Φοβάμαι για τα πάντα στη ζωή μου. Φοβάμαι ότι δεν θα είμαι χαρούμενη, ότι δεν θα χαμογελάσω, ότι δεν θα σκέφτομαι θετικά. Φοβάμαι ότι δεν θα ξεπεράσω τον… Κάθε μέρα είναι εκεί. Φοβάμαι ότι δεν θα περάσει μέρα που δεν θα τον σκεφτώ, ότι αυτή η συνήθεια θα “εδραιωθεί” και δεν θα μπορώ να την αλλάξω.
Φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να έχω τον έλεγχο για τη δική μου τη ζωή. Φοβάμαι ότι έχω γίνει τόσο αρνητική που δεν θα ξαναγαπήσω ούτε θα με ξαναγαπήσει κανείς. Φοβάμαι ότι περιμένω κάποιον να έρθει να με “σώσει” και να δει όσα δεν βλέπω εγώ σε εμένα, και καθημερινά πληγώνω και καταστρέφω τον εαυτό μου με τις σκέψεις μου.
Advertisment
Φοβάμαι ότι θα σταματήσω να βλέπω τα καλά στη ζωή, τα απλά. Φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να επικεντρώνομαι στη ζωή μου και πως θα σκέφτομαι τι κάνουν οι άλλοι, και όχι εγώ.
Φοβάμαι ότι θα περνάει ο χρόνος κι εγώ δεν θα ζω, απλώς θα υπάρχω και θα αφήνω να κυλάει ο χρόνος, χωρίς εγώ να εξελίσσομαι. Φοβάμαι ότι δεν θα έχω τίποτα να προσφέρω σε κανέναν, στον εαυτό μου, σε έναν συνάνθρωπο, στην κοινωνία. Φοβάμαι ότι συνεχώς θα γκρινιάζω και δεν θα εκτιμήσω τίποτα στη ζωή μου. Φοβάμαι ότι θα τα χάσω όλα και τότε θα είμαι πραγματικά φτωχή.
Κι αφού ο φόβος με γεμίζει αγωνία, μου στερεί το τώρα, με πάει σε ένα τρομαχτικό μέλλον, και μου προκαλεί ανασφάλεια, γιατί δεν αλλάζω το ρήμα; Κι αντί να φοβάμαι, γιατί να μην ελπίζω; Ο φόβος με παραλύει και μου προκαλεί στασιμότητα, χάνω το κίνητρο να παλέψω. Η ελπίδα όμως μου δίνει ζωντάνια, μου δίνει ζωή, με φέρνει σε επαφή με το υψηλότερο κομμάτι του εαυτού μου. Αν λοιπόν ελπίζω κι αλλάξω την οπτική, αλλάζουν κι οι σκέψεις μου, και μετατρέπονται κάπως έτσι:
Advertisment
Ελπίζω για τα πάντα στη ζωή μου. Ελπίζω ότι θα είμαι πάντα χαρούμενη, ότι θα χαμογελάω, ότι θα σκέφτομαι θετικά, ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Ελπίζω ότι μία σοβαρή σχέση του παρελθόντος μου, δεν θα σταθεί αφορμή να σκέφτομαι εκείνο μόνο, ούτε θα γίνει εμπόδιο στη δική μου ανάπτυξη.
Ελπίζω τη σχέση αυτή να την κρατήσω όμορφα στην καρδιά μου και να αντλώ δύναμη από τις όμορφες στιγμές της. Αν στη σχέση αυτή δεν επένδυσα όσο ήθελα, ελπίζω μόνο τότε να γίνει αφορμή να για την επόμενη ώστε να δώσω περισσότερα. Ελπίζω να συνειδητοποιήσω γρήγορα πόσο σημαντική είμαι, ότι είμαι ένα όμορφο κομμάτι του κόσμου αυτού και χωρίς εμένα ο κόσμος γίνεται λιγότερο όμορφος.
Ελπίζω να καταλάβω ότι είμαι άνθρωπος, ότι έχω συναισθήματα θετικά και αρνητικά, ότι έχω ελαττώματα και αρετές, ότι είμαι ευάλωτη, ότι δεν είμαι μηχανή για να μπορώ να μη νιώθω τίποτα, ή να μην έχω αρνητικές σκέψεις. Κάθε τι απαιτεί μια επεξεργασία κι ελπίζω να δίνω χρόνο στον εαυτό μου όταν προκύπτουν δυσκολίες.
Ελπίζω να καταλάβω ότι εγώ η ίδια είμαι υπεύθυνη για τις σκέψεις μου και είναι στο χέρι μου να κάνω σκέψεις που θα με βοηθούν, που θα αξίζουν, που θα είναι ρεαλιστικές και θα προάγουν την εξέλιξή μου. Ελπίζω να μην πάψω να βλέπω τη μαγεία στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα και να μην περιμένω να συμβεί κάτι εντυπωσιακό και εκθαμβωτικό για να πιστέψω στα θαύματα. Η ίδια μου η ύπαρξη είναι ένα θαύμα και αυτό χρειάζεται να το γιορτάζω.
Ελπίζω κάθε στιγμή να αναγνωρίζω πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μου, πόσο μοναδική είναι η ζωή μου, αξίζει το ίδιο με κάθε άλλη ζωή, και πως πραγματικά χαμένος χρόνος είναι εκείνος που ξοδεύω εις βάρος της ζωής μου, που δεν εκμεταλλεύομαι για μένα και τη δική μου πορεία κι εξέλιξη.
Ελπίζω να πιστεύω πάντα στον εαυτό μου, στα καλά μου, στη μοναδικότητά μου, στις ικανότητές μου, στην ανεξάντλητη αγάπη που μπορώ να μοιράσω. Να μην ξεγελαστώ ποτέ πως τα μόνα σημαντικά που μπορώ να δώσω είναι τα υλικά. Ίσως να μην μπορώ να δώσω ένα ακριβό δώρο, όμως είναι πιο πολύτιμος ο χρόνος, το ενδιαφέρον, η αγάπη, η συντροφιά που θα δώσω.
Τέλος, ελπίζω κάθε στιγμή να νιώθω ευγνωμοσύνη για όσα έχω, να τα τιμάω καθημερινά, να τα αγκαλιάζω, να μη τα θεωρώ δεδομένα και να τα χαίρομαι με όλη μου την καρδιά.
Αναστασία Λιόντου – Photo: Author/Depositphotos
