Η εμμηνόπαυση είναι σαν να μας στέλνουν σε ένα ταξίδι με κανό χωρίς οδηγό και με μια αόριστη ιδέα για το πού πηγαίνουμε – αν και κάτι μας λέει ότι θα είναι απαίσιο. Δεν υπάρχουν οδηγίες για το πώς φτάνουμε εκεί ή για το πώς να διαχειριστούμε κάποια από τα εμπόδια, όπως καταρράκτες.
Φόβος; Ναι. Αβεβαιότητα; Φυσικά. Ιατρικές συνέπειες; Ακριβώς. Δυσάρεστα συμπτώματα; Ναι. Κοινωνική αδιαφορία; Δυστυχώς, ναι.
Advertisment
Η κουλτούρα της σιωπής σχετικά με την εμμηνόπαυση στην πατριαρχική μας κοινωνία αφήνει τις γυναίκες απληροφόρητες. Τα λίγα που λέγονται για την εμμηνόπαυση συχνά αντιμετωπίζονται μέσα από τον φακό της ωοθηκικής ανεπάρκειας – τον ισχυρισμό ότι η εμμηνόπαυση είναι μια ασθένεια που υπάρχει επειδή οι γυναίκες και οι ωοθήκες τους είναι αδύναμες.
Ο μόνος λόγος για αυτή την κατάσταση είναι ότι οι άνδρες δεν βιώνουν εμμηνόπαυση. Αλλά η σύγκριση γυναικών και ανδρών με αυτόν τον τρόπο είναι το ίδιο με τη σύγκριση του ήπατος με την καρδιά. Το ήπαρ δεν είναι αδύναμο ή άρρωστο επειδή δεν χτυπάει όπως η καρδιά, και οι γυναίκες δεν είναι άρρωστες επειδή οι ωοθήκες σταματούν να παράγουν οιστρογόνα. Κατά συνέπεια, πολλές γυναίκες υποφέρουν από συμπτώματα ή δεν κάνουν σημαντικές εξετάσεις υγείας ή θεραπείες και απορρίπτονται με κοινοτοπίες όπως «Αυτό είναι απλώς μέρος του να είσαι γυναίκα» ή «Δεν είναι τόσο άσχημα».
Οι περισσότερες γυναίκες θα περάσουν το ένα τρίτο ή ακόμη και το μισό της ζωής τους μετά την εμμηνόπαυση, και αν συμπεριλάβουμε και τη μετάβαση στην εμμηνόπαυση, τότε είναι σίγουρα το μισό. Αυτή τη στιγμή σχεδόν ένα δισεκατομμύριο γυναίκες παγκοσμίως είναι άνω των 50 ετών. Καθώς ο πληθυσμός γερνά λόγω της μείωσης των γεννήσεων, το ποσοστό των γυναικών που βρίσκονται στη μετάβαση στην εμμηνόπαυση ή που είναι μετεμμηνοπαυσιακές θα αυξηθεί.
Advertisment
Παρά την καθολική φύση της εμμηνόπαυσης, πολλές γυναίκες δεν είναι καλά ενημερωμένες για τα συμπτώματα, τις σωματικές αλλαγές, τους πιθανούς κινδύνους ή τις θεραπευτικές τους επιλογές. Αυτό το κενό πληροφόρησης έχει δημιουργηθεί από τον τοξικό συνδυασμό της αδυναμίας των ιατρών να ανταποκριθούν στις εκπαιδευτικές ανάγκες των ασθενών τους (η ιατρική έχει σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας) και του ιατρικού μισογυνισμού, δηλαδή της μακράς ιστορίας της ιατρικής που παραμελεί τις γυναίκες. Κατά συνέπεια, τα συμπτώματα και οι ανησυχίες για την υγεία των γυναικών που σχετίζονται με την εμμηνόπαυση απορρίπτονται ως κατασκευασμένα, ασήμαντα ή απλώς ως «μέρος του να είσαι γυναίκα» – δηλαδή ως κάτι που πρέπει να υπομείνεις.
Αλλά η κοινωνική ντροπή εκτείνεται πέρα από το γραφείο του γιατρών. Υπάρχει μια γενική περιφρόνηση για τις γυναίκες καθώς γερνούν. Ίσως η περιφρόνηση δεν είναι η σωστή λέξη, αφού οι ανησυχίες των γυναικών καθώς μεγαλώνουν είναι συχνά τόσο «ασήμαντες» που δεν αξίζουν καν αυτή την ελάχιστη προσπάθεια… απλά αγνοούνται.
Ιατρικά μιλώντας, η εμμηνόπαυση είναι η αντίστροφη εφηβεία, η μετάβαση από τη μία βιολογική φάση της λειτουργίας των ωοθηκών στην άλλη. Αλλά ο τρόπος που βλέπουμε αυτά τα δύο γεγονότα δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικός. Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους. Η εμμηνόπαυση αξίζει τουλάχιστον την ίδια προσοχή με την εφηβεία – θα έλεγα ακόμη περισσότερη – και η εμμηνόπαυση δεν είναι περισσότερο ασθένεια από ό,τι το να είσαι άνδρας είναι ασθένεια.
Η εμμηνόπαυση δεν είναι ασθένεια. Είναι ένας εξελικτικός προσαρμοστικός μηχανισμός που αποτελεί μέρος της επιβίωσης του είδους, όπως η έμμηνος ρύση ή η ικανότητα καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ώστε ο οργανισμός να μην επιτεθεί στο έμβρυο σα να είναι μεταμοσχευμένο όργανο. Όπως και αυτά τα άλλα βιολογικά φαινόμενα, η εμμηνόπαυση συνδέεται με μειονεκτήματα – ενοχλητικά συμπτώματα για ορισμένες γυναίκες και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων ιατρικών παθήσεων.
Αλλά η εμμηνόπαυση συμβαίνει επίσης καθώς μια γυναίκα γερνά, οπότε είναι εξίσου σημαντικό να μην απορρίπτουμε κάθε σύμπτωμα ως σχετιζόμενο με τις ορμόνες. Είναι σημαντικό οι γυναίκες να γνωρίζουν για την ίδια την εμμηνόπαυση αλλά και για όλα όσα γειτνιάζουν με την εμμηνόπαυση, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει στο σώμα τους και να υποστηρίξουν τη φροντίδα όταν ενδείκνυται.
Το μανιφέστο μου είναι κάθε γυναίκα να έχει τις γνώσεις που θα τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τη δική της εμμηνόπαυση. Απαιτώ η εποχή της σιωπής και της ντροπής για την εμμηνόπαυση να υποχωρήσει μπροστά στα γεγονότα και τον φεμινισμό. Διακηρύσσω ότι πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε την εμμηνόπαυση ως ασθένεια, γιατί αυτό σημαίνει ότι το να είσαι γυναίκα είναι ασθένεια και απορρίπτω αυτή την άθλια κατασκευασμένη υπόθεση. Δηλώνω επίσης ότι το τι πιστεύει η πατριαρχία για την εμμηνόπαυση είναι άσχετο. Οι άνδρες δεν έχουν δικαίωμα να καθορίζουν την αξία των γυναικών σε οποιαδήποτε ηλικία.
Πηγή:
www.ideas.ted.com/why-silence-around-menopause
