Μια ομάδα ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου συμπέρανε ότι η ζωή με έναν αδιάφορο σύντροφο αυξάνει τις πιθανότητες πρόωρου θανάτου.
Το δείγμα της έρευνας αποτελούταν από 1.200 άτομα με ηλικία από 25-74 ετών. Οι συμμετέχοντες είχαν έναν σύζυγο ή συζούσαν με τη σχέση τους.
Η κύρια ερευνήτρια, η Φρ. Σάρα Στάντον αναφέρει για τις αναλύσεις: «τα αποτελέσματα δείχνουν ότι όταν έχουμε κάποιον στον οποίο μπορούμε να στραφούμε και μπορεί να μας υποστηρίξει, αυτό μας βοηθά στο να διαχειριστούμε το καθημερινό στρες. Κατ’ επέκταση, αυτό επηρεάζει και τη μετέπειτα υγεία μας».
Advertisment
Η έρευνα είχε ξεκινήσει από το 1995 – 1996 όπου οι συμμετέχοντες μίλησαν για το σύντροφό τους, για την ποιότητα της σχέσης τους και το κατά πόσο, αντιλαμβάνονταν εκείνοι, ότι είναι φροντιστικοί και προσιτοί συναισθηματικά. 10 χρόνια μετά κλήθηκαν να απαντήσουν στις ίδιες ερωτήσεις.
Επιπλέον, ερωτήθηκαν για τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους και στο πώς τα διαχειρίζονταν συναισθηματικά. Έπρεπε να επιλέξουν από δύο ειδών συναισθήματα. Τα αρνητικά ήταν ο φόβος, η απόγνωση, το άγχος και ο εκνευρισμός ενώ τα θετικά ήταν η χαρά, η περηφάνια, η ικανοποίηση και η ηρεμία. Ταυτόχρονα, έλεγξαν την κατάσταση της υγείας τους.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι συμμετέχοντες που δεν ανταποκρίνονταν αποτελεσματικά στο στρες είχαν και συντρόφους που έδειχναν λιγότερη στοργή και φροντίδα κατά τη διάρκεια των 10 ετών. Μάλιστα, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι παρουσίαζαν και αυξημένη πιθανότητα πρόωρου θανάτου (42%) σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Το ρίσκο του πρόωρου θανάτου συνδέεται με 6 αιτίες: καρδιακό επεισόδιο, καρκίνο, πνευμονική ασθένεια, ατυχήματα, κίρρωση του ήπατος, αλλά και αυτοκτονία.
Advertisment
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι όσοι συμβιώνουν με έναν αδιάφορο σύντροφο, καταλήγουν να παλεύουν μόνοι τους με περισσότερο άγχος και αρνητικά συναισθήματα και μάλιστα σε μακροχρόνια βάση. Επιπλέον, καθώς δεν έχουν πλαίσιο στήριξης, δεν μπορούν να τα διαχειριστούν επαρκώς και αυτό επιδεινώνει μακροχρόνια τη συνολική τους υγεία.
Η σημαντική αυτή έρευνα είναι από τις λίγες οι οποίες εξετάζουν τον αντίκτυπο μιας μακροχρόνιας ανθυγιεινής σχέσης στη συνολική μακροχρόνια υγεία, ακόμα και στη διάρκεια ζωής. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως ο χρόνιο στρες έχει συνδεθεί, σε προηγούμενες έρευνες, με αύξηση της πίεσης, αύξηση στα επίπεδα κορτιζόλης και της παραγωγής γλυκόζης.
