Θα έλεγα πως ο σημαντικότερος ανασταλτικός παράγοντας που αποτρέπει τους ανθρώπους από το να ζήσουν τη ζωή που επιθυμούν και να είναι ο εαυτός τους, είναι η γνώμη των άλλων.
Στην Ελληνική κοινωνία ειδικότερα, η γνώμη των άλλων είναι ο μεγαλύτερος φόβος των περισσότερων, μία θηλιά που τους πνίγει ασφυκτικά. Μαθαίνουμε από μικροί ότι πρέπει αυτό που είμαστε να αρέσει στους άλλους, δε μας καλλιεργείται η αρετή της αυτοαποδοχής και της αυτοεκτίμησης. Ειδικότερα στις μικρές κοινωνίες, άνθρωποι ακόμα και σήμερα, εγκλωβίζονται σε ψεύτικες ζωές και βυθίζονται σε μία δυστυχία την οποία εμφανίζουν ως ιδανική για να αποφύγουν το σχολιασμό, τον στιγματισμό.
Advertisment
Ζούμε σε μία κοινωνία όπου για να είμαστε ασφαλείς από τα αδιάκριτα βλέμματα ή σχόλια των άλλων, πρέπει οι πράξεις και ο τρόπος ζωής μας να συμφωνούν με την πλειοψηφία.
Πόσοι δεν κόβουν και ράβουν τη ζωή τους με κριτήριο τι θα πουν οι άλλοι, πώς μας θα δουν οι άλλοι, πώς θα μας σχολιάσουν οι άλλοι.
Αλλά, η αλήθεια είναι, οι άλλοι σχολιάζουν πάντα. Ασχέτως του τι κάνεις ή δεν κάνεις. Γιατί έτσι είναι ο κόσμος καμωμένος.
Advertisment
Αλλά μη νομίζεις, πως οι άλλοι σχολιάζουν εμάς συνέχεια. Ξέρεις δεν είμαστε ο Γαλιλαίος, η Γη δε γυρίζει γύρω μας, είμαστε μία κουκκίδα μπροστά στο άπειρο Σύμπαν.
Πιστεύεις, πραγματικά, πως οι άλλοι ασχολούνται συνέχεια μαζί σου; Ακόμα και μία κουβέντα να πουν, το μυαλό τους μετά θα τρέξει στα δικά τους προβλήματα, στις δικές τους καθημερινές μάχες. Θα πουν μια κουβέντα, τι έγινε πια;
Και μετά θα τραβήξουν τα μαλλιά από το πώς με τόση οικονομία ο λογαριασμός της ΔΕΗ τους ήρθε πάλι φουσκωμένος, θα κανονίζουν να πάνε στο γιατρό και θα έχουν το άγχος κάποιας εξέτασης, θα έχουν κάποιο γονιό άρρωστο ή ένα νοίκι που δεν έχει πληρωθεί.
Τόλμησε λοιπόν. Ρίσκαρε. Ζήσε. Και να σχολιάσει κάποιος, δε θα θυμάται μετά από ένα μήνα ότι εσύ δεν τα πήγες καλά σε κάποιο μάθημα, δε σε διάλεξαν σε εκείνη τη δουλειά, δεν κατάφερες να περάσεις σε έναν διαγωνισμό.
Ο καθένας δίνει τις δικές του καθημερινές, αθέατες μάχες. Τα προβλήματά του, τις έγνοιες του, τα βάσανά του. Ασχολείται λίγο με εσένα, με εμένα, το γείτονα. Και μετά επιστρέφει σε ένα σπίτι γεμάτο προβλήματα, ζάλη, σκοτούρες. Ξεχνάει εμάς, προσπαθεί να λύσει τα θέματά του.
Οι άλλοι δεν ασχολούνται με εμάς, έχουν τη ζωή τους να κοιτάξουν, τα προβλήματά τους να χαθούν. Θα πούνε μια κουβέντα, μετά θα στρέψουν το βλέμμα και θα παρατηρήσουν πόσο μεγάλα είναι τα δικά τους θέματα.
Μη ζεις για τους άλλους, μη δίνεις σημασία τόσο μεγάλη στη γνώμη του καθενός. Μέσα στο κορμί σου μονάχα εσύ ζεις.
- Ένα μωσαϊκό η ζωή, με χαρές και λύπες - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Οικογένεια… ένας θεσμός με πολλές δομές - 14 Φεβρουαρίου 2024
- Η ευτυχία δεν είναι προορισμός… αλλά ταξίδι - 22 Ιανουαρίου 2024
