Κρατώ αυτό το μικρό σημειωματάριο, ένα από τα πιο χαριτωμένα μικρά αντικείμενα που κατέχω, με τη φράση «ακολούθησε την ευτυχία σου» χαραγμένη στο εξώφυλλο. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε το αγόρασα, μόνο ότι ήταν κάποια στιγμή κοντά στην περίοδο που άρχισα να νιώθω άνετα με το ότι δίδασκα yoga, όταν άρχισα να κάνω πιο εξειδικευμένα σεμινάρια και μαθήματα και ήθελα αυτό το σημειωματάριο να αφιερωθεί σε αυτό το σκοπό.
Οι σελίδες είναι ήδη μισογεμάτες με σημειώσεις. Μικρά ροζ post-it που προσδιορίζουν τα διαφορετικά θέματα και με τον καιρό αυτά τσαλακώθηκαν και διπλώθηκαν μεταξύ τους. Σημειώσεις για πιθανά σεμινάρια, σχολιασμοί για σεμινάρια που ήδη έκανα και ήθελα να επαναλάβω και κάποιες εφεδρικές σημειώσεις για σεμινάρια που δεν θα μπορούσα μάλλον ποτέ να καταφέρω να κάνω. Ανάμεσα σε όλα αυτά, ένα μικρό αποσπασματικό ποίημα που μάλλον έγραψα, όταν δεν είχα μαζί μου κάποιο άλλο σημειωματάριο, ποίηση που με κάνει να νιώθω θλίψη, κάθε φορά που πέφτω πάνω της.
Advertisment
Χρησιμοποίησα το σημειωματάριο χθες, καθώς έκανα άλλο ένα σεμινάριο. Τελείωσα το δίωρο μάθημά μου νιώθοντας ταυτόχρονα κουρασμένη και γεμάτη, εξουθενωμένη και γεμάτη ενέργεια, γνωρίζοντας ήδη τι θα άλλαζα στις σημειώσεις μου για μελλοντικά πλάνα σεμιναρίων. Έκλεισα το σημειωματάριό μου και άγγιξα με τα ελαφρώς ιδρωμένα χέρια μου το εξώφυλλο και χαμογέλασα κοιτώντας τη φωτογραφία και αυτή την κατά κάποιο τρόπο κλισέ φράση του.
Ήταν κάποια στιγμή πέρυσι, όταν συνειδητοποίησα πόσο αστείο ήταν να χρησιμοποιώ με αυτό τον τρόπο ένα ημερολόγιο με τον τίτλο «ακολούθησε την ευτυχία σου». Το είχα αγοράσει σε μια περίοδο που η ψυχή μου ήταν επιφανειακά γεμάτη με επιβεβαιώσεις, κοινοτοπίες και άλλες τέτοιες φράσεις που στερούνταν βάθους και νοήματος. Αλλά είχα αρχίσει να χρησιμοποιώ τόσο το σημειωματάριο, όσο και τη φράση του, κάνοντάς το τέλειο μέσο για την πραγματοποίηση της ιδέας του «κυνήγησε την ευτυχία σου».
Γιατί εκτός από δημοσιεύσεις φράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κανείς δε μιλά πραγματικά για την αληθινή έννοια της φράσης «ακολούθησε την ευτυχία σου». Αυτή η φράση προφανώς δε σημαίνει «μοιράσου μια τέτοια φράση με τον υπόλοιπο κόσμο και ήλπιζε για το καλύτερο». Κανείς δεν σου λέει ότι αυτή η φράση χρειάζεται προσπάθεια και είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο νομίζεις.
Advertisment
Δεν σου λένε ότι το κυνήγι της ευτυχίας χρειάζεται δουλειά. Πολλή δουλειά. Ότι σημαίνει πως πρέπει να δημιουργήσει κανείς σχέδια δράσης και να τα αναθεωρήσει εκατοντάδες φορές. Σημαίνει κοινωνικοποίηση, emails και την αφιέρωση όλου του πολύτιμου ελεύθερου χρόνου στον εκάστοτε σκοπό. Δεν σου λένε ότι το κυνήγι της ευτυχίας σου σε πετά έξω από τη ζώνη άνεσής σου, χωρίς δυνατότητα επιστροφής.
Δεν σου λένε ότι το κυνήγι της ευτυχίας σου ορισμένες φορές είναι δυσκολότερο απ’ όσο φαίνεται. Ότι έχει κανόνες σαν παιχνίδι και ότι εσύ δεν θα είσαι εξαίρεση σε αυτούς τους κανόνες, αλλά και πάλι θα ελπίζεις ότι μπορεί κάποια στιγμή να γίνεις. Όταν κυνηγάς την ευτυχία σου χρειάζεται να δέχεσαι την απόρριψη και να προχωράς μπροστά με σηκωμένο το κεφάλι, κάνοντας προσπάθειες για να μην αγγίζεις την φρέσκια ακόμα πληγή.
