,

Εκείνοι που ήθελες να μείνουν

Κάπου σε πήρε το μάτι μου, λατρεμένο μου πλάσμα, και ομολογώ πως έδειχνες αναστατωμένος. Έμαθα για σένα πως πρόσφατα έχασες από τη ζωή σου

Εκείνοι που ήθελες να μείνουν

Κάπου σε πήρε το μάτι μου, λατρεμένο μου πλάσμα, και ομολογώ πως έδειχνες αναστατωμένος. Έμαθα για σένα πως πρόσφατα έχασες από τη ζωή σου ένα πρόσωπο που αγάπησες πολύ.

[ Η απώλεια. Ή οι απώλειες.] Βαρύς ο πληθυντικός. Και όχι δεν μιλώ για τον θάνατο. Αυτός είναι αβάσταχτος καημός και δεν βρίσκω λόγια να σε παρηγορήσω.

Advertisment

Μιλώ για πρόσωπα που έρχονται και φεύγουν. Το “έρχονται” σε αναζωογονεί, το “φεύγουν” σε σκοτώνει. Δεν υπάρχει λόγος.

Ο φίλος σου, ο έρωτάς σου, ο κάθε δικός σου άνθρωπος • ήρθε στη ζωή σου και σου θύμισε πώς είναι να αναπνέεις. Να αναπνέεις πραγματικά, όχι όπως κάνεις πάντα. Εκείνος που μέσα στη μουργέλα σου, σχημάτισε ξανά το χαμόγελο στα χείλη σου.

Ωραία. Και τώρα φεύγει. Γιατί αυτό νιώθει, γιατί κάτι συμβαίνει στη ζωή του, γιατί έτσι γουστάρει στην τελική. Καταλαβαίνω πόσο πονάς, πόσο θα ήθελες να έμενε μαζί σου η “ανάσα” σου •όπως τον αποκαλούσες κρυφά.

Advertisment

Όμως καλό μου, το τέλος δεν το ορίζεις εσύ. Ήρθε, και αυτό που έχεις να κάνεις είναι να το δεχτείς. Κλάψε, να καθαρίσει η ψυχή σου. Θύμωσε, να νιώσεις δυνατός. Πόνεσε, το έχεις κι αυτό ανάγκη. Όμως μέχρι εκεί.

Να είσαι ευγνώμων που γέμισε τις μέρες σου ευτυχία και οξυγόνο. Να είσαι πάντα εκεί, αν σε χρειαστεί. Δεν ήθελε να σε πονέσει, μη του κρατάς κακία. Ήθελε μόνο να βρει παρηγοριά. Δεν πειράζει. Εσύ με όλα αυτά που πέρασες θα ξέρεις πώς είναι.  Άλλωστε ψυχή μου, φέρθηκες άψογα. Όπως κάνεις πάντα.
Το ξέρω. Σε ξέρω!

Απόψε το βράδυ μην πονέσεις άλλο. Ξάπλωσε, πες «Εγώ ήμουν εντάξει απέναντί του», γύρνα πλευρό και κοιμήσου. Αυτή η πίκρα που νιώθεις τώρα είναι προσωρινή. Θα περάσει. Όλα περνάνε. Είναι χρόνος και ο χρόνος  – βλέπεις – δεν περιμένει κανέναν.

Μην αρχίσεις τώρα τους εγωισμούς. Αν νιώσει την ανάγκη να έρθει ξανά, αν υπάρχει η δυνατότητα να σου δώσει ξανά το οξυγόνο του και αν εσύ τότε ακόμα τον έχεις ανάγκη. Ναι, αυτό θα σου πω. Να το ζήσεις. Κι όπου βγει. Μέχρι τότε, να μην κλαις άλλο. Στέρεψες ψυχή μου. Να σε προσέχεις.

Photo: Author/Depositphotos

Latest posts by Κατερίνα Λεβαντή (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επέλεξα εγώ να γίνω» | Καρλ Γιουνγκ
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση