Άρθρα με νόημα..., Διάβασέ το!

Ο θόρυβος του ΕΓΩ

Δεν φταίνε οι άτολμοι, δεν φταίνε οι δειλοί, φταίμε όλοι όσοι τους δίνουμε δύναμη.

Υπάρχει επί της ουσίας ελευθερία έκφρασης; Υπάρχει η δυνατότητα να πεις αυτό που αισθάνεσαι να χρησιμοποιήσεις λόγο κόσμιο μα σκληρό δίχως ύβρεις και να μην κακοχαρακτηριστείς, να μην πέσουν σαν κοράκια οι γύρω σου να σε φάνε; Τι είναι αυτό που ενοχλεί τους ανθρώπους στους ευγενικούς μα τολμηρούς; Απλά και μόνο η διαφορετικότητα στον τρόπο έκφρασης; Γιατί διαβάζω κείμενα με ύβρεις, με κατηγόριες που χτυπούν στην ψυχή του συνανθρώπου μα κανείς δεν υψώνει ανάστημα αντίθετα δίνουν συγχαρητήρια σε αυτόν που τα μίλησε και συμφωνούν.

Advertisment

Ειδικά όταν είναι δημόσια πρόσωπα και ειδικά όταν τονίζουν τον εγωισμό αυτών που τα διαβάζουν οι οποίοι ταυτίζονται πάντα με την πλευρά που δεν είναι όλαυτά τα άσχημα! Τελικά πού βρίσκονται αυτά τα ανθρωπάκια, οι φανφάρες λόγιοι που δεν αλλάζουν τίποτα στην ζωή τους μα εμείς που αλλάζουμε και γινόμαστε καλύτεροι, συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με αυτούς με τρόπο που μας κάνει να τους μοιάσουμε;

Διαβάστε επίσης από τη Ρίνα Σερέτη

Advertisment

Τι λες, έτοιμος για το όνειρο;

Τι πειράζει που φοβάμαι;

Λόγια ή πράξεις, άραγε εσύ τι θα διάλεγες;

Αυτά τα κείμενα εξετάζουν τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων αυτών λες και είναι κτήματά τους, θαρρείς πως εκείνοι που τα μιλούν έτσι τους έχουν προσφέρει ουσιαστική βοήθεια για να προχωρήσουν από την στασιμότητά τους κι εκείνοι έχουν γυρίσει επανειλλημένα την πλάτη. Κι από την άλλη το να μην θέλεις να αλλάξεις είναι επιλογή! Το να θέλεις να παραμείνεις στη γωνίτσα σου είναι επιλογή αρκεί βέβαια να μη ζητάς και τα ρέστα… Να μη θες και την πίτα και τον σκύλο… Να μην κάνεις θόρυβο! Τον θόρυβο του ΕΓΩ.

Και αυτή τη στιγμή ετοιμάζεις χωρίς σκέψη το κλασσικό προβλέψιμο σχόλιο και μόνο για να έχεις κάτι να πεις: “Μα αυτό δεν συμβαίνει πάντα;” Μα και αυτός που θα επιλέξει να φύγει μακριά από έναν άνθρωπο που κατά την γνώμη του δεν προχωρά, δεν το διατυμπανίζει, δεν οδηγεί τον συνάνθρωπό του βορά στα άγρια κτήνη! Απλά απομακρύνεται είναι η δική του επιλογή γιατί πρέπει κι αυτή να κάνει τον δικό της θόρυβο; Τον θόρυβο του ΕΓΩ.

Δυστυχώς πλέον ο θόρυβος μεταφράζεται σε like στο κινητό και σε ψήφους στην τηλεόραση… Κάποτε μεταφραζόταν σε αγώνες για την ελευθερία, αγώνες για τα δικαιώματα των ανθρώπων, αγώνες για ειρήνη και ουσιαστική υποστήριξη στον συνάνθρωπο και όχι για να αισθανθείς εσύ μεγάλος που γεμίζεις like και followers. Ζητώ συγγνώμη αν έστω και στο ελάχιστο μέσα από τα δικά μου κείμενα έχω οδηγήσει κάποιον συνάνθρωπο να αισθανθεί άσχημα θίγοντας την επιλογή του!

Λυπάμαι που έχουμε φτάσει εδώ! Λυπάμαι που επειδή γράφω κείμενα με ήρεμη γλώσσα, που γυρίζουν γύρω από την αγάπη και την αλληλοϋποστήριξη, έχω χαρακτηριστεί ως ρομαντική ονειροπόλα και μου θυμίζουν το υπέροχο τραγούδι: “Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ!”

Δεν θα αλλάξει όσο επιλέγουμε με κριτήριο τι μας κάνει να αισθανόμαστε μεγάλοι στα μάτια των άλλων! Τι τονίζει το εγώ μας μέσα από το εγώ των άλλων! Γι’ αυτό δεν υπάρχει επί της ουσίας ελευθερία λόγου! Όποιος από τους καθημερινούς ανθρώπους δεν φανατίζει το “εγώ” του άλλου είναι στην απέξω! Δεν φταίνε οι άτολμοι, δεν φταίνε οι δειλοί, δεν φταίνε οι μπλαμπλάδες, φταίμε όλοι όσοι τους δίνουμε δύναμη επειδή ασχολούμαστε με αυτούς επειδή δυστυχώς αυτό πουλάει! Επειδή ακόμη κι όσοι πιστεύουμε πως έχουμε προχωρήσει έχουμε πάντα επιπλέον διαδρομή να διανύσουμε… Βλέπεις ο θόρυβος του ΕΓΩ πάντα αποπροσανατολίζει…