Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είστε. Οι γονείς παραμένουν γονείς. Ίσως να προσφέρουν συμβουλές που δεν ζητήσαμε και δεν θέλουμε. Πιθανώς να σχολιάζουν το ακατάστατο διαμέρισμά μας κάθε φορά που μας επισκέπτονται ή να προσφέρουν χρήσιμη «καθοδήγηση» σχετικά με τις επιλογές μας στο φαγητό, την ώρα του ύπνου ή τις συνήθειες άσκησης – προτάσεις που μοιάζουν πολύ με κανόνες του σπιτιού που έχουμε ξεπεράσει.
Συχνά, η υπερβολική γονεϊκή ανάμειξη πηγάζει από καλές προθέσεις (αν κι αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εντάξει). Οι γονείς σας μπορεί απλώς να θέλουν να παραμείνουν μέρος της ζωής σας, τώρα που έχετε εδραιώσει την ανεξαρτησία σας και έχετε φύγει από το σπίτι.
Advertisment
Μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τον έλεγχο. Πολλοί γονείς επιμένουν στην πεποίθηση ότι ξέρουν τι είναι καλύτερο για τα παιδιά τους, πολύ μετά την ενηλικίωση αυτών των παιδιών και την απόκτηση δικών τους παιδιών.
Από την άλλη πλευρά, όταν οι γονείς αμφισβητούν επανειλημμένα τα όρια που θέτετε ή τα αγνοούν εντελώς, αυτό μπορεί να υποδηλώνει μια μη υγιή δυναμική. Η αδιαφορία τους για τις ανάγκες σας μπορεί εύκολα να συμβάλει στην ένταση και τη συναισθηματική δυσφορία και να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στη σχέση σας.
Αν βρίσκετε την προοπτική να θέσετε (και να ενισχύσετε) τα όρια με τους γονείς σας εντελώς τρομακτική, σας καταλαβαίνουμε. Τα 4 «εργαλεία» που ακολουθούν μπορούν να βοηθήσουν αυτή τη διαδικασία να γίνει λίγο πιο ομαλά.
Advertisment
Πώς να θέσουμε όρια στη σχέση με τους γονείς μας ως ενήλικες
1. Διαμορφώνουμε τα όριά μας με ευγνωμοσύνη και εκτίμηση
Το να θέτετε όρια στους γονείς σας δεν είναι καθόλου ασεβές. Αντιθέτως, είναι υγιές να δηλώνετε (ευγενικά) τα όριά σας και να περιμένετε από τους γονείς σας να σεβαστούν αυτές τις ανάγκες. Τούτου λεχθέντος, το πιθανότερο είναι ότι θα έχετε μεγαλύτερη επιτυχία – και λιγότερα πληγωμένα συναισθήματα να αντιμετωπίσετε – όταν επιλέγετε προσεκτικά τα λόγια σας. Συνήθως δεν βλάπτει να τους αφήσετε να καταλάβουν πόσο πολύ τους εκτιμάτε, προτού τους εξηγήσετε τι χρειάζεται να αλλάξει.
2. Αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα κατά μέτωπο
Οι γονείς σας πιθανότατα εξακολουθούν να σας θεωρούν παιδί, ανεξάρτητα από την πραγματική σας ηλικία. Ίσως δυσκολεύεστε να τους κάνετε να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία σας, ενώ μένετε αλλού. Τι γίνεται όμως αν έχετε επιστρέψει προσωρινά στο σπίτι των γονιών σας για να αντιμετωπίσετε την πανδημία ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο;
Ίσως συνειδητοποιήσετε ότι φαίνεται να πιστεύουν ότι έχετε γίνει και πάλι τα παιδιά που γνώριζαν. Το να πείτε στον εαυτό σας: «Είναι απλώς προσωρινό» και να αποφασίσετε να αποφύγετε τη σύγκρουση είναι ένας τρόπος να χειριστείτε την κατάσταση. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει να διατηρηθεί η ηρεμία – αν οι εντάσεις που αντιμετωπίζετε είναι, στην πραγματικότητα, μόνο λόγω της συγκατοίκησης. Συνήθως, όμως, είναι προτιμότερο να αντιμετωπίζετε τις ανησυχίες καθώς προκύπτουν αντί να τις αποφεύγετε.
3. Μαθαίνουμε τι έχουν στο μυαλό τους
Όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση συγκρούσεων ή εντάσεων σε κάθε είδους σχέση, μια ανοιχτή συζήτηση είναι σχεδόν πάντα το καλύτερο σημείο εκκίνησης. Η συζήτηση με τους γονείς μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το γιατί προσπαθούν να χειριστούν τη ζωή μας.
Αν νιώθουν αποκλεισμένοι ή μόνοι, το να τηλεφωνούν όλες τις ώρες ή να εμφανίζονται χωρίς πρόσκληση μπορεί να αντανακλά την επιθυμία τους να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί μας. Με άλλα λόγια, φοβούνται μήπως χάσουν κομμάτια της ζωής μας, τώρα που αυτή συμβαίνει κάπου αλλού.
Μπορεί επίσης να παλεύουν με δικά τους θέματα, όπως προβλήματα στη δουλειά ή προβλήματα υγείας. Το να συμμετέχουν περισσότερο στη ζωή μας θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των συναισθημάτων απέναντι στις προκλήσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Σε κάθε σενάριο, μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του τι συμβαίνει μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε την κατάσταση παραγωγικά. Επιπλέον, η απλή ακρόαση μπορεί να τους διαβεβαιώσει ότι νοιάζεστε για τα συναισθήματά τους.
4. Είμαστε συγκεκριμένοι
Τα ασαφή ή συγκεχυμένα όρια αφήνουν πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Μπορεί να ξέρετε ακριβώς τι εννοείτε όταν λέτε πράγματα όπως: «Σε παρακαλώ, μην μου αγοράζεις σκουπίδια που δεν χρειάζομαι», «Σας παρακαλώ να ταΐζετε τα παιδιά μόνο υγιεινά τρόφιμα».
Οι γονείς σας, ωστόσο, μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται, οπότε είναι πιο χρήσιμο να δώσετε συγκεκριμένα παραδείγματα απαράδεκτων συμπεριφορών, μαζί με αποδεκτές εναλλακτικές λύσεις, ανάλογα με την κατάσταση.
Για παράδειγμα: «Τα δώρα σας είναι πάντα τόσο γενναιόδωρα και εκτιμώ τη σκέψη σας, αλλά δεν χρειάζομαι καινούργια ρούχα ή παπούτσια. Αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε, μπορώ πάντα να χρησιμοποιήσω μια δωροκάρτα για ψώνια». «Δεν δίνουμε στα παιδιά σόδα ή επεξεργασμένα σνακ, αλλά θα τους άρεσε πολύ να ψήνουν μπισκότα μαζί σας».
Πηγή:
www.healthline.com/health/mental-health/set-boundaries-with-parents
