Μια ανάλυση δεδομένων που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Crisis Text Line, έναν μη κυβερνητικό οργανισμό που παρέχει συμβουλευτική σε περιπτώσεις κρίσης μέσω μηνυμάτων σε όλη την Αμερική, δείχνει πώς εκφράζονται οι Αμερικάνοι νεαρής ηλικίας σε στιγμές ανάγκης. Αφού μελέτησε 129 εκατομμύρια μηνύματα που στάλθηκαν στη διάρκεια 6 ετών, κυρίως από άτομα που ήταν κάτω των 25 ετών, η ομάδα δημιούργησε μια λίστα λέξεων που τις περισσότερες φορές προβλέπουν αυτοκτονικό ιδεασμό ή απόπειρες.
Το προφανές θα ήταν να εμφανίζεται η λέξη «αυτοκτονία», όμως αυτό δεν ισχύει. Οι πιο δημοφιλείς λέξεις σχετίζονται με χάπια, όπως το «Excedrin», το «800 mg» και η «ιβουπροφαίνη», ενώ κάποιες λιγότερο συχνές λέξεις και όροι περιελάμβαναν τις λέξεις «κομοδίνο», «βαμπίρ» και «γραμμές τραίνου». Επίσης, παρατηρήθηκε πολύ η χρήση συγκεκριμένων emoticons, όπως το χάπι και η εικόνα που κλαίει.
Advertisment
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν το emoji του χαπιού είχαν 4.4 περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν σε μια απειλητική για τη ζωή τους κατάσταση, ενώ οι άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν το emoticon του κλάματος είχαν 1.6 φορές περισσότερες πιθανότητες, αναφέρει ο Bob Filbin, κύριος ερευνητής δεδομένων του Crisis Text Line.
Αυτά τα δεδομένα ήταν που διαμόρφωσαν τις πολιτικές, σύμφωνα με τις οποίες όταν κάποιος στέλνει αυτές τις λέξεις, θα λαμβάνει άμεση απάντηση, μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Συγκεκριμένα, αυτές οι λέξεις θα σημάνουν κίνδυνο για πιθανή απόπειρα αυτοκτονίας τις επόμενες 24 έως 48 ώρες και αυτό το μήνυμα θα προωθείτε σε άτομα που αναμένουν να παρέχουν συμβουλευτική βοήθεια.
«Το 96% των ανθρώπων που κρίνεται από τον αλγόριθμο ως υψηλού κινδύνου, απαντάμε στα μηνύματά τους σε λιγότερο από πέντε λεπτά», αναφέρει ο Filbin. Δύο στα τρία αιτήματα παροχής βοήθειας έρχονται τις βραδινές ώρες, μεταξύ 8 μ.μ. και 4 π.μ. Το ποσοστό αυτοκτονίας είναι υψηλότερο στους λευκούς άνδρες μέσης ηλικίας, και οι άνδρες γενικά είναι τρεις φορές πιθανότερο να πεθάνουν από αυτοκτονία σε σύγκριση με τις γυναίκες.
Advertisment
Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι το γιατί, γιατί αυτές οι συγκεκριμένες λέξεις χρησιμοποιούνται δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το τι. Αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη μελέτη και η ακόλουθη πολιτική εστίασε στις λέξεις που συσχετίζονται με τις αυτοκτονικές τάσεις και όχι με τους λόγους χρήσης αυτών.
