Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε γι’ αυτό; Και πώς; Αυτό αποτελεί επίσης το τέλειο πέρασμα σε μία από τις σημαντικότερες διαπιστώσεις που είναι σκόπιμο να κάνετε σχετικά με τους κλασικούς τελειομανείς.
Όταν κάποιοι παρεμβαίνουν διαρκώς και σχολιάζουν την κάθε σας κίνηση, πιθανότατα θα σας κάνουν να νιώσετε σαν δύστροποι έφηβοι. Θα είστε σίγουροι ότι εσείς γνωρίζετε καλύτερα (κι ενώ οι έφηβοι βεβαίως δεν γνωρίζουν καλύτερα, η κατάσταση έχει να κάνει περισσότερο με την αίσθηση, την οποία σαφώς αναγνωρίζετε), και οι όποιες απόπειρες να σας διαφωτίσουν για πράγματα που θεωρείτε αυταπόδεικτα το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να σας εξοργίσουν. Σε τελική ανάλυση, όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος. Τελεία και παύλα.
Advertisment
Μολαταύτα, κάποιες φορές το άτομο που επικρίνει τις προσπάθειές σας ένα δίκιο θα το έχει. Σχεδόν τίποτα δεν αποθαρρύνει τόσο τους ανθρώπους όσο αυτό. Οι περισσότεροι κρύβουμε μέσα μας έναν έφηβο σε χειμερία νάρκη, ο οποίος λαχταράει μια ευκαιρία να επαναστατήσει ενάντια σε όλους και όλα.
Ένας κλασικός τελειομανής γίνεται συχνά το έναυσμα γι’ αυτά τα αρνητικά και άκρως οικεία συναισθήματα. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, κι η σύγκρουση θα ξεσπάσει με το παραμικρό ολίσθημα. Δεν θα υποστηρίξω ότι οι συγκρούσεις είναι πάντα περιττές, αλλά κάποιες φορές πράγματι θέλουμε να τις αποφύγουμε, να γλιτώσουμε χρόνο και να μην ταλαιπωρηθούμε. Και σε αυτές τις συνθήκες είναι χρήσιμο να κατανοείτε τις δικές σας αντιδράσεις. Αντί να φωνάζετε σε κάποιον ότι δεν εννοεί να καταλάβει και να αποσυρθείτε τρέχοντας στο δωμάτιό σας και βροντώντας την πόρτα, αρκεί να θυμίσετε στον εαυτό σας ότι είστε ενήλικες πλέον, άρα οι άλλοι περιμένουν από σας να αντιδράτε ως ενήλικες. Είναι χάλια, το ξέρω. Αλλά και αναπόφευκτο.
Τελικά, όντως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη;
Υπάρχει η ξακουστή ρήση: «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη». Η πρόταση χρησιμοποιείται συνήθως για να εκφράσει τη σκέψη ότι διαφορετικές μέθοδοι ή προσεγγίσεις σε κάποιο εγχείρημα πιθανώς οδηγούν τελικά στο ίδιο αποτέλεσμα. Κι αν υπάρχει κάτι που θέλουμε όλοι, αυτό είναι αποτελέσματα, σωστά;
Advertisment
Ας πούμε ότι μια μικρή ομάδα, απλώς λίγα άτομα, ετοιμάζεται να αναλάβει ένα εγχείρημα. Αυτή η ομάδα θα μπορούσε να αφορά το επαγγελματικό πεδίο, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι η οικογένειά σας ή οι γείτονές σας. Ή μια ποδοσφαιρική ομάδα ή μια λέσχη σκακιστών. Το εγχείρημα θα μπορούσε να είναι ένα συγκεκριμένο επαγγελματικό πρότζεκτ, αλλά και μια εργασία που πρέπει να γίνει στο σπίτι. Μπορείτε να αφήσετε τη φαντασία σας να προσδιορίσει τις λεπτομέρειες· οι αρχές έτσι κι αλλιώς θα παραμείνουν ίδιες.
Το εγχείρημα μπορεί να μοιραστεί σε δύο συνιστώσες:
1. Τι πρέπει να γίνει.
2. Και με ποιον τρόπο θα το κάνουμε
Το τι πρέπει να γίνει δεν είναι πολύ περίπλοκο συνήθως. Στήνουμε τη βάση δεδομένων για έναν νέο πελάτη ή κλείνουμε τον ημιυπαίθριο. Αποφασίζουμε όλοι μαζί τι πρέπει να γίνει. Οι πάντες συμφωνούν. Αυτό είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα μέλη της ομάδας που διαθέτουν τις σχετικότερες δεξιότητες θα αναλάβουν τις εργασίες άλφα, βήτα και χ.
