Η ξύστρα είναι η ζωή κι εσύ το μολύβι

Κάθε μολύβι που ξύνεται σε μία ξύστρα πονάει, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Σωματικά, γιατί καταλαβαίνει ότι το μήκος του σιγά σιγά συρρικνώνεται και

Κάθε μολύβι που ξύνεται σε μία ξύστρα πονάει, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Σωματικά, γιατί καταλαβαίνει ότι το μήκος του σιγά σιγά συρρικνώνεται και φτάνει στο τέλος της ζωής του και συναισθηματικά, γιατί αυτή η περιστροφή το ζαλίζει, αυτή η ανανέωση το βγάζει από τα συνηθισμένα και το ξεβολεύει. Όμως, αυτό το στάδιο είναι απαραίτητο για να μπορέσει να γράψει, για να ξεδιπλώσει αυτό το ταλέντο με το οποίο γεννήθηκε και να καταφέρει να δημιουργήσει από τα πιο απλά γραμματάκια μέχρι τα πιο πολύπλοκα έργα τέχνης. Και για να τα κάνει όλα αυτά, πρέπει να πληγωθεί, γιατί είναι έτσι κατασκευασμένο.

Με τον καιρό, η διάρκεια ζωής του και το μήκος του εξαντλείται και φτάνει η στιγμή που δεν έχει άλλη μύτη να γράψει, οπότε πετιέται ή αποσύρεται ξεχασμένο για χρόνια σε κάποιο συρτάρι ή μένει διακοσμητικό στο δωμάτιο κάποιου συλλέκτη. Αυτό που έχει αφήσει πίσω του, όμως, έχει βοηθήσει αισθητά πολλούς ανθρώπους να επικοινωνήσουν και να εκφραστούν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει αλλάξει πολλά «δεδομένα» πράγματα στη ζωή των ανθρώπων, την ιστορία, το μέλλον και την αντίληψη τους για το κόσμο.

Advertisment

Έτσι και στη ζωή σου. Αν θέλεις να απορροφήσεις κάθε σταγόνα από αυτήν, κάθε στιγμή της, αν θέλεις να δημιουργήσεις κάτι και να μην αισθάνεσαι ότι γεννήθηκες για να μείνεις απλά διακοσμητικός ή στο ράφι, τότε θα πρέπει να ξέρεις ότι κατά τη διάρκεια της ζωής σου θα πληγωθείς και θα στεναχωρηθείς αμέτρητες φορές, είτε επειδή με τα χρόνια το σώμα σου αλλάζει και δε θέλεις να το βλέπεις ταλαιπωρημένο είτε επειδή αλλάζουν οι άνθρωποι γύρω σου είτε επειδή τα πράγματα δεν είναι πλέον όπως τα είχες συνηθίσει είτε εξαιτίας οποιουδήποτε άλλου λόγου που υπάρχει και που σε πληγώνει. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.

Αυτό, είναι ο δρόμος για να απολαύσεις τη ζωή, όπως ακριβώς ένα μολύβι την απολαμβάνει, αφού δεν αποφεύγει αυτό που το πληγώνει, την ξύστρα του. Φυσικά, μην αποζητάς να πληγωθείς εσκεμμένα, αλλά όταν έρθει αυτή η στιγμή – και να είσαι σίγουρος ότι θα έρθει – μη το αποφύγεις. Φρόντισε να το δεις σαν μια ανανέωση του εαυτού σου, σαν ένα στάδιο που θα σε κάνει δυνατότερο, ξεφεύγοντας από τη ρουτίνα και τη συνηθισμένη καθημερινότητά σου. Μη φοβάσαι να πληγωθείς…

Advertisment

About
Latest Posts

Στέφανος Καράμπαλης

Είμαι μεταφραστής αγγλικών-ελληνικών (Eng-Gr) και αρθρογράφος-κειμενογράφος με πολυετή εμπειρία στον τομέα των κατασκευών, του μάρκετινγκ και της τοπικοποίησης (μετάφρασης) εφαρμογών και παιχνιδιών. Έχω σπουδάσει πολιτικός μηχανικός ΤΕ. Η ενασχόληση μου με την αρθρογραφία ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, καθώς πάντα με βασάνιζαν σκέψεις, τις οποίες έπρεπε να αποτυπώσω στο γραπτό λόγο. Έχω συμμετάσχει ως έφηβος βουλευτής στη ΙΣΤ’ Σύνοδο. Τα άρθρα μου στην εναλλακτική δράση έχουν κυρίως περιεχόμενο φιλοσοφικό και αυτοβελτίωσης, αλλά γενικότερα δε περιορίζομαι μόνο σε αυτά. Αγαπάω τα βιβλία, τα ταξίδια και τη φύση! Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι σε αυτόν τον κόσμο θα ήταν να υπάρχει περισσότερη αγάπη, σκέψη και ευαισθητοποίηση.

Latest posts by Στέφανος Καράμπαλης (see all)