Ο Πάμπλο Πικάσο γνώριζε από μικρός ότι δεν ήταν σαν τους άλλους. Γεννημένος στη Μάλαγα της Ισπανίας το 1881, δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σχολείο ως παιδί και ανυπομονούσε να μπει τιμωρία ως κακός μαθητής, ώστε να έχει το χρόνο να βυθιστεί στο μπλοκ ζωγραφικής του.
Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, ο πατέρας του ήταν καλλιτέχνης και καθηγητής τέχνης και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ταλέντα του γιου του. Άρχισε να τον εκπαιδεύει στη ζωγραφική, ενώ ήταν ακόμα αρκετά νέος και μέχρι την ηλικία των 13 ετών, οι δεξιότητές του είχαν ξεπεράσει εκείνες του πατέρα του.
Advertisment
Ο Πικάσο ήταν προορισμένος να ζήσει μια ζωή ενάντια στα κυρίαρχα, συμβατικά ρεύματα. Τον ενοχλούσε η εξουσία και απαρνιόταν τους κανόνες των κλασικών παραδόσεων και τεχνικών τέχνης που τον δίδασκαν στις σχολές που παρακολουθούσε όταν ήταν έφηβος.
Το 1899, στην ηλικία των 18, μπήκε στην παρέα των ριζικών, επαναστατικών καλλιτεχνών και διανοούμενων της Βαρκελώνης, που θα τον ενέπνεε στη συνέχεια να έρθει σε ρήξη με τις κλασικές παραδόσεις την εκπαίδευσής του, και αυτή τον οδήγησε σε ένα μονοπάτι πρωτοπορίας και πειραματισμού που τον έκανε και έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ιστορίας.
Ο Πικάσο μετακόμισε στο Παρίσι δύο χρόνια αργότερα και εκεί ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα από διάφορα στυλ ζωγραφικής, τα οποία «έστρωσαν» την αμίμητη πορεία του. Τα έργα του Πικάσο σπάνια ταιριάζουν σε εγκαθιδρυμένες παραδόσεις: η εξέλιξή του από τις πρώιμες Μπλε, Κόκκινη και Αφρικάνικες περιόδους, στον Κυβισμό και σε μια σύντομη επιστροφή στο Ρεαλισμό, πριν τελικά βουτήξει στο κίνημα του Σουρεαλισμού, μέσα από το οποίο αναδύθηκε και ένας από τους διασημότερους, αντιπολεμικούς πίνακες στην ιστορία – η Γκουέρνικα. Κατά τη διάρκεια της πορείας του στην τέχνη, στα 78 αυτά χρόνια, δημιούργησε 13.500 πίνακες και πολλά άλλα έργα τέχνης.
Advertisment
Σε κάθε στάδιο της ζωής και της καριέρας του, είτε εμπνευσμένος από προσωπικές τραγωδίες, είτε μέσα από τραύματα πολέμου, η ιδιοφυία του Πικάσο πάντα αναζωπυρωνόταν από το πάθος και την αυθεντικότητά του που τον έσπρωχνε να βγει εκτός της ζώνης ασφαλείας του και να αγνοήσει τις κριτικές. Γι’ αυτό και τα παρακάτω αποφθέγματά του μας εμπνέουν να πιέσουμε και τα δικά μας όρια και να κάνουμε ένα βήμα έξω από τη δική μας ζώνης ασφαλείας.
20 αποφθέγματα του Πάμπλο Πικάσο
1. «Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας»
2. «Ζωγραφίζω τα αντικείμενα όπως τα σκέφτομαι και όχι όπως τα βλέπω»
3. «Αν η δουλειά σου δεν προκαλεί μπελάδες, δεν είναι καλή»
4. «Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι να παραμείνει καλλιτέχνης ακόμα κι όταν μεγαλώσει»
5. «Κάθε πράξη δημιουργίας είναι πρώτα μια πράξη καταστροφής»
6. «Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς, είναι πραγματικό»
7. «Η κρυμμένη αρμονία είναι καλύτερη από τη φανερή»
8. «Η έμπνευση υπάρχει, αλλά θα πρέπει να σε βρει να δουλεύεις»
9. «Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη. Πρέπει πάντα να ξεκινάς με κάτι. Στη συνέχεια, μπορείς να αφαιρείς όλα τα ίχνη της πραγματικότητας»
10. «Η δράση είναι το θεμελιώδες κλειδί για όλες τις επιτυχίες»
11. «Οι υπολογιστές είναι άχρηστοι, μόνο απαντήσεις μπορούν να δώσουν»
12. «Να αναβάλλεις για αύριο μόνο αυτό που είσαι διατεθειμένος να αφήσεις μισοτελειωμένο αν τυχόν πεθάνεις»
13. «Μάθε τους κανόνες σαν επαγγελματίας ώστε να μπορείς να τους παραβαίνεις σαν ερασιτέχνης»
14. «Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιούμε την αλήθεια»
15. «Άλλοι είδαν τι είναι και ρώτησαν το γιατί. Εγώ είδα τι θα μπορούσε να είναι και ρώτησα γιατί όχι»
16. «Αυτό που μετρά είναι αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που είχαμε πρόθεση να κάνουμε»
17. «Το να αντιγράφεις τους άλλους είναι απαραίτητο, αλλά το να αντιγράφεις τον εαυτό σου είναι αξιοθρήνητο»
18. «Ο βασικός εχθρός της δημιουργικότητας είναι η ορθή λογική»
19. «Ο καλλιτέχνης αποτελεί ένα δοχείο συναισθημάτων που προέρχονται από παντού: από τον ουρανό, τη γη, από ένα κομμάτι χαρτί, από μια μορφή, από έναν ιστό αράχνης»
20. «Πάντα κάνω αυτό που δεν μπορώ να κάνω, με σκοπό να διαπιστώσω αν μπορώ να το κάνω»
