Η επικοινωνία είναι απαραίτητο συστατικό στις σχέσεις, είναι συνύπαρξη και η ουσία της συνομιλίας με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Συνήθως όμως όταν κάτι μας ενοχλήσει, ο θυμός μας σπρώχνει να αποσυρθούμε στη σιωπή και η κατάσταση εξελίσσεται απέλπιδα. Γιατί ο θυμός είναι ένα συναίσθημα αποκλεισμού και απομόνωσης που αρνείται να «ακούσει».
Advertisment
O θυμός πυροδοτεί και γιγαντώνει τον εγωισμό μέσα μας. Ποτέ δε θα συνομιλήσει με τη συγχώρεση και τη συμφιλίωση και αυτό φαίνεται να είναι το κυριότερο εμπόδιο στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση.
Αρκεί όμως να ενθυμηθούμε ότι, για να βιώσουμε μια ζωή αρμονίας, χρειάζεται πρώτα να συνδεθούμε με την ειρήνη και την αγάπη και αυτό, τις περισσότερες φορές, είναι αρκετό για να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα.
Σε κάθε δύσκολη συνθήκη λοιπόν, ας προτιμήσουμε να κρατήσουμε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας και να φροντίσουμε να το γνωρίζουν οι άλλοι.
Advertisment
Μπορούμε βέβαια να περιμένουμε, να συνεχίζουμε να θρέφουμε το υπερτροφικό μας εγώ, να πάρουμε όσο χρόνο χρειαζόμαστε κάνοντας παρέα με το θυμό και τη θλίψη μας. Αλλά αξίζει να φερθούμε στον εαυτό μας τόσο σκληρά ;
Η μήπως να δίναμε ευκαιρία στους άλλους να αφηγηθούν το δικό τους βίωμα;
Για να συνδεθούμε, χρειάζεται να ακούσουμε και να κατανοήσουμε την ιστορία των άλλων, αναπτύσσοντας τη δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης, δίνοντας σημασία όχι μόνο σε όσα λένε αλλά και στον τρόπο που τα εκφράζουν, τις παύσεις, τις κινήσεις και τη στάση του σώματος.
Δίνοντας στους άλλους την αδιάσπαστη προσοχή μας, παραμερίζοντας τα δικά μας συναισθήματα για την κατάσταση, χωρίς να βιαζόμαστε να πάρουμε τίποτα δεδομένο και κυρίως , αποφεύγοντας να καταλήξουμε σε βιαστικά συμπεράσματα.
Γιατί όταν επικοινωνούμε με τους άλλους, είναι πιο σημαντικό το να ακούμε από το να μιλάμε ή να σκεφτόμαστε τη δική μας τοποθέτηση. Ας θυμόμαστε ότι όλοι έχουμε τις ίδιες βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Έχουμε ανάγκη για αγάπη και ασφάλεια και αποζητάμε την αποδοχή και την αναγνώριση.
Η πιθανότητα της μεταμόρφωσης υπάρχει πάντα « εν δυνάμει» στην ανθρώπινη φύση. Είναι στο χέρι μας να τη θέσουμε «εν ενεργεία» , να την ενεργοποιήσουμε, αν είμαστε πρόθυμοι να δεχθούμε και να εξερευνήσουμε τα βαθύτερα επίπεδα των εσωτερικών διεργασιών μας. Μόνο τότε μπορούμε να συμπεριλάβουμε και να συμφιλιωθούμε με όλες τις πτυχές της ύπαρξης μας. Όμως αυτό προϋποθέτει εμπιστοσύνη. Σε εμάς και τους άλλους.
Η εμπιστοσύνη φαίνεται πως είναι η πιο δύσκολη πτυχή στην ανθρώπινη ιστορία.
Η εμπιστοσύνη είναι αναγκαία σε κάθε διαπροσωπική διαδικασία. Είναι σημαντική για την αυτοεκτίμηση και ουσιαστική για την εξέλιξη μας.
Ειδικά το να μάθουμε να εμπιστευόμαστε ξανά μετά από μια «προδοσία», γιατί αυτό προϋποθέτει με κάποιο τρόπο να αποκτήσουμε διαφορετική θέαση στα πράγματα.
Το να επιστρέφουμε στο εσωτερικό μας πεδίο και αντλούμε από την ακεραιότητα και τις αξίες μας, την υπόσχεση μιας νέας εκκίνησης , είναι μια κίνηση απαραίτητη, ειδικά όταν διαρρηγνύεται ο δεσμός εμπιστοσύνης. Γιατί διαφορετικά θα είναι σαν να προδίδουμε και εμείς τον εαυτό μας.
Και είναι η υπόσχεση της νέας εκκίνησης, που μας εφοδιάζει με αρκετό κουράγιο ώστε να συνομιλήσουμε με τους άλλους και να τους επιτρέψουμε να εκφράσουν τις απόψεις τους.
Η εμπιστοσύνη προϋποθέτει ρίσκο και το ρίσκο του να εμπιστευτείς πάλι μετά την προδοσία, ίσως είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Και τελικά ποια είναι η βαρύτητα της προδοσίας όταν όλοι έχουν προδώσει και προδοθεί;
Είναι η εστίαση στο θάρρος να τοποθετούμε τον εαυτό μας εκεί έξω ξανά, μερικές φορές με τους ίδιους ανθρώπους που μας έχουν ή έχουμε προδώσει.
Είναι η βαρύτητα στο να είμαστε πιστοί στις αξίες μας και στην ικανότητα να δίνουμε και να τηρούμε τις υποσχέσεις μας, σε εμάς και τους άλλους.
Για την αποκατάσταση της αρμονίας χρειάζεται να δημιουργήσουμε εναλλακτικές στο θυμό και να διαχειριστούμε τη σύγκρουση χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα, σε ότι αφορά την ανάγκη δικαίωσης και επανόρθωσης της αδικίας .
Γιατί είναι σημαντικό να έχουμε καθαρότητα σκέψης που θα μας επιτρέπει να υπερβούμε και να απεγκλωβιστούμε από δίπολες κατασκευές που συντηρούν απλά το διαχωρισμό και διευρύνουν το χάσμα.
Και κυρίως, να μπορούμε να μετακινηθούμε στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, ώστε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αλλάξει και να εξελιχθεί.
Μόνο με τη συμπερίληψη των αδυναμιών μας , συμφιλιωνόμαστε με την ανθρώπινη φύση μας, έτσι ώστε αποκαθιστώντας τις σχέσεις με τον εαυτό μας και τους άλλους, να επαναφέρουμε την επικοινωνία και την αρμονία στις σχέσεις μας, απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς του στείρου θυμού.
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Απέναντι στα «πρέπει» στέκεται ό,τι έχουμε περισσότερο ανάγκη: Ο έρωτας για ζωή - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Μέσα στην αγάπη, η ζωή θα αφηγηθεί την ιστορία μας - 21 Φεβρουαρίου 2024
- Σημειωματάριο συναισθημάτων | Τι μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος όταν ζηλεύει; - 17 Φεβρουαρίου 2024
