Η δρ. Αμαλία Αγγελή είναι επικεφαλής του Τμήματος Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Leeds στη Μ. Βρετανία. Η κα Αγγελή, κατά την έρευνά της, εφηύρε μια υγρή ουσία που μπορεί να αναπλάσει φυσικά τα δόντια χωρίς την ανάγκη σφραγίσματος.
Το πεπτίδιο Ρ11-4 μπορεί να «αναγεννήσει» οργανικά την αδαμαντίνη και έτσι να μην χρειαστεί καν η βοήθεια του οδοντιατρικού τροχού. Η ίδια δήλωσε πως «πρόκειται για ένα διάλυμα μιας μικρής πρωτεΐνης, του πεπτιδίου Ρ11-4, το οποίο έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε τζελ στις συγκεκριμένες συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους πόρους του σμάλτου των δοντιών όταν αυτά διαβρώνονται.
Advertisment
Το τζελ αυτό αποτελεί για την ακρίβεια έναν μικροσκοπικό ιστό από πάρα πολύ μικρά ινίδια, τα οποία έχουν την ικανότητα να έλκουν στην επιφάνειά τους ιόντα ασβεστίου. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου, που είναι ουσιαστικά η αδαμαντίνη στο δόντι μας. Τα ακινητοποιημένα αυτά ιόντα ασβεστίου επάνω στον ιστό που δημιουργεί το πεπτίδιο έλκουν φωσφορικά ιόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου οι οποίοι μεγαλώνουν και ξαναγεμίζουν τους μικροπόρους. Ταυτόχρονα, ο συγκεκριμένος ιστός διαλύεται και φεύγει τελείως έξω από το δόντι, το οποίο τελικά αναδομείται με το φυσικό του υλικό που είχε προηγουμένως χάσει».
Αυτό που εξέπληξε τόσο την ερευνητική ομάδα όσο και την ίδια ήταν πως η διαδικασία αναδόμησης του δοντιού συνεχιζόταν ακόμα και μήνες μετά την εφαρμογή της θεραπείας. Αυτή η διαδικασία δεν έδειξε να αλλοιώνει καθόλου το σχήμα ή το μέγεθος του δοντιού.
Μετά από την άκρως πετυχημένη πρώτη δοκιμή της ουσίας, η ίδια και η ομάδα της προσπαθούν να βρουν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος εκτέλεσης της θεραπείας ώστε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα χωρίς την παραμικρή παρενέργεια. Τέλος, η κα Αγγελή Αμαλία πρόσθεσε πως ««Οι κρύσταλλοι φωσφορικού ασβεστίου που αναδομούν τα δόντια μας αναδομούν και τα οστά μας. Αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι ένα γενικό «πολυεργαλείο» με πολλές διαφορετικές εφαρμογές.
Advertisment
Το υγρό διάλυμα του πεπτιδίου θα εγχέεται με μια σύριγγα στο σημείο όπου χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η αναδόμηση του οστού όπου, λόγω του χημικού περιβάλλοντος του οστού, θα δρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στην περίπτωση του δοντιού, αναπλάθοντας το χαμένο κόκαλο. Οι δοκιμές που έχουν γίνει ως τώρα σε κουνέλια έχουν δείξει θεαματικά αποτελέσματα, με την ανάπλαση του οστού να πραγματοποιείται μέσα σε λίγους μήνες».
