Ξεχνάς..
Αυτό είναι το μοναδικό σου πρόβλημα..
Ξεχνάς.
Η μνήμη φέρει μεγάλη ευθύνη..
Η μνήμη φέρει δέσμευση.
Ξεχνάς κυρίως όταν νιώθεις άνθρωπος..
Όταν νιώθεις άτρωτος θυμάσαι..
Η λέξη αυτή,
ίσως έπρεπε να
χρησιμοποιείται κυριολεκτικά μόνο στο θηλυκό
(άτρωτη ψυχή)
και στο ουδέτερο
(άτρωτο “θέλω” ή “συναίσθημα”).
Το αρσενικό
παραπέμπει μόνο στον Θεό,
καθώς τα όντα
που επέλεξε να δημιουργήσει,
είναι
ατελή όντα,
άρα τρωτά.
Δεν μπορώ να θεωρήσω κυριολεκτική τη χρήση του,
πέραν του μεταφορικού.
Δεν με πείθει..
Εκτός αν εννοεί “άτρωτη επιλογή εξέλιξης”..
Πάμε να δούμε τι θυμάσαι..
Θυμάσαι τη μέρα που ένιωθες το κέντρο του κόσμου για τους άλλους..
Γιατί “οι άλλοι” είναι ο στόχος.
Αυτό διδάχτηκες από παντού..
Από το σπίτι σου..
Από το σχολείο σου..
Από το στρατό..
Από τους ανθρώπους που σε έπεισαν ότι ο άνθρωπος χρειάζεται μπούσουλα και αφεντικά..
Από τους έρωτες σου..
Από τους φίλους σου..
Από την εκκλησία..
Απ’ οτιδήποτε ανθρώπινο σε περιτριγυρίζει σε όλη σου τη μέχρι τώρα ζωή.
Σε έπεισαν ότι πρέπει να ακούς χωρίς να σου μάθουν το κυριότερο:
Το “πώς”.
Το “γιατί” .
Το για “πόσο”..
Όλα αυτά που γεννούν δηλαδή την υπέρτατη αρετή..
Την ανυπακοή.
Το “πώς γεννιέται και πότε απαιτείται να εδραιωθεί ως κατάσταση “.
Πρόσεξε όμως υπάρχει μια τεράστια διαφορά..
Η ανυπακοή με αιτία,
είναι εκ διαμέτρου αντίθετη,
απ’ την αντιδραστικότητα χωρίς αιτία..
Γεννιέται ο άνθρωπος η γίνεται;
Απόρησε κάποτε ένας ποιητής..
Γεννιέται και γίνεται!
Απάντησε η ακατέργαστη ψυχή..
Πιστεύω βαθιά ότι η άρνηση είναι ο δρόμος που οδηγεί στην απόλυτη αποδοχή.
Η αφαίρεση προσθέτει αληθινά επιτεύγματα..
Στο σκοτάδι υπάρχει η τέχνη που οδηγεί στο φως..
Στον παράδεισο δεν υπάρχει τέχνη να είσαι σίγουρος..
Αν δεν κοιμηθείς βαθιά,
δεν θα νιώσεις ποτέ το βάπτισμα του ξυπνήματος..
Πάμε τώρα να δούμε τι δεν θυμάσαι..
Επιμένεις να μην θυμάσαι τον τσαλακωμένο εαυτό σου..
Επιμένεις να μην θυμάσαι την επιμονή σου στο ψέμα..
Επιμένεις να μην θυμάσαι εσένα και ‘μένα καβάλα σ’ ένα γκρίζο σύννεφο,
να μας ξερνάει η βροχή στην ίδια γη..
Επιμένεις να ξεχνάς τα μάτια ενός ζώου..
Επιμένεις να μην θυμάσαι ότι η κάθε σου αρχή ,
θα σου ψιθυρίζει ότι το τέλος θα έχει την ίδια γεύση και υφή..
Επιμένεις να ξεχνάς την τελευταία εικόνα που είχες απ’ τα πόδια της γιαγιάς σου..
Επιμένεις να ξεχνάς το χώμα..
Επιμένεις να ξεχνάς το άδειο βλέμμα του περαστικού που τόσο σε επηρεάζει..
Επιμένεις να ξεχνάς την απόγνωση της τόσο τρυφερής και συνάμα τόσο αποσυντονισμένης ματιάς των γονιών σου..
Επιμένεις να ξεχνάς το πώς σου μοιάζει η γη από ένα αεροπλάνο..
Επιμένεις να μην με βλέπεις..
Σου αρκεί να με κοιτάζεις να χάνω κάθε μέρα και από ένα κομμάτι απ’ αυτό που “νομίζεις”ότι με αποτελεί..
Επιμένεις να μην βλέπεις τι κερδίζω χάνοντας κάθε μέρα το κάθε κομμάτι που μου δόθηκε χωρίς επιλογή,
αντικαθιστώντας το με αυτό που επιλέγω..
Για κάποιους χάνεται..
Για τους λίγους το αφαιρώ..
Το αθάνατο φθαρτό..
Επιμένεις να μην βλέπεις ότι γίνομαι άχρονος μέσα στα χρόνια..
Επιμένεις να μην θυμάσαι την γενναιοδωρία της ντροπής.
Της σιωπής.
Του Παντοκράτορα πόνου.
Της μοναξιάς!
..Χάνοντας έτσι το δρόμο για την μονάκριβη μοναχικότητα που με τη σειρά της δίνει τη σκυτάλη στην αληθινή συνάντηση..
Εδώ είμαι.
Εδώ είσαι.
Για λίγο..
Αυτό σε παρακαλώ…
ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙΣ.
Μπας και καταφέρουμε να προσθέσουμε και λίγο κέφι,
λίγη τρέλα και αλληλεγγύη στο καταθλιπτικό πέρασμα μας..
Να επιμένεις να σε επιλέγεις κάθε μέρα για να μπορώ να σε βρίσκω τις στιγμές της παραίτησης..
Τις στιγμές της ευλογιάς..
Τις στιγμές του ανθρώπου
που θυμίζουν “φλεγόμενη αστραπή”..
Advertisment
Τότε ήταν που έκλεψα το μυστικό της θάλασσας.. Σπούδασα υποκριτική στο Ν.Ε.Θ του Γιώργου Αρμένη.
Η έκθεση σε αντίθεση με την
ανάγκη του κόσμου για το
"κρυμμένο",
μου δίδαξαν πολλά..
Παίζω πιάνο,
κιθάρα και έχω τραγουδήσει σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Σ' αυτό όμως που από παιδί καταφεύγω για να μπορώ να διασχίζω το σκοτάδι,
είναι η γραφή.
Όλα τ' αλλά πόλεμος.. Μέσω της γραφής,
γεννιέται ένας κόσμος,
όπου η φθορά γίνεται ποίηση,
η ποίηση φλυαρία
και κάπως έτσι γεννιέται η σιωπή..
Αυτό ψάχνω..
Δεν θέλω να καλύπτω το κενό..
Θέλω να το ενσωματώνω..
Αυτό μοιράζομαι μαζί σου..
Λέξεις που οδηγούν στη σιωπή.
- Μέσα στο σκοτάδι υπάρχει η τέχνη που οδηγεί στο φως… - 22 Σεπτεμβρίου 2024
- Κανείς δεν βρίσκει τον δρόμο της αποστολής του παρά μόνο μέσα απ’ την μοναδική δική του εσωτερική φωνή.. - 9 Σεπτεμβρίου 2024
- Κάποτε ήταν ένα παιδί… - 6 Σεπτεμβρίου 2024
