Ο διάλογος και η επικοινωνία ανέκαθεν ήταν η βάση της κοινωνίας, αλλά και μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου που συνιστά προσοχή στον τρόπο με τον οποίο εκφραζόμαστε διότι μια ανάγκη πάντα απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Πολλές φορές, η συμπεριφορά μας ή ο λόγος μας πληγώνει τον άλλον. Αμέτρητες φορές έχουμε βρεθεί, άθελά μας, αντιμέτωποι με παρεξηγήσεις και ακόμα χειρότερα, έχουμε και εμείς με την σειρά μας βρεθεί πληγωμένοι, ζητώντας λογαριασμό για μια ανώριμη αφέλεια.
Τι χρωματίζει τη συμπεριφορά μας ως καλή ή κακή; Τον λόγο μας παρηγορητικό ή προσβλητικό; Μήπως είναι ο χρόνος που κάνει τη διαφορά; Το “σωστό” και το “λάθος” είναι έννοιες σχετικές. Έχουν να κάνουν με το χρόνο, στις δικές μας συμπεριφορές. Για παράδειγμα, όταν κάποιος μου ζητάει μια συμβουλή και εγώ του προσφέρω 5 ευρώ ή όταν ο ίδιος πεινάει και εγώ του δίνω μια συμβουλή, και στις δυο περιπτώσεις, ενώ ήθελα να κάνω μια καλή πράξη, δεν βοήθησα καθόλου στον χωρόχρονο που βρισκόμασταν.
Advertisment
Ακόμη περισσότερο, πληγώνουμε τον άλλον, από τη στιγμή που βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από την ανάγκη του. Επίσης, βοηθάμε όταν πρώτα ακούμε και ύστερα μιλάμε. Εάν θα μιλούσαμε μόνο όταν χρειαζόταν, ίσως να αποφεύγαμε πολλές δύσκολες καταστάσεις. Έλεγε κάποιος ότι “οι άνθρωποι μπορεί να μην θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν!”
Μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου είναι η ώρα του μαθήματος πιάνου… Βέβαια, ταλαιπωρώ πολύ τον δάσκαλο μου, αλλά κατάλαβα πολλά πράγματα σε ό,τι αφορά τον τρόπο παιξίματος που οδηγεί στην αρμονία. Πιστεύω πως αυτό ισχύει και στην πνευματική μας πορεία. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ μόνο σε ένα παραλληλισμό.
Κατ’αρχάς, διαπίστωσα πως μόνο εσύ ευθύνεσαι για τον πρόοδο σου και κανείς άλλος. Όσο καλός και να είναι ο καθοδηγητής σου, εφόσον εσύ δεν καταβάλλεις προσπάθεια, δεν υπάρχει πρόοδος.
Advertisment
Δεύτερον, ακούγοντας μια μελωδία, θα δούμε πως συνήθως το δεξί χέρι παίζει την μελωδία ενώ το αριστερό συνοδεύει πάντα εν αρμονία. Καθώς εξελίσσεται το μουσικό κομμάτι, κάποια στιγμή από απλή συνοδεία, το αριστερό αναπτύσσει το δικό του ανεξάρτητο μέρος και καταλήγει σε “διάλογο” (έτσι λέγονται κάποια σημεία)! Ακούγεται υπέροχα, υπάρχει συγχρονισμός και αυτός ο “διάλογος” γίνεται μελωδία!
Όταν το δεξί χέρι ακολουθεί το αριστερό και εναλλάσσονται αρμονικά, τότε το μουσικό κομμάτι αγγίζει το συναίσθημα μας. Ακριβώς έτσι θα έπρεπε να γίνεται και ο λεκτικός διάλογος μεταξύ μας. Αντί αυτού, συχνά, ψάχνουμε να βρούμε το “δίκιο” μας με λάθος τρόπο, προσπαθώντας να καλύψουμε με τη φωνή μας, την κραυγή που ακούγεται. Βιαζόμαστε να εκφραστούμε πριν καν ακούσουμε τι έχει ο άλλος να πει. Έτσι ο διάλογος γίνεται αντιπαράθεση χωρίς όφελος, μια μελωδία χωρίς αρμονία.
Μαθαίνοντας να ακούμε πρώτα, συντονίζοντας και ακολουθώντας τα λόγια του άλλου και συγχρονίζοντας την κατάσταση με την ανάγκη του, θα μπορέσουμε να πετύχουμε ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. Σημασία δεν έχει να μιλήσουμε (εκτός και αν υποφέρουμε από υπέρμετρη αυτοπροβολή…!) αλλά να ξέρουμε πότε ο λόγος μας αντηχεί στην καρδιά του άλλου. Τότε, η σχέση μας ωφελεί και παράγει μια υπέροχη μελωδία!
Σε οποιαδήποτε στιγμή της συζήτησης και να βρίσκεσαι, ζύγισε πρώτα -ακούγοντας- την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η άλλη πλευρά, και ύστερα μίλα. Ειδάλλως, η σιωπή μπορεί να είναι η καλύτερη “συνοδεία” (ως μουσικός όρος σημαίνει να συγχρονιστείς στο τόνο που απαιτεί η μελωδία). Μια συμβουλή εάν μου επιτρέπεται: όταν η κατάσταση είναι έκρυθμη πριν απαντήσεις, πάρε πέντε βαθιές ανάσες και εάν μετά έχουν μείνει ακόμα στο μυαλό σου τα λόγια που ήθελες να πεις, τότε μίλα, κατεβάζοντας τον τόνο της φωνής σου. Θα δεις τότε, μια καταιγίδα να ηρεμεί.
Αρκετός θόρυβος υπάρχει γύρω μας, αρκετή δυσαρμονία. Ας μην προσθέτουμε και εμείς μια επιπλέον παραφωνία, στην ήδη υπάρχουσα που μας περιβάλλει και πολύ περισσότερο, ας μην πληγώνουμε άλλο τις ευαίσθητες ψυχές που βρίσκονται γύρω μας.
Ίσως οι συνομιλητές να δίνουν πάντα χαρά… Άλλοτε όταν μιλάνε και άλλοτε όταν σιωπούν! Σε κάθε περίπτωση, ας κρατήσουμε τη χαρά…
Photo: Author/Depositphotos
- Αριστοτέλης: «Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» - 13 Σεπτεμβρίου 2019
- Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε - 10 Ιανουαρίου 2019
- Eυγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες - 13 Νοεμβρίου 2018
