Πολλές φορές οι άνθρωποι αισθάνονται μια αμηχανία ή κάποιον φόβο όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αντιπαράθεση. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για πολλούς λόγους όπως:
– Έμαθαν ότι δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να ‘αναστατώνουν τα πλήθη’, δηλαδή, δεν είναι σωστό να ταράζουμε τον μπαμπά ή τη μαμά.
Advertisment
– Δεν έμαθαν ότι είχαν φωνή και μπορούσαν να υπερασπιστούν τα θέλω τους.
– Έμαθαν ότι ‘τα καλά παιδιά’ δεν εναντιώνονται
– Ή γενικά δεν έμαθαν πώς μπορούν να διαφωνήσουν εποικοδομητικά.
Advertisment
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το να μην υπερασπιζόμαστε τη θέση μας ή να μη λέμε αυτό που επιθυμούμε, αργά ή γρήγορα θα συσσωρεύσει μέσα μας θυμό και δυσαρέσκεια και κάποια στιγμή θα ξεσπάσουμε στο λάθος άνθρωπο, τη λάθος στιγμή, για το λάθος λόγο. Και φυσικά επειδή είμαστε καλοί άνθρωποι, μετά θα νιώσουμε τύψεις.
Υπάρχει όμως κάποιος τρόπος που θα μας βοηθήσει να σταματήσουμε να νιώθουμε άβολα ή φοβισμένα μπρος στην ιδέα μιας ενδεχόμενης αντιπαράθεσης;
Ας δοκιμάσουμε τα παρακάτω
Να ζυγίζουμε τις καταστάσεις
Εποικοδομητική αντιπαράθεση δε σημαίνει πως θα ξεκινήσουμε να φωνάζουμε, να βγάζουμε κραυγές και ουρλιαχτά ή να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Έχουμε κατά νου ποια είναι τα όριά μας και ταυτόχρονα ζυγίζουμε τις πράξεις των άλλων προσπαθώντας να είμαστε λίγο χαλαροί. Δηλαδή, αν ο γείτονας μας έχει βάλει για δεύτερη φορά αυτήν την εβδομάδα δυνατά τη μουσική σε ώρες που δεν πρέπει, αλλά δεν το συνηθίζει γενικότερα, μπορούμε να περιμένουμε λίγο για να δούμε αν αυτό έχει γίνει μια νέα του συνήθεια ή απλά έτυχε.
Να μένουμε στα γεγονότα και μόνο στα γεγονότα
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως μόνο το γεγονός, ως γεγονός, είναι αυτό που μετράει και όχι η άποψή μας για το γεγονός. Αν κάποιος μας πλήγωσε, αναφερόμαστε στο ότι μας πλήγωσε και ότι ο θυμός μας είναι το αποτέλεσμα αυτής του της πράξης. Δε χρειάζεται να αναλύσουμε το γεγονός δίνοντας του μια ερμηνεία που μπορεί να μην ισχύει, δηλαδή : «ξέρω γιατί σου αρέσει να πληγώνεις τους ανθρώπους. Γιατί όταν ήσουν μικρός ο φίλος σου σού χάλασε τα playmobil και τώρα θέλεις να εκδικηθείς όλη την ανθρωπότητα… κτλ κτλ»
Να αφήνουμε τις προσβολές στην άκρη
Είμαστε θυμωμένοι γιατί μας πλήγωσαν και μπορεί να έχουμε δίκαιο, αλλά μόλις ρίξουμε ‘ριπές’ με προσβολές τότε και ο άλλος έχει δίκαιο που θα θυμώσει. ‘Έτσι μετατοπίζεται η συζήτηση σε αυτό που εμείς θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε και ανοίγει νέο μέτωπο: η δική μας προσβολή που προκάλεσε τον θυμό του άλλου.