Κάτι που πρέπει να θυμάστε πάντα: το τι κάνουμε και το πώς το κάνουμε δεν ταυτίζονται. Το ένα συνδέεται με το επιθυμητό αποτέλεσμα της δουλειάς, ενώ το άλλο με τη διαδικασία που θα μας επιτρέψει να το πετύχουμε.
Θέλουμε η βάση δεδομένων του νέου πελάτη να είναι σε πλήρη λειτουργία και να περιέχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Θέλουμε ο καινούριος ημιυπαίθριος να είναι σκεπαστός, λειτουργικός και ευρύχωρος.
Θέλουμε το καινούριο μας αυτοκίνητο να είναι πλυμένο και καθαρό πριν ξεκινήσουμε για διακοπές.
Θέλουμε να οργανώσουμε τα βιβλία μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να βρίσκουμε το συγκεκριμένο βιβλίο που ψάχνουμε.
Θέλουμε να αισθάνονται όλοι ότι χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού στον εργασιακό χώρο.
Το σημαντικό εδώ είναι τα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη μέθοδος που θα εφαρμοστεί για να επιτευχθούν τα προαναφερθέντα αποτελέσματα είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Εντούτοις, οι κλασικοί τελειομανείς αδυνατούν να ξεχωρίσουν αυτά τα δυο πράγματα, και τούτο σημαίνει ότι όλα μπερδεύονται σε μια μακρά, ατέρμονη λίστα άθλιων καθηκόντων. Γι’ αυτούς το πώς μπορεί να θεωρείται σημαντικότερο από το τι. Ο σωστός τρόπος να γίνει κάτι προβάλλεται ως πιο σημαντικό από το να γίνει. Αν δεν γίνει σωστά –δηλαδή, σύμφωνα με τις δικές τους, υπεράνθρωπες προσδοκίες–, μπορεί να μην αξίζει καν να γίνει.
Έχετε δίκιο! Όντως ακούγεται κάπως ανάποδο.
Αν τους κάνετε ερωτήσεις για το τι, μπορεί να τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την προσοχή τους στο εγχείρημα. Θυμίζοντάς τους διαρκώς τον γενικό στόχο, μπορεί τα πράγματα να διευκολυνθούν. Τι κάνουμε; Τον ημιυπαίθριο. Τη βάση δεδομένων για τον πελάτη. Μια οργανωμένη συλλογή βιβλίων. Μια προωθητική καμπάνια.
Μπορεί να είναι δύσκολο να κρατήσουμε τους κλασικούς τελειομανείς μακριά από τις λεπτομέρειες. Θα προσπαθούν να επέμβουν σε ό,τι άπτεται του τρόπου που γίνεται κάτι, ακόμα κι όταν γνωρίζετε πολύ καλά τι να κάνετε για να το καταφέρετε. Αυτό ισχύει για τον σύζυγο που επεμβαίνει στην κηπουρική σας, αλλά και για τον διευθυντή που επεμβαίνει στον τρόπο που φέρνετε εις πέρας τα καθήκοντά σας, ακόμα κι αν είστε εξπέρ στον συγκεκριμένο τομέα.
Η απλή απάντηση στο πώς να τους χειριστείτε είναι η εξής: Διαπραγματευτείτε εξαρχής τους όρους.
Μόλις γίνει αυτό, η υπόλοιπη διαδρομή δεν θα έχει αναταράξεις. Για παράδειγμα, σκεφτείτε έναν προϊστάμενο που γκρινιάζει ακατάπαυστα για τις λεπτομέρειες, οδηγώντας σας στο σημείο να θέλετε να ουρλιάξετε. Μια και η ειδικότητά μου είναι η ηγεσία, θα ήθελα να προσθέσω επίσης το εξής: κάποιες φορές ένας συνάδελφος θα χρειαστεί οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο θα διεκπεραιώσει ένα συγκεκριμένο καθήκον. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί με έναν νέο υπάλληλο ή όταν κάποιος πρόκειται να αναλάβει κάτι καινούριο που δεν το έχει ξανακάνει. Σε αυτές τις περιστάσεις οι λεπτομέρειες για το τι, το πότε, το πώς και με ποιον θα είναι απαραίτητες, προκειμένου να συμφωνήσουν όλοι σε τι ακριβώς έγκειται η καλή εκτέλεση της εργασίας.
