Ο Δεκέμβρης μπήκε και η περίοδος των γιορτών ξεκίνησε. Είναι ένας μήνας χαράς και προσφοράς, αλλά και ο μήνας που το ανικανοποίητο τερατάκι του «θέλω» ξυπνά. Τα παιδιά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, τείνουν να εντείνουν τις απαιτήσεις τους για παιχνίδια, γλυκά και όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τις γιορτές. Φυσικά, αυτό δεν είναι περίεργο δεδομένου του καταιγισμού διαφημίσεων, προωθήσεων και προσφορών που βλέπουν σε κάθε οθόνη ή βιτρίνα καταστήματος αυτή την εποχή – ωστόσο, ως γονείς, ο καταιγισμός απαιτήσεων μπορεί να μας πιέσει και να μη γνωρίζουμε πώς να τον διαχειριστούμε.
Σίγουρα θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ωραία δώρα, αλλά φοβόμαστε ταυτόχρονα πως μεγαλώνουμε παιδιά που θα γίνουν κακομαθημένα ή δεν θα εκτιμούν πιο σημαντικά πράγματα. Πώς εξισορροπούμε την επιθυμία τους λοιπόν με το μέτρο και την αίσθηση ευγνωμοσύνης που θέλουμε να τους εμφυσήσουμε;
Advertisment
Βοηθήστε τα παιδιά να εστιάσουν στην αφθονία που ήδη έχουν στη ζωή τους
Στην κουλτούρα μας, είναι εύκολο να εστιάζουμε σε πράγματα που δεν έχουμε. Η κοινωνική σύγκριση έχει καταλήξει να είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Σε προηγούμενες γενιές, η σύγκριση γινόταν μόνο με τους γείτονες ή τους συμμαθητές. Τώρα δεν έχει όρια, αφού υπάρχουν τόσα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και η τηλεόραση. Ακόμα κι αν τα παιδιά μας δεν ασχολούνται άμεσα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βιώνουν και πάλι την πίεση της σύγκρισης.
Ένας ουσιαστικός τρόπος να καταπολεμήσουν αυτή την πίεση είναι με το μέσο που χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες οι άνθρωποι: την ευγνωμοσύνη. Η ευγνωμοσύνη μετατρέπει ό,τι έχουμε σε αρκετό. Βοηθώντας τα παιδιά μας να εστιάζουν στα καλά πράγματα που έχουν ήδη στη ζωή τους, επιτυγχάνουμε με εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο να μειώνουμε τις υπερβολικές απαιτήσεις. Άλλωστε, για τα μικρά παιδιά, αυτό είναι εύκολο• ενθουσιάζονται με απλά καθημερινά πράγματα. Ακόμα και στη χειρότερη μέρα, υπάρχει συνήθως κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες.
Βοηθήστε να δουν έξω από τον εαυτό τους (και την κατάστασή τους)
Τα μικρά παιδιά είναι εγωκεντρικά σε αυτές τις ηλικίες, αλλά δεν αποτελεί λάθος των γονιών αυτό. Πρόκειται ακόμα για εγκεφαλική ανωριμότητα. Πριν την ηλικία των τεσσάρων, ο εγκέφαλός μας έχει περιορισμένες δεξιότητες στην κατανόηση των συναισθημάτων και των σκέψεων ενός άλλου ατόμου. Τούτου λεχθέντος, καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, μπορείτε να τα βοηθήσετε να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους και τους ανθρώπους που ζουν σε διαφορετικές συνθήκες από τις δικές τους.
Advertisment
Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε σε εποχές όπου δεν υπήρχε αφθονία φαγητού, πόσο μάλλον παιχνιδιών. Δώστε τους να καταλάβουν ότι άλλα παιδιά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και ότι αν δεν πάρουν όλα τα δώρα που θέλουν αυτές τις γιορτές, δεν είναι κάτι τόσο τραγικό. Τα παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα στις αυθεντικές αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους που ζουν διαφορετικές εμπειρίες από τις δικές τους. Ίσως υπάρχουν κάτοικοι στην πόλη σας που χρειάζονται επιπλέον στήριξη, όπως πρόσφυγες ή άνεργα άτομα.
Καθοδηγήστε τα μέσω των δυσάρεστων συναισθημάτων
Μέρος της πίεσης που οδηγεί τα παιδιά στο να τα θέλουν όλα είναι η αδυναμία διαχείρισης των άβολων συναισθημάτων, όταν η αναπόφευκτη απογοήτευση κάνει την εμφάνισή της. Ασχέτως του πόσα πολλά δώρα ή εμπειρίες προσφέρετε εσείς, κανένας γονιός δεν μπορεί να παρέχει τα πάντα. Τα παιδιά θα βιώσουν αναπόφευκτα απογοήτευση. Και όπως αποδεικνύεται, αυτό είναι καλό.
Διαχειριζόμενα τις μικρές απογοητεύσεις και άγχη της ζωής, τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν συναισθηματική ωριμότητα και ενσυναίσθηση. Το κλειδί για τους γονείς είναι να τα καθοδηγήσουν μέσα από άβολα συναισθήματα αντί να προσπαθήσουν να τα εξαφανίσουν. Όταν το παιδί σας νιώσει στεναχωρημένο ή απογοητευμένο με κάτι (όπως το ότι δεν πήρε το δώρο που ήθελε, για παράδειγμα), αντί να προσπαθείτε να αποσπάσετε την προσοχή τους με μια δραστηριότητα, επιτρέψτε τους να νιώσουν αυτά τα άβολα συναισθήματα αρκετά για να τα επεξεργαστούν.
Αυτός ο συναισθηματικός χώρος είναι που θα τα βοηθήσει να χτίσουν ανθεκτικότητα στο άμεσο μέλλον. Μπορεί να προσφέρετε συναισθηματική στήριξη, να τα ακούσετε, αλλά μην βιαστείτε να τα κάνετε και πάλι χαρούμενα. Μόλις ηρεμήσουν, μιλήστε τους ήρεμα. Η βαθιά και ώριμη επικοινωνία είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να τους κάνετε!