Να προσέχουμε τις προσωπικές αντωνυμίες
Πώς μπορούμε να κάνουμε κάποιον να προβεί σε άμυνα; Ξεκινώντας μια πρόταση με δεύτερο ενικό. «Ποτέ δεν κάνεις αυτό κι αυτό», «Πάντα κάνεις αυτό κι αυτό» κτλ. Ο δεύτερος ενικός κάνει τον άλλον να μη θέλει να ακούσει αυτό που έχουμε να του πούμε, γιατί προετοιμάζεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Μια πρόταση όμως που ξεκινάει με πρώτο ενικό είναι λιγότερο προκλητική. Λέγοντας για παράδειγμα «παρατήρησα πως τον τελευταίο καιρό σε αυτά που ζητάω ή σε αυτά που λέω δεν έχω ανταπόκριση» είναι μια πιο ευγενική εκκίνηση και δεν ξυπνάει το ένστικτο της άμυνας όσο το «ποτέ δεν ακούς όταν σου μιλάω» ή «ποτέ δεν κάνεις αυτό που σου λέω».
Να λέμε για ποιον λόγο κάποιο πρόβλημα είναι πρόβλημα για εμάς
Μόλις επικοινωνήσουμε το πρόβλημα (αφού έχουμε μείνει στα γεγονότα και έχουμε ξεκινήσει την πρόταση με τον πρώτο ενικό) καλό θα ήταν αν αναφέρουμε για ποιον λόγο κάτι μας ενόχλησε. Μην περιμένουμε από κανέναν να διαβάσει το μυαλό μας. Κανείς δεν είναι μάντης και ούτε όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες αξίες ή τις ίδιες πεποιθήσεις με εμάς.
Αν εμείς κάτι το θεωρούμε λογικό δε σημαίνει ότι είναι και για τον άλλον. Ας βοηθήσουμε τον άλλον να δει τη δική μας οπτική γωνία. Μπορούμε να πούμε : «Ο λόγος για τον οποίο θεωρώ πρόβλημα ότι δεν ακούγομαι είναι επειδή μου δίνεται η εντύπωση ότι δεν είμαι σημαντική για τον άλλον» ή «ο λόγος για τον οποίο θεωρώ πρόβλημα ότι δεν μαζεύεις τα ρούχα σου είναι επειδή αισθάνομαι ότι η κούραση μου δε γίνεται σεβαστή», «ο λόγος για τον οποίο θεωρώ πρόβλημα όταν μου γίνεται παρατήρηση μπροστά στον πελάτη είναι επειδή μπορεί να μας κάνει να μη φαινόμαστε επαγγελματίες».
Να ονοματίζουμαι τις αλλαγές που περιμένουμε και τα οφέλη τους
Καλό είναι να λέμε τι περιμένουμε από τον άλλον, τι αλλαγές θα θέλαμε να δούμε. Για παράδειγμα μπορούμε να πούμε: «μπορούμε να δούμε το ενδεχόμενο να μου δίνεις περισσότερη σημασία όταν ζητάω κάτι, έτσι ώστε να μην είμαι μονίμως θυμωμένη και σου χαλάω και τη δική σου διάθεση;» ή «μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι την επόμενη φορά αν διαφωνούμε σε κάτι θα το συζητάμε μέσα στο γραφείο, όπου οι πελάτες δε θα ακούνε ώστε να δείχνουμε ότι είμαστε πραγματικά επαγγελματίες;»
Πάνω από όλα να παραμένουμε ήρεμοι
Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό. Ο καλύτερος τρόπος για να παραμείνουμε ήρεμοι είναι να κάνουμε μια πρόβα πάνω σε όλα αυτά που θέλουμε να τοποθετηθούμε, να κλείσουμε τα μάτια και απλά να φανταστούμε εκείνη την στιγμή. Να δούμε τον εαυτό μας ήρεμο δίνοντας ταυτόχρονα ξεκάθαρα το μήνυμα που θέλει να περάσει. Και αν μπορούμε, όχι μόνο να το δούμε , αλλά και να νιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να αισθανθούμε, δηλαδή σίγουροι και άνετοι με τον εαυτό μας.
- Τίποτα από όσα βιώνουμε δεν πάει χαμένο - 20 Σεπτεμβρίου 2019
- Σχέσεις: Κάθε πρόκληση ένα μάθημα και δώρο; - 22 Μαΐου 2019
- Για όλα φταίνε οι άλλοι… - 6 Μαρτίου 2019
