Κάποια στιγμή στη ζωή μας, μπορεί να βρεθούμε σε μια ερωτική σχέση που θα μας κάνει δυστυχισμένους, κι όμως εμείς θα επιλέξουμε να μην τα παρατήσουμε. Γιατί όμως μένουμε σε μια σχέση που ουσιαστικά έχει λήξει, ενώ θα μπορούσαμε απλά να χωρίσουμε; Μία νέα έρευνα έρχεται να προσθέσει μια αναπάντεχη εξήγηση.
Δυστυχώς, οι ευτυχισμένες ερωτικές σχέσεις νομίζουμε ότι ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και ότι υπάρχουν αποκλειστικά στις ταινίες και στα μυθιστορήματα. Παρά την λανθασμένη μας αυτή αντίληψη, η ευτυχία μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Κι όμως εμείς δυσκολευόμαστε να φύγουμε από καταστάσεις που μας δυσαρεστούν σε μόνιμη βάση. Γιατί;
Advertisment
Μια ενστικτώδη απάντηση μπορεί να είναι ότι η σχέση γίνεται η φυσιολογική κατάσταση ενός ατόμου, κάτι που φοβάται να ανταλλάξει για την άγνωστη single ζωή. Ή, ίσως, ο/η δυστυχισμένος/η σύντροφος φοβάται ότι, αφού χωρίσουν, θα είναι αδύνατο να βρουν έναν καλύτερο σύντροφο και να χτίσουν μια ισχυρότερη, βελτιωμένη σχέση. Όμως, μια νέα μελέτη ισχυρίζεται ότι η πραγματική απάντηση βρίσκεται αλλού.
Η κύρια ερευνήτρια ήταν η Samantha Joel, που συνεργάζεται τόσο με το Πανεπιστήμιο της Utah, όσο και με το Western University, στο Οντάριο του Καναδά. Τα ευρήματα είναι δημοσιευμένα στην Journal of Personality and Social Psychology και δείχνουν ότι η απόφαση ενός ατόμου να μείνει σε μια ανικανοποίητη σχέση εδράζεται σε μία μορφή αλτρουισμού, παρά στην ανασφάλεια και στον εγωκεντρισμό.
Ο λόγος που μένουμε σε μια δυστυχισμένη σχέση
Ένας αρκετά μεγάλος όγκος ερευνών, αλλά και πολλές θεωρίες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να χωρίσουμε επειδή φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι. Άλλες μελέτες σημειώνουν ότι είναι πιθανό να παραμείνουμε σε μια σχέση, αν θεωρήσουμε ότι η προσπάθεια του/της συντρόφου είναι ίδια με τη δική μας.
Advertisment
Διαβάστε επίσης: Γιατί μένουμε σε μια σχέση ενώ θέλουμε να φύγουμε; και Ο τρόπος που ερωτευόμαστε δεν είναι ο ίδιος τρόπος που παραμένουμε ερωτευμένοι
Όλα αυτά τα κίνητρα υποδεικνύουν ότι σκεφτόμαστε, πρώτα απ’ όλα, αν και σε ποιο βαθμό, η σχέση εκπληρώνει τις ανάγκες μας ή είναι πολύ πιθανό να τις εκπληρώσει στο μέλλον. Ωστόσο, η παρούσα έρευνα δηλώνει πως τελικά ένας βασικός παράγοντας στην απόφασή μας να μείνουμε σε μια δυστυχισμένη σχέση είναι αλτρουιστικός. «Όταν οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν ότι ο/η σύντροφός τους ήταν πολύ αφοσιωμένος στη σχέση ήταν λιγότερο πιθανό να χωρίσουν», εξηγεί η Joel.
Αυτό ίσχυε ακόμα και για άτομα που δεν ήταν τα ίδια ιδιαίτερα αφοσιωμένα στη σχέση τους ή που ήταν δυσαρεστημένοι από αυτή. Γενικά, ασχέτως της δικής μας δυσαρέσκειας, δεν θέλουμε να πληγώσουμε τους συντρόφους μας και νοιαζόμαστε για το τι θέλουν.
Αξίζει αυτή η «θυσία»;
Από πού όμως πηγάζει αυτή η αντίληψη; Η Joel πιστεύει πως όταν αντιλαμβανόμαστε ότι ο/η σύντροφός μας είναι πλήρως αφοσιωμένος/η στη σχέση, ακόμα κι όταν εμείς δεν είμαστε, μας προβάλει ελπίδες για το μέλλον.
Γι’ αυτό, ένας δυσαρεστημένος σύντροφος θα επιλέξει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση με την ελπίδα ότι ο έρωτας και τα συναισθήματα θα ξυπνήσουν ξανά. Εντούτοις, αυτή η ελπίδα δεν έχει βάσεις. Συνήθως, υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες της σχέσης. Η Joel προσθέτει πως αν και υπάρχει μια περίπτωση η σχέση να βελτιωθεί, κάτι που θα σημαίνει ότι άξιζε τη δεύτερη ευκαιρία, είναι πιθανότερο να συμβεί το αντίθετο και η ζωή του ζευγαριού να επιδεινώνεται με τον καιρό.
Photo: Author/Depositphotos
[toggle title="Πηγές"]
https://psycnet.apa.org/doiLanding?doi=10.1037%2Fpspi0000139
https://psycnet.apa.org/record/2017-15232-001
[/toggle]
