Μη φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με το πώς συμπεριφέρονταν στο παρελθόν αλλά κυρίως σύμφωνα με τις δυνατότητές τους – σύμφωνα με αυτό που μπορούν να γίνουν. Ο Γκαίτε το έθεσε κάπως έτσι: «Αν φερθείς σε έναν άνθρωπο σύμφωνα με αυτό που είναι, θα παραμείνει ως έχει⋅ αν του φερθείς σύμφωνα με αυτό που μπορεί και θα έπρεπε να είναι, τότε θα γίνει αυτό που μπορεί και που θα έπρεπε να είναι».
Χαλ Γουίνγκ
Ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Little Giant Ladder Company Χαλ Γουίνγκ (Hal Wing) μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία που ακολουθεί. Αποτελεί ισχυρό παράδειγμα για τη σημασία του να εστιάζουμε στο μέλλον αντί στο παρελθόν ενός ανθρώπου.
Advertisment
«Στην εταιρεία μας υπήρχε μια ελεύθερη θέση εργασίας και εκείνο τον καιρό ήμουν αρμόδιος για τις προσλήψεις. Ο διευθυντής παραγωγής μου έφερε να δω ένα πάκο πάχους επτά εκατοστών με βιογραφικά. Καθώς τα άφηνε πάνω στο γραφείο μου, μου είπε: «Πάρε το βιογραφικό που είναι πάνω πάνω και ξεφορτώσου το» Εγώ τον ρώτησα: «Και γιατί να το κάνω αυτό;»
Ο διευθυντής παραγωγής αποκρίθηκε: «Ο τύπος είναι ξοφλημένος». Με παραξένεψε η αιτιολόγηση κι έτσι ρώτησα να μάθω: «Μήπως στο βιογραφικό του έχει γράψει ότι είναι ξοφλημένος;» «Όχι», ήταν η απάντηση, κι έτσι εγώ συνέχισα: «Άρα λοιπόν, πώς ξέρεις ότι είναι ξοφλημένος;»
Ο διευθυντής παραγωγής μου εξήγησε ότι ο υποψήφιος για τη θέση ήταν αστυνομικός που τον τσάκωσαν να κλέβει αντικείμενα από τα αυτοκίνητα του κόσμου τις νύχτες και πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή. Όλα αυτά κέντρισαν την περιέργειά μου και γι’ αυτό είδα προσεκτικά την αίτηση πρόσληψης και το βιογραφικό του υποψηφίου.
Advertisment
Διαβάζοντας την αίτησή του, δεν διέκρινα τον χαρακτήρα ενός εγκληματία, αλλά ένα άτομο με καλή μόρφωση, ένα ιστορικό προσφοράς προς την κοινότητά του, ήταν μέλος του οδηγισμού, σύζυγος και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Αποφάσισα ότι ήθελα να συναντήσω αυτό τον άνθρωπο, έτσι λοιπόν του τηλεφώνησα και του ζήτησα να περάσει από το γραφείο για μια συνέντευξη.
Όταν ο υποψήφιος ήρθε για τη συνέντευξη, το θέαμα μου προκάλεσε έκπληξη. Ήταν ένας μεγαλόσωμος άντρας, που έφραξε την πόρτα μόλις έκανε να την περάσει. Αν και μεγαλόσωμος, ήταν όλος μυς. Συνομιλώντας μαζί του, διέκρινα στα μάτια του μια ταπεινότητα και μια επιθυμία για δουλειά που σπάνια έβλεπα, κι έτσι τον προσέλαβα.
Ήταν εξαιρετικό στη δουλειά του και δεν χρειαζόταν επίβλεψη. Στους μήνες και στα χρόνια που ακολούθησαν, πήρε πολλές φορές προαγωγή και αυξήσεις. Μια μέρα πήγα στο εργοστάσιο και τον βρήκα να εργάζεται σκληρά ως συνήθως.
Πήγα προς το μέρος του κρατώντας στο χέρι ένα κλειδί και του είπα: «Αυτό θα σου χρειαστεί». Εκείνος ρώτησε: «Για ποιο λόγο;» Εγώ απάντησα: «Είναι ένα κλειδί πασπαρτού που ανοίγει κάθε πόρτα στο κτίριο, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του γραφείου μου».
Κοίταξε το κλειδί και ύστερα εμένα και είπε: «Πρέπει να μιλήσουμε». Με τράβηξε πίσω από μια ντάνα με σκάλες, ενώ είχε το βλέμμα στραμμένο στα πόδια του και κουνιόταν νευρικά.
Έπειτα είπα: «Για μισό λεπτό. Μήπως προσπαθείς να μου πεις πως κάποτε ήσουν αστυνομικός που τον έπιασαν να κλέβει και ότι μπήκε για πέντε χρόνια φυλακή;» Εκείνος με κοίταξε και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του καθώς μου έλεγε: «Το ήξερες κι όμως με πήρε στη δουλειά. Γιατί;»
Απάντησα: «Ε, να δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ πώς είναι να περνάει κανείς πέντε χρόνια στη φυλακή και να είναι πρώην αστυνομικό. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πώς μπορεί να νιώθει κάποιος που πρέπει να πει στα παιδιά του ότι δεν είναι κοντά του για ένα διάστημα επειδή πάει φυλακή. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πώς μπορεί να νιώθει κάποιος που προσπαθεί να συντηρήσει γυναίκα και τέσσερα παιδιά, ενώ κανείς δεν τον προσλαμβάνει εξαιτίας του παρελθόντος του.
Όταν κάθισες απέναντί μου στη συνέντευξη, διέκρινα έναν άνθρωπο που είχε μετανιώσει ειλικρινά για ό,τι είχε κάνει, έναν άνθρωπο μεταμελημένο, που έψαχνε μία ακόμα ευκαιρία για να αποδείξει ποιος είναι. Είδα μέσα σου μια ταπεινοφροσύνη και επιθυμία για δουλειά που δύσκολα συναντά κανείς».
Αυτός ο γιγαντόσωμος άντρας με άρπαξε και με έχωσε στην αγκαλιά του. Με δάκρυα στα μάτια με ευχαρίστησε δύο φορές. Αυτός ο καλός άνθρωπος δούλεψε για λογαριασμό μου τριάντα χρόνια, μέχρι που πήρε σύνταξη, και ήταν πολύτιμος για την εταιρεία, καθώς είχε υπό την επίβλεψή του ένα στοκ που άξιζε εκατομμύρια δολάρια.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Cameron C. Taylor με τίτλο «8 γνωρίσματα σπουδαίων προσωπικοτήτων τόμος ΙΙ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
