Όταν σκέφτομαι δυνατές γυναίκες, μού έρχονται στο νου τόσα πολλά πράγματα. Πολλές φορές, όταν σκέφτομαι μια δυνατή γυναίκα στο παρελθόν, είναι 50 ή 60 χρόνια πριν. Η γενιά της γιαγιάς μου. Θα ήταν σήμερα 83. 50 ή 60 χρόνια πριν ξεκινούσε την οικογένειά της.
Έτρωγε το γεύμα της στο τραπέζι όταν ο παππούς μου επέστρεφε σπίτι. Το σπίτι ήταν πεντακάθαρο επειδή ποτέ δεν θα καθόταν αν υπήρχε ακόμα κάτι που έπρεπε να γίνει. Τα ρούχα ήταν πλυμένα και σιδερωμένα και νομίζω ότι είχε μια έξτρα εργασία ως σερβιτόρα.
Advertisment
Νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο όταν ήταν περίπου 40 ετών, στη δεκαετία των ’60 επειδή είχε έναν νευρική κλονισμό. Νομίζω ότι έμεινε εκεί για δύο εβδομάδες. Μπορεί να ήταν περισσότερο ή λιγότερο· απλά θυμάμαι τις δύο εβδομάδες για κάποιο λόγο.
Η γιαγιά μου ήταν σκληρή. Ήταν επίσης ειλικρινής και δεν φοβόταν να μιλήσει. Αλλά προφανώς είχε μια νευρική κρίση και χρειαζόταν χρόνο να αναρρώσει. Το πώς της συμπεριφέρθηκαν, δεν το γνωρίζω. Η γιαγιά μου ήταν ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή μου που θαύμαζα και εύχομαι να είχα το θάρρος να μιλήσω περισσότερο μαζί της για το τι πέρασε, αλλά δεν το είχα τότε.
50 χρόνια πριν, οι άνθρωποι απομονώνονταν όταν είχαν νευρικές κρίσεις, για να αναρρώσουν. Είμαι γυναίκα και μιλάω από αυτό μου τον ρόλο. Ξέρω ότι πολλοί άνδρες εκεί έξω παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες, αλλά δεν νιώθω ότι μπορώ να μιλήσω εξ ονόματός τους.
Advertisment
Δεν φοβάμαι την ψυχική ασθένεια. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή για κατάθλιψη. Μέχρι τώρα με βοηθά, νιώθω χαρούμενη στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και καταλαβαίνω ότι ο εγκέφαλός μου έπρεπε να «κλείσει» για λίγο ώστε να προσέξω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Η δυνατή γυναίκα
Μία δυνατή γυναίκα του 2019 μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Από τη φύση μας νοιαζόμαστε βαθιά για το πώς νιώθουν οι άλλοι. Δενόμαστε πολύ με όσους επιτρέπουμε να μας προσεγγίσουν και θα κάνουμε τα πάντα, ασχέτως του πώς είμαστε εμείς, για να τους βοηθήσουμε και να τους σταθούμε.
Η δυνατή γυναίκα μπορεί να έχει παιδιά. Αν έχει, βάζει τις ανάγκες τους πάνω από τις δικές της. Είναι παράδειγμα για εκείνα και τους διδάσκει πώς να φέρονται στους άλλους. Μπορεί να κλαίει όταν είναι μόνη.
Εργάζεται αν αυτό είναι δυνατό. Οργανώνει τα πάντα και τους πάντες. Εκείνη διορθώνει ό,τι χρειάζεται, βρίσκει ό,τι έχει χαθεί και προστατεύει όταν κάποιος κινδυνεύει. Είναι η σύζυγος, η αδερφή και η φίλη. Δεν θα σου λέει πάντα πως νιώθει, αλλά φαίνεται στις εκφράσεις της και μπορείς, αν το θες πραγματικά, να τη διαβάσεις.
Εγώ ανήκω στην κατηγορία «μαμά ενός παιδιού με ειδικές ικανότητες». Στρέφομαι στους στενούς μου φίλους, αλλά και σε ειδικές ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Υπάρχουν γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με δοκιμασίες που καμία μαμά δεν θα περίμενε. Παλεύουν στο όνομα της αγάπης.
Είναι μια γυναίκα που δεν κοιμάται. Είναι με το παιδί της μέρα και νύχτα. Κλαίει πολύ επίσης. Η αγάπη είναι τόσο ισχυρή σε αυτές τις γυναίκες. Δεν κλαίει για τον εαυτό της ή για τα παιδιά της. Κλαίει επειδή είναι κουρασμένη. Κλαίει επειδή θέλει να ακουστεί. Κλαίει επειδή την προσέχουν. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι δυνατή, αλλά δεν γνωρίζουν το ταξίδι που έκανε για να φτάσει εδώ.
Αναζήτησα βοήθεια επειδή οι αντοχές μου ήταν λίγες. Ο σύζυγός μου με είδε να «σπάω», οι φίλοι μου με κράτησαν όταν έπεφτα. Η οικογένειά μου ήταν εκεί για να με συνοδεύσει στους γιατρούς όταν ο γιος μου το χρειαζόταν, αλλά τα πόδια μου δεν με κρατούσαν.
Ποτέ δεν ήμουν αδύναμη, απλά ήξερα ότι δεν μπορούσα να το κάνω μόνη. Κι αυτό είναι δύναμη – το να επιτρέπεις στους άλλους να σε βοηθήσουν όταν το χρειάζεσαι.
Προς όλες τις δυνατές γυναίκες λοιπόν, είτε το νιώθετε είτε όχι, και σε όλες τις δυνατές γυναίκες στη ζωή μου: ελπίζω να ξέρετε ποιες είστε – το έχετε, ακόμα κι αν δεν το πιστεύετε αυτή τη στιγμή. Εγώ όμως το ξέρω ότι μπορείτε να το κάνετε.
Η δύναμη είναι κάτι που όλες έχουμε μέσα μας. Πάντα έχουμε μέσα μας αποθέματα. Αντλήστε από αυτά. Χρησιμοποιήστε τα. Και ακουμπήστε σε έναν ή περισσότερους ώμους. Μπορείτε.
Jodie Sydney
