Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν ότι όταν μιλούν στο σκύλο τους, παρατηρούν συχνά ότι εκείνος γέρνει το κεφάλι του στο πλάι και είναι λογικό να αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει αυτό. Δυστυχώς, μέχρι τώρα, δεν υπάρχουν πολλές έρευνες πάνω σε αυτό το φαινόμενο, αν και έχουν υπάρξει αρκετές υποθέσεις.
Ορισμένοι άνθρωποι έχουν προτείνει ότι οι σκύλοι γέρνουν το κεφάλι τους στο πλάι, όταν μιλούν σε αυτούς, ώστε να ακούνε πιο καθαρά από το ένα αυτί. Άλλοι υποθέτουν ότι αποτελεί ένα κοινωνικό σήμα- ίσως ο σκύλος αναγνωρίζει ότι ανταποκρινόμαστε σε αυτή τη συγκεκριμένη κίνηση με θετικό τρόπο (επειδή είναι όντως τόσο γλυκός) και γι’ αυτό υιοθετεί αυτή τη θέση, επειδή είναι πιο πιθανό να λάβει χαμόγελα και ανταμοιβή, όταν το κάνει.
Advertisment
Η πολύχρονη εμπειρία μου στην έρευνα στον τομέα της αισθητηριακής αντίληψης με έκανε να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο λόγος αυτής της κίνησης δεν έχει να κάνει με την ακοή και την κοινωνική επιβράβευση, αλλά με την όραση. Δοκιμάστε το ακόλουθο πείραμα: κρατήστε τη γροθιά σας μπροστά από τη μύτη σας. Τώρα, βλέπετε τον κόσμο όπως ένας σκύλος. Αν τώρα κοιτάξετε το πρόσωπο ενός ανθρώπου, θα παρατηρήσετε ότι η γροθιά σας μπλοκάρει ένα μέρος της όρασής σας και μειώνει την ικανότητά σας να βλέπετε το κάτω μέρος του προσώπου του.
Και πρόκειται για εκείνο το μέρος του προσώπου, ειδικά η περιοχή του στόματος, που αποτελεί ζωτικό στοιχείο των ανθρώπινων συναισθηματικών εκφράσεων. Ύστερα, έχοντας ακόμα τη γροθιά στο πρόσωπό σας, γείρετε το κεφάλι σας, όταν κοιτάτε το πρόσωπο. Σε αυτή τη στάση, μπορείτε τώρα να δείτε καθαρά την περιοχή του στόματος.
Γνωρίζουμε ότι οι σκύλοι συνεχώς σκανάρουν τα πρόσωπά μας για πληροφορίες, ώστε να μπορέσουν να διαβάσουν τη συναισθηματική μας κατάσταση. Γι’ αυτό, είναι πιθανό ένας λόγος που οι σκύλοι γέρνουν το κεφάλι τους, όταν τους μιλάμε, να οφείλεται στο γεγονός ότι θέλουν να δουν το πρόσωπό μας καλύτερα, να διορθώσουν τη δυσκολία όρασης που τους προκαλεί η μουσούδα τους.
Advertisment
Φυσικά, αυτή η ιδέα ήταν απλά μια υπόθεση και δεν υπήρχαν διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία. Εντούτοις, σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να βρούμε έστω και ελάχιστα δεδομένα για να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε αυτή την υπόθεση.
Ορισμένοι σκύλοι έχουν πιο επίπεδα πρόσωπα. Τυπικά, λέγεται ότι είναι βραχυκέφαλα, όπως τα παγκ και τα μπόστον τεριέ. Αν λάβουμε υπόψη μας τη μικρή τους μουσούδα, τότε θα υπάρχει μικρότερο οπτικό εμπόδιο γι’ αυτούς τους σκύλους και έτσι δεν θα χρειάζεται να γέρνουν το πρόσωπό τους (ή έστω να τα γέρνουν λιγότερο).
Η έρευνά μου ήταν σύντομη και διαδικτυακή• οι συμμετέχοντες έπρεπε να απαντήσουν πόσο συχνά ο σκύλος τους έγερνε το κεφάλι του, όταν του μιλούσαν, επιλέγοντας μέσω μιας κλίμακας: ποτέ, σπάνια, περιστασιακά, συχνά, τις περισσότερες φορές ή πάντα. Επιπλέον, χρειαζόταν να σημειώσουν τη ράτσα και να επιλέξουν κατά προσέγγιση το σχήμα του κεφαλιού τους μέσα από έξι φωτογραφίες.
Το 62% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι οι σκύλοι τους έγερναν το κεφάλι τους, όταν τους μιλούσαν. Από το συνολικό δείγμα των 582 συμμετεχόντων, οι 186 είχαν βραχυκέφαλες ράτσες. Όταν χωρίσουμε την ομάδα στους σκύλους με τις πιο μακριές μουσούδες και σε εκείνους με τα πιο επίπεδα πρόσωπα, βρίσκουμε μια διαφορά στη συχνότητα με την οποία γέρνουν το κεφάλι τους.
Από την άλλη πλευρά, μόνο το 52% των ιδιοκτητών βραχυκέφαλων σκύλων ανέφερε ότι οι σκύλοι έγερναν το κεφάλι τους, όταν τους μιλούσαν. Πρόκειται για μια στατιστικά σημαντική διαφορά που ξεκάθαρα υποδεικνύει ότι το σχήμα του κεφαλιού και το μέγεθος της μουσούδας επηρεάζουν το βαθμό στον οποίο οι σκύλοι γέρνουν το κεφάλι τους.
Βέβαια και το 52% είναι μεγάλο ποσοστό και ίσως σημαίνει ότι όσο πιο επίπεδα είναι τα πρόσωπα των σκύλων, τόσο λιγότερο συχνά θα γέρνουν το κεφάλι τους. Ίσως να σημαίνει ότι η όραση αποτελεί έναν από τους παράγοντες που οι σκύλοι γέρνουν το κεφάλι τους και να μην είναι ο μόνος. Μπορεί επίσης η ακοή και η επιβράβευση να παίζουν ρόλο σε αυτή τη γλυκιά κίνηση, αλλά σίγουρα απαιτείται περαιτέρω έρευνα.
Άρθρο του Stanley Coren, καθηγητής ψυχολογίας