Οι εμπλεκόμενοι θα χρειαστούν επίσης συγκεκριμένη, πρακτική ανατροφοδότηση για τις προσπάθειές τους. Απαιτείται πολλή επαναληπτική εξέταση. Οπότε, οι ξεκάθαρες οδηγίες και η ανατροφοδότηση είναι ο καλύτερος τρόπος να καθοδηγείτε τους άλλους. Συνοψίζεται στο πώς το κάνετε, πότε το κάνετε και σε ποιον το κάνετε. Οι περισσότεροι από τους συνεργάτες σας γνωρίζουν καλά πώς να φέρουν εις πέρας τη δουλειά.
Εντούτοις, οι κλασικοί ελεγχομανείς φέρονται στους πάντες λες και είναι εντελώς αρχάριοι.
Για να το αντιπαρέλθετε αυτό, ένα από τα σημαντικότερα πράγματα είναι να συμφωνήσετε ποιο πρέπει να είναι το τελικό αποτέλεσμα, με κάθε λεπτομέρεια ίσως, κι έπειτα απλώς να το κάνετε. Όποτε κάποιος προϊστάμενος αρχίζει να μουρμουρίζει για το πώς, επιστρέψτε στον συμφωνημένο σκοπό και πείτε του: Θα παραδώσω αυτό που συμφωνήσαμε στη συμφωνημένη ημερομηνία.
Αυτό λειτουργεί θαυμάσια, αρκεί να κάνετε ό,τι σας έχει ζητηθεί. Αν χαλάσει η ποιότητα, χάσετε τις προθεσμίες κι αρχίσετε να επινοείτε δικαιολογίες, θα βρεθείτε άσχημα μπλεγμένοι.
Όλα αυτά ισχύουν και για τους κλασικούς τελειομανείς που θέλουν να πιστεύουν ότι είναι το αφεντικό σας. Θα μπορούσε να αφορά το έτερόν σας ήμισυ, κάποιον από τους γονείς σας, τον προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας ή τον διοργανωτή του εράνου αυτού του Σαββατοκύριακου για τα παιδιά σε αναπτυσσόμενες χώρες. Όλοι μπορεί να υποκύψουν στον πειρασμό να επέμβουν στον τρόπο που κάνετε κάτι. Φροντίστε να τους κρατήσετε σε απόσταση ασφαλείας.
Αυτή η στάση μπορεί επίσης να αποδειχτεί χρήσιμη σε οικογενειακό επίπεδο.
Φροντίστε να διαπραγματευτείτε πρώτα τους όρους.
Αν παρ’ ελπίδα επιδεικνύει κάποιες απ’ αυτές τις δυσάρεστες συμπεριφορές ο/η σύντροφός σας, φροντίστε να διαπραγματεύεστε ποιος θα είναι υπεύθυνος για τον καινούριο ημιυπαίθριο, για την οργάνωση ολόκληρης της βιβλιοθήκης ή, εντέλει, για τον γενικό καθαρισμό του αυτοκινήτου. Έτσι έχετε περισσότερες πιθανότητες να κάνετε απρόσκοπτα τη δουλειά.
Σε αντίθεση με τα άλλα ενεργειακά βαμπίρ που παρουσιάζονται σ’ αυτό το βιβλίο, ο συγκεκριμένος τύπος έχει έντονη εσωτερική αίσθηση δικαίου. Εκτιμά την τήρηση των κανόνων, κι αν συμφωνήσει σε συγκεκριμένους όρους, θα τους σεβαστεί.
Έτσι λοιπόν, η καλύτερη προσέγγιση είναι να διαπραγματευτεί κανείς τους όρους πριν αγγίξει καν το σφυρί. Πρέπει να φτάσετε σε συμφωνία για το τι πρέπει να γίνει – αφήστε το πώς έξω από την κουβέντα. Το ζήτημα του πώς δεν πρέπει να περιλαμβάνεται καθόλου στη συμφωνία, υπό την προϋπόθεση ότι έχετε επαρκείς ικανότητες για να κατασκευάσετε τον ημιυπαίθριο ή να πλύνετε το αυτοκίνητο.
Με όποιον κι αν έχετε να κάνετε, το πιθανότερο είναι πως θα επιχειρήσει να αναμειχθεί σε κάποιο στάδιο. Όταν συμβεί αυτό, θυμίστε του απλώς την προφορική σας συμφωνία. Κανένα σύστημα δεν είναι 100% τέλειο, αλλά αυτό θα διευκολύνει σημαντικά τη συνεργασία σας.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Ανάμεσα σε Βαμπίρ του Thomas Erikson. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr. Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
