Η μόνη σου ευθύνη, η ζωή σου
Κάποια παιχνίδια μισοτελειωμένα και κάτι σβησμένα αποτσίγαρα. Ένας σωρός από σκέψεις στο κεφάλι σου. Οι νίκες και οι ήττες σου δικές σου, προσωπικές. Και οι άνθρωποί σου επίσης. Το χάος σου και ο κόσμος σου, ΕΣΥ. Όλα τα ναι που ξεστόμισες με αγάπη αστείρευτη και αυθορμητισμό και έφαγες τα μούτρα σου στη συνέχεια, όλα τα όχι που γεμάτα θυμό και αγανάκτηση πεισματικά ύψωσες σαν τείχη σε περιστάσεις που θεώρησες θα σε βλάψουν. Έπειτα τις ξανασκέφτηκες. Ίσως και να μην ήταν έτσι… Οι επιλογές σου, εσύ. Και αν κάτι τώρα πια κατάλαβες είναι πως για μια ζωή και μόνον έχεις την απόλυτη ευθύνη. Τη δική σου.
Advertisment
Ενοχές με το κουτάλι σε τάισαν πολλές. Μπούκωσες. Υπόγειοι χειρισμοί «για το καλό» σου, σε αφόπλισαν. Νομίζω πως αρκετά μπερδευτήκαμε σε μια πανδαισία καλοσύνης, φόβου και υποταγής. Φτάνει πια. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και αν δεν το κατάλαβες, έχε λίγο ακόμα υπομονή κι επιμονή. Σου ‘ρχεται το μαντάτο. Δε ξέρω αν είναι μια η ζωή, μα εσύ και μόνο αγκαζέ με τον πιο σκληρό εαυτό σου έχετε την απόλυτη κυριαρχία. Σε ένα παιχνίδι τρελό και ίσως τόσο λίγο, που ωστόσο μέρα με τη μέρα σε κινητοποιεί όλο και περισσότερο να «δράσεις», να σε βρεις.
Διαβάστε επίσης από τη Μάρη Γαργαλιάνου
Advertisment
Κοίταξε λίγο μέσα σου. Θα δεις γονείς, κάποιες σχέσεις περασμένες, ένα σύντροφο πιστό θεσμό μάλλον, φίλους που την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, παρέες σταθερές, άσχετους περαστικούς, συναδέλφους, αδέρφια και η ιστορία συνεχίζεται. Εσένα σε όλους αυτούς μέσα, σε βλέπεις; Σε αφουγκράζεσαι; Σε νιώθεις; Για έναν και μόνο λόγο σε ρωτάω… Γιατί παρόλο που όλοι αυτοί οι λεγόμενοι «άνθρωποί» μας με τον τρόπο τους μας «βοηθούν», μας εξελίσσουν, μας τονώνουν με ότι αυτό συνεπάγεται, πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις. Δε ζεις για εκείνους, αλλά με εκείνους. Ζεις για εσένα και κάνεις επιλογές.
Σε στηρίζουν; Έχει καλώς. Ξινίζουν; Θεωρούν πως λοξοδρομείς, ή είσαι έτοιμος να κάνεις την επόμενη μεγάλη μπαρούφα της ζωής σου; Φίλτραρε, σκέψου καλά και ακόμα κι έτσι να είναι, κάνε τη! Προχωράς φίλε μου, απλά προχωράς… Ένα κλικ πιο «μόνος» ίσως, χωρίς μιαν επιβεβαίωση «σταθμό», αλλά δε χάθηκε κι ο κόσμος! Απλά συνεχίζεις. Η ευθύνη δική σου και η ζωή σου επίσης. Δε θα χεις πάντα ένα πράσινο φως αναμμένο. Θα βρεις τόσες πινακίδες κόκκινες με στοπ μπροστά σου, τόσα σκοτεινά μονοπάτια, τόσα επικίνδυνα σταυροδρόμια και θα κληθείς να πάρεις αποφάσεις. ΓΙΑ ΣΕΝΑ! Και θα τις πάρεις…
Οι αγωνίες, τα όνειρα και τα όποια άγχη, δικά σου. Τα «θέλω» και οι στόχοι σου επίσης. Για ό,τι κατάφερες, να είσαι περήφανος, για ό,τι άφησες πίσω εξίσου. Για κάποιο λόγο δε λένε πως συμβαίνουν όλα; Γεννήθηκες για να είσαι ευτυχισμένος άνθρωπέ μου και όσο πιο νωρίς το καταλάβεις, τόσο το καλύτερο. Ίσως δεχτείς και υποστείς πολλά μέχρι να φτάσεις στο σημείο να ξεκαρδίζεσαι με τον εαυτό σου στα γέλια για το πόσο «υπεραναλυτικός» υπήρξες σε ζητήματα που ΜΟΝΟ ενέργεια σου αφαίρεσαν. Όταν γίνει όμως αυτό… θα είναι μαγεία. Και όταν το κατορθώσεις, θα καταλάβεις.
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
