Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις, τα γεγονότα, τις στιγμές, έχει μοναδική σημασία για τις επιλογές και τον τρόπο ζωής που θα ακολουθήσουμε.
Η ζωή, η καθημερινότητα, είναι γεμάτα στιγμές. Στιγμές μοναδικές. Στιγμές ξεχωριστές. Στιγμές που μας κάνουν να προβληματιζόμαστε. Στιγμές που σκεφτόμαστε αρκετά τις αποφάσεις που λάβαμε, εάν είναι σωστές ή όχι. Στιγμές όπου σκεφτόμαστε αρκετά τις συνέπειες των εκάστοτε αποφάσεων. Εάν θα είμαστε ικανοί ή όχι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες αυτές.
Advertisment
Όμως, αυτό δεν είναι και το κριτήριο που έχει μοναδική σημασία για την προσωπικότητα που κατέχουμε; Αυτό δεν είναι το βασικό κομβικό σημείο όπου κρίνονται – εάν όχι όλα – οι μεταγενέστερες αποφάσεις και αντιλήψεις, αυτές που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον;
Εάν κάτι πάει στραβά ή με τρόπο που δεν θέλουμε, τότε οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, να λάβουμε μια σειρά διαφορετικών αποφάσεων, να το πάρουμε αλλιώς. Στροφή 180 μοιρών. Οι αναποδιές είναι στο πρόγραμμα. Κανείς δεν γλυτώνει. Και ούτε πρόκειται να γλυτώσει.
Όμως το θέμα δεν είναι πόσες από αυτές θα αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Δεν έχει σημασία η ποσότητα. Δεν έχει σημασία και ο χρόνος που θα σε πετύχουν.
Advertisment
Σημασία έχει ο τρόπος που θα αντιμετωπιστούν και ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αντιληπτές. Η λύση λύνει το πρόβλημα, όχι το πρόβλημα τη λύση. Η ζωή δεν είναι ούτε απόλυτο μαύρο, ούτε απόλυτο άσπρο. Είναι ένα μείγμα όλων των χρωμάτων. Απλά εσύ διαλέγεις το χρώμα κάθε φορά που νιώθεις ευτυχία, που νιώθεις θυμό, που νιώθεις πόνο, που νιώθεις το οτιδήποτε.
Ο συνοδηγός που μας συνοδεύει μόνιμα, χωρίς αναστολή, χωρίς εγκατάλειψη, χωρίς να μας ρωτάει αρκετά συχνά είναι ο εαυτός μας. Χωρίς εκείνον, είμαστε ξεχωριστά τίποτα, ξεχωριστά μηδενικά.
Είναι ο μόνος που σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Είναι ο μόνος που σε δοκιμάζει αυθαίρετα, χωρίς να πάρει άδεια. Με αυτόν γεννιέσαι, με αυτόν θα πεθάνεις.
Εάν δεν είσαι κολλητός μαζί του, δε θα είσαι με κανένα άνθρωπο. Αυτό να το θυμάσαι. Όταν δεν έχεις κανένα να μιλήσεις, εκείνος είναι πάντα εκεί. Δεν σε εγκαταλείπει. Ό,τι αφήνεις, σε αφήνει. Μόνο έτσι θα εγκαταλείψει.
Εάν νιώσεις ποτέ πώς είσαι μόνος σου, πως δεν σε καταλαβαίνει κανείς, πώς δεν ξέρεις τι να κάνεις… απλά κοίτα τον καθρέπτη. Εκεί είναι αυτός που θα σε βοηθήσει. Κάθε φορά που καλείσαι να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση, να θυμάσαι πως με την βοήθεια της ψυχραιμίας θα λυθεί και το πιο δύσκολο πρόβλημα.
Η ψυχραιμία αποτελεί χρυσό κανόνα έναντι του θυμού. Ακόμη και να μην ξέρεις τι να κάνεις, είναι και αυτό μια κατάσταση, μια φάση ζωής. Είναι η φάση στην οποία δοκιμάζεσαι και καλείσαι να βρεις λύσεις.
Να θυμάσαι πως όταν κάτι σε νευριάζει, αυτομάτως σε εξουσιάζει. Θέλεις να γίνεις η μαριονέτα του; Δεν νομίζω. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Κανείς δεν το αξίζει.
Ακόμη και εάν νομίζεις πως θα λυθούν όλα τα προβλήματα έχοντας δίπλα σου τους ανθρώπους που αγαπάς και σε στηρίζουν, λυπάμαι αλλά κάνεις το λάθος που κάνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Αυτό γιατί βρίσκεις την εύκολη λύση ανάγκης, τη λύση που επιλέγουν αρκετοί ανασφαλείς. Ξεσπάνε στους άλλους τα προβλήματά τους, τους φορτώνουν με αυτά, ενώ δεν φταίνε, Αυτομάτως, για να μοιράσεις εσύ το φορτίο, το πασάρεις αλλού για να νιώσεις (υποτίθεται) καλύτερα και να σου βρουν οι άλλοι τις επιθυμητές λύσεις.
Σκέφτηκες μήπως ότι εμπλέκεις και τον άλλο άνθρωπο σε κάτι που δεν φταίει; Σκέφτηκες ότι μπορεί να τον κάνεις συνένοχο; Σκέφτηκες το χρόνο του, ενώ εσύ φρόντιζες τον εγωισμό σου; Μήπως θα ήταν καλύτερα να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει καλύτερα, πιο δραστικά, πιο σκληρά, πιο ανεξάρτητα;
Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι που έχεις στη ζωή σου, που είναι δίπλα σου, που σου αφιερώνουν το χρόνο τους, που επενδύουν σε εσένα, είναι άνθρωποι που θα αφήσουν μαζί με εσένα το λιθαράκι τους στην ιστορία που πλάθετε κάθε μέρα. Το στίγμα θα μείνει.
Να τους εκτιμάς και να του φέρεσαι όσο καλύτερα μπορείς. Να τους σέβεσαι για αυτό που είναι, όχι για αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι. Αυτές τις απαιτήσεις να τις έχεις από τον εαυτό σου, όχι από τους άλλους.
Όλοι κάνουμε λάθη. Δεν είναι κακό που έκανες λάθη σε κάποιες φάσεις της ζωής σου. Κακό είναι να τα αναπαράγεις και να μην γίνεσαι καλύτερος. Κακό είναι να γίνεσαι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού σου μέσα από αυτά. Κακό είναι να γίνεσαι αυτό που σιχαίνεσαι.
Η ζωή είναι μπροστά, όχι πίσω. Βάλε όλο σου το είναι, βγες από το χρυσό κλουβί σου, πήγαινε να τσαλακωθείς και βρες τρόπο να ισιώσεις. Μπες στο παιχνίδι και πήγαινε κόντρα, με θάρρος και ρίσκο, εάν θέλεις να εξελιχθείς. Λάμψε, ρίσκαρε, πάλεψε, ζήσε.
Ειρήνη Βασιλακάκη