Δεν σου λένε ότι ορισμένες φορές νομίζεις πως ακολουθείς την ευτυχία σου, όταν όμως στην πραγματικότητα ακολουθείς ψεύτικες υποσχέσεις ή την προσωρινή αίσθησή της ή απλά μια επίπλαστη παρηγοριά. Δεν σου λένε ότι, ενώ κυνηγάς την ευτυχία σου, χρειάζεται να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, να προσέχεις εκείνους που μπορεί να εκμεταλλευτούν την περιπετειώδη, ανοιχτή καρδιά σου· ότι χρειάζεται να επιλέγεις προσεκτικά και να παλεύεις αποφασιστικά, ότι πρέπει να κυνηγάς την ευτυχία σου με τον τρόπο που ο ιππότης κυνηγά ένα δράκο, με την ασπίδα στο ένα χέρι και το σπαθί έτοιμο στο άλλο.
Δεν σου λένε ότι ορισμένες φορές σε αυτή τη διαδικασία δεν νιώθεις καμία χαρά, αλλά ακριβώς το αντίθετο και αναρωτιέσαι γιατί ξεκίνησες τελικά εξαρχής αυτό το ταξίδι. Δεν σου λένε ότι το μονοπάτι για να ακολουθήσεις την ευτυχία σου μπορεί να εμπεριέχει λαβυρίνθους, εμπόδια και υποχωρήσεις, ότι μπορεί να είναι σκοτεινό· δεν υπάρχουν τόσες φράσεις στον κόσμο που θα μπορούσαν να καλύψουν αυτή τη σκοτεινή πλευρά. Δεν σου λένε ότι στο δρόμο προς την ευτυχία, θα χρειαστεί να παλέψεις με τη φωνή που σου ψιθυρίζει κάποιες φορές ότι κανείς δε θέλει αυτό που έχεις να προσφέρεις και είναι καλύτερο να αφήσεις τις φιλοδοξίες σου για κάτι πιο ρεαλιστικό· δαίμονες που θα σε κάνουν να αναρωτηθείς αν πρέπει να συνεχίσεις.
Πιστεύω ότι αν ήταν ειλικρινείς ώστε να αποκαλύψουν όλα αυτά, το εξώφυλλο του σημειωματάριου δεν θα ήταν γεμάτο φωτεινά και ηλιόλουστα τοπία, αλλά θα είχε ένα σκοτεινό και πυκνό δάσος με μια φωτεινή αχτίδα φωτός στο φόντο.
Τώρα έχω στα χέρια μου ένα άλλο σημειωματάριο. Μια άλλη παρορμητική αγορά, αλλά εξίσου χαριτωμένη. Το αγόρασα μόλις ένιωσα τον ερχομό μιας νέας ιδέας και ήθελα κάτι για να καταγράψω τις σημειώσεις μου, έναν χώρο για να γραφτούν όλες οι πιθανές, ασυνήθιστες, αλλόκοτες, σκοτεινές ή μη ιδέες μου. Δεν έχει κανένα ιδιαίτερο εξώφυλλο ή φράση σε αυτό το σημειωματάριο· ένα εξώφυλλο από παλιό Γαλλικό περιοδικό με μινιμαλιστικές γραμμές.
Αυτό το βιβλίο θα εκδοθεί, οι σημειώσεις των πέντε τελευταίων χρόνων, ένα βιβλίο που έχει περάσει από αμέτρητους εκδότες και φυσικά απορρίψεις. Ένα βιβλίο που χρειάστηκε πολύ χρόνο και ακόμα περισσότερες διορθώσεις μέχρι σήμερα. Και σίγουρα δεν ήταν πάντα ευχάριστες και χαρούμενες οι φορές που έπρεπε να το διαβάσω ξανά και ξανά, να διορθώνω, να σβήνω, να ξαναγράφω. Δεν ένιωθα χαρά και ευτυχία όταν έστελνα όλα εκείνα τα emails, όταν έκανα την έρευνά μου, όταν περίμενα στην τηλεφωνική γραμμή για χιλιοστή φορά μέσα σε μια εβδομάδα και όταν αναρωτιόμουν αν τελικά θα πάει κάτι σωστά σε όλο αυτό;
Αλλά συνεχίζω, επειδή ξέρω πώς θα νιώσω όταν πάρω το βιβλίο έτοιμο στα χέρια μου, όταν ένα από τα γραπτά μου δεν θα είναι πλέον στις σκιές, όταν θα νιώσω ότι κάποια από αυτά που έχω να πω αξίζει να ακουστούν. Επειδή το νιώθω βαθιά μέσα μου και ωθούμαι από κάτι απόκοσμο, κάτι που με συνεφέρει, όταν πάω να τα παρατήσω. Κάτι που μου υπενθυμίζει ότι αυτό που μπορεί να με περιμένει στο τέλος του δρόμου δεν θα είναι απαραίτητα δόξα, φήμη και χρήματα, αλλά μια βαθιά προσωπική ικανοποίηση ότι πρόσφερα αυτό που μπορούσα στον κόσμο, ότι ακολούθησα την περιπετειώδη, ανθεκτική και ενίοτε πληγωμένη μου καρδιά μέσα από εκείνο το σκοτεινό δάσος, χωρίς να προσπαθήσω ούτε μία φορά να γυρίσω πίσω.
Τελικά, ακολουθώ τη δική μου ευτυχία.
Άρθρο της Abby Rosmarin
