Η αιωνιότητα απλώνεται κάτω μου, πάνω από μένα, αριστερά και δεξιά, μπροστά και πίσω μου, μέσα μου και έξω από μένα. Με ανοιχτά τα μάτια, βλέπω τον εαυτό μου ως ένα μικρό σώμα. Με κλειστά μάτια διακρίνω τον εαυτό μου ως το Κοσμικό κέντρο γύρω απ’ το οποίο περιστρέφεται η σφαίρα της αιωνιότητας, η σφαίρα της μακαριότητας, η σφαίρα της παντογνωσίας, το ζωντανό διάστημα.
Αισθάνομαι τον Κύριο σαν μια τρυφερή ανάσα μακαριότητας που αγγίζει το σώμα των συμπάντων μου. Τον διακρίνω να λάμπει μέσα σε κάθε φωτεινότητα και μέσα σε όλα τα κύματα της Κοσμικής συνειδητότητας.
Advertisment
Τον βλέπω ως το φως της ηλιακής έμπνευσης που φροντίζει να έχουν οι φωτεινές σκέψεις μου το ρυθμό της ισορροπίας. Τον αισθάνομαι σαν ένα ξέσπασμα φωνής, που οδηγεί και διδάσκει μυστικά μέσα στους ναούς των ψυχών όλων των ανθρώπων και όλης της δημιουργίας. Αυτός είναι η πηγή της σοφίας και της ακτινοβόλας έμπνευσης που ρέει από όλες τις ψυχές.
Αυτός είναι το άρωμα που απλώνεται από το θυμίαμα κάθε καρδιάς. Αυτός είναι ο κήπος των ουράνιων ανθέων – σκέψεων. Αυτός είναι η αγάπη που εμπνέει τα όνειρα τη αγάπης μας.
Τον αισθάνομαι να ενσταλάζεται στην καρδιά μου, όπως σε όλες τις καρδιές, μέσα από τους πόρους της γης, μέσα από τον ουρανό, μέσα από όλα τα δημιουργήματα. Αυτός είναι η αιώνα κίνηση της χαράς. Αυτός είναι ο καθρέφτης της σιγής, στον οποίο αντανακλάται όλη η δημιουργία.
Advertisment
Βυθίζομαι στο αιώνιο φως Σου, που διαποτίζει κάθε σωματίδιο της ύπαρξής μου. Ζω μέσα σ’ αυτό το φως. Θεϊκό πνεύμα, το μόνο που βλέπω είσαι Εσύ -μέσα μου και έξω από μένα.
Θα κλείσω τα φυσικά μου μάτια και θα απομακρύνω όλους τους πειρασμούς της ύλης. Θα διαπεράσω με το βλέμμα μου το σκοτάδι της σιωπής μέχρις ότου ανοίξει το ένα και μοναδικό εσωτερικό μάτι του φωτός. Όταν τα δυο μου μάτια, που βλέπουν το καλό και το κακό, γίνουν ένα και διακρίνουν σε οτιδήποτε μόνο την καλοσύνη του Θεού, θα διαπιστώσω ότι το σώμα μου, ο νους και η ψυχή μου έχουν κατακλυστεί από το πανταχού παρόν φως Του.
Η αλήθεια της ζωής μου δεν πεθαίνει, διότι είμαι μια άφθαρτη συνειδητότητα. Όλα τα πέπλα της απαίδευτης εξωτερικής μου ζωής καίγονται μέσα στο φως της αφύπνισής μου στον Χριστό, και βλέπω το βρέφος Ιησού σε φάτνη από ροδοπέταλα, στους κυματισμούς των φώτων και στις σκέψεις αγάπης κάθε αληθινής καρδιάς.
Είμαι άπειρο, δίχως περιορισμούς, ακούραστος. Είμαι κάτι πέρα από το σώμα, τη σκέψη και το λόγο. Ξεπερνώ την ύλη και τη διάνοια. Είμαι μια ατελείωτη μακαριότητα.
Ο ωκεανός του Πνεύματος έχει γίνει η μικρή φυσαλίδα της ψυχής μου. Είτε αυτή επιπλέει με τη γέννηση, είτε εξαφανίζεται με το θάνατο, δεν πεθαίνει ποτέ μέσα στον ωκεανό της Κοσμικής αντιληπτικότητας. Είμαι άφθαρτη συνειδητότητα, που προστατεύεται μέσα στον κόρφο της αθανασίας του Πνεύματος.
Δεν είμαι πλέον ένα κύμα συνειδητότητας, που θεωρεί ότι είναι κάτι το ξεχωριστό από τη θάλασσα της Κοσμικής συνειδητότητας. Είμαι ο ωκεανός του Πνεύματος που έχει γίνει το κύμα της ανθρώπινη ζωής.
Το μεγάλο ποτάμι του Πνεύματος ρέει σαν ένας σιωπηλός και αόρατος ποταμός κάτω από την έρημο, κάτω από τις αμμουδιές του χρόνου και των εμπειριών, μέσα από τις αμμουδιές όλων των ψυχών, των ζωντανών πλασμάτων, όλου του σύμπαντος.
Πατέρα, είσαι ιερή, αιώνια χαρά. Εσύ είσαι η χαρά που αναζητώ. Εσύ είσαι η χαρά της ψυχής. Δίδαξέ με να Σε λατρεύω μέσα από τη χαρά που πηγάζει από το διαλογισμό.
“Μεταφυσικοί διαλογισμοί” Παραμαχάνσα Γιογκανάντα εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
Photo: Author/Depositphotos
