Αφιέρωμα: Αλτσχάιμερ

Με απλά λόγια, μπορούμε να πούμε οτι εγκέφαλος αποτελείται  από δύο κύρια συστατικά : την φαιά ουσία και την  λευκή ουσία . 

Η φαιά ουσία αποτελείται από τα σώματα των νευρώνων , συμπεριλαμβανομένου του πυρήνα των κυττάρων , και η λευκή ουσία περιέχει μυριάδες «συρμάτων» που συνδέουν τους νευρώνες μεταξύ τους και επικοινωνούν

Τα “σύρματα” είναι γνωστά ως ” άξονες ” και μπορούν να είναι αρκετά μεγάλοι όπως για παράδειγμα , οι νευρώνες στον μετωπιαίο φλοιό ( πάνω από τα μάτια ), που συνδέονται με τους άλλους νευρώνες βαθιά στο εσωτερικό του εγκεφάλου που ασχολούνται με τη μνήμη και την κίνηση.

Οι άξονες θα κατέχουν εξέχουσα θέση στις συζητήσεις πιο κάτω επειδή είναι επικαλυμμένοι με μια λιπαρή ουσία που ονομάζεται έλυτρο μυελίνης , και είναι γνωστό οτι είναι αυτό ακριβώς το μονωτικό ειναι ελαττωματικό στο Αλτσχάιμερ.

Οι νευρώνες που λαμβάνουν τα σήματα που μεταδίδονται μέσω των νευροξόνων είναι οι γνωστές συνάψεις . Εδώ το μήνυμα πρέπει να μεταδίδεται από τον ένα νευρώνα στον άλλο, και διάφοροι νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη και η GABA ασκούν διεγερτικές ή ανασταλτικές επιδράσεις στην ισχύ του σήματος .

Επιπρόσθετα σε ένα μόνο άξονα , οι νευρώνες έχουν συνήθως αρκετές πολύ μικρότερες νευρικές ίνες που ονομάζονται δενδρίτες , των οποίων η δουλειά είναι να προσλαμβάνουν τα εισερχόμενα σήματα από διάφορες πηγές .

Σε μια δεδομένη χρονική στιγμή , τα σήματα που λαμβάνονται από πολλαπλές πηγές ενσωματώνονται στο κυτταρικό σώμα και λαμβάνεται μια απόφαση, ως προς το εάν η συσσωρευμένη ισχύς του σήματος είναι πάνω από το όριο , οπότε ο νευρώνας αποκρίνεται με το να δημιουργεί μια ακολουθία ηλεκτρικών παλμών , οι οποίοι στη συνέχεια μεταδίδονται μέσω του άξονα σε ενα ενδεχομένως μακρινό προορισμό.

Εκτός από τους νευρώνες , ο εγκέφαλος περιέχει επίσης ένα μεγάλο αριθμό κυττάρων ” βοηθών” τα ονομαζόμενα νευρογλοιακά κύτταρα, τα οποία ασχολούνται με τη φροντίδα και τη σίτιση των νευρώνων.

Τρεις αρχικοί τύποι των νευρογλοιακών κυττάρων θα διαδραματίσουν ένα ρόλο στη συνέχεια της συζήτησή μας : τα μικρογλοία , τα αστροκύτταρα και οι ολιγοδενδρίτες.

Τα μικρογλοία είναι το ισοδύναμο των λευκών κυττάρων του αίματος στο υπόλοιπο σώμα.

Ασχολούνται με την καταπολέμηση των μολυσματικών παραγόντων , όπως τα βακτήρια και οι ιοί , και παρακολουθούν επίσης την υγεία του νευρώνα , παίρνοντας αποφάσεις ζωής και θανάτου – αποφάσεις: όπως τον προγραμματισμό απόπτωσης(σκόπιμη αυτοκαταστροφή ) για ένα συγκεκριμένο νευρώνα εάν φαίνεται να δυσλειτουργεί και δεν υπάρχει ελπίδα ανάκτησης , ή έχει μολυνθεί απο έναν οργανισμό και είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να τον αφήσει να συνεχίσει να ζεί .

Τα αστροκύτταρα κατέχουν μια εξέχουσα θέση στην ιστορία μας παρακάτω . Περικυκλώνουν τους νευρώνες και είναι υπεύθυνα για τη διασφάλιση με επαρκή εφοδιασμό των νευρώνων με θρεπτικά συστατικά .

Μελέτες σε καλλιέργειες νευρώνων απο το κεντρικό νευρικό σύστημα τρωκτικών,έχουν δείξει ότι οι νευρώνες εξαρτώνται από τα αστροκύτταρα, γιατί τα αστροκύτταρα τους προμηθεύουν με την χοληστερόλη [40] .

Η χοληστερόλη είναι κρίσιμη για τους νευρώνες, γιατί την χρειάζονται τόσο για τις συνάψεις, όσο και για [50] το έλυτρο μυελίνης [ 45 ] ,ώστε να μεταδίδουν τα σήματα τους με επιτυχία , καθώς επίσης και σαν πρώτη γραμμή άμυνας έναντια στα διεισδυτικά μικρόβια.

Η χοληστερόλη είναι τόσο σημαντική για τον εγκέφαλο που τα αστροκύτταρα είναι σε θέση να την συνθέσουν από τα βασικά συστατικά της , μια ικανότητα που δεν βρίσκεται στους περισσότερους τύπους κυττάρων .

Μπορούν επίσης να προμηθεύουν τους νευρώνες με λιπαρά οξέα , και είναι σε θέση να λαμβάνουν λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου και συνδυασμούς τους για να σχηματίσουν τα λιπαρά οξέα μακρύτερης αλύσου, που είναι ιδιαίτερα εμφανή στον εγκέφαλο[7] [24] [36] , και να τα παραδώσουν στη συνέχεια σε γειτονικούς νευρώνες και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό .Το σουλφατίδιο έχει αποδειχθεί ότι είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του ελύτρου μυελίνης .

Τα παιδιά που γεννιούνται με ένα ελάττωμα στην ικανότητα να μεταβολίζουν το σουλφατίδιο υποφέρουν από προοδευτική απομυελίνωση , και ταχεία απώλεια των κινητικών και νοητικών λειτουργιών , με αποτέλεσμα τον πρώιμο θάνατο πριν την ηλικία των 5 [ 29 ] .Η έλλειψη του σουλφατίδιου είναι ένα πολύ γνωστό χαρακτηριστικό της νόσου του Alzheimer , ακόμη και στα πρώιμα στάδια πριν να έχει εκδηλωθεί ως γνωστική εξασθένηση.[18]. Και η πρωτείνη apoE – 4 έχει δειχθεί ότι παίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση του σουλφατίδιου [19]

Καθ’όλη τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου , το έλυτρο της μυελίνης πρέπει να συντηρείται συνεχώς και να επισκευάζεται . Αυτό είναι κάτι που οι ερευνητές μόλις τώρα αρχίζουν να το εκτιμούν , αλλά δύο βασικά χαρακτηριστικά της νόσου του Alzheimer είναι η φτωχή ποιότητα του έλυτρου της μυελίνης και η χαμηλή συγκέντρωση λιπαρών οξέων και χοληστερόλης στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.

3. Χοληστερόλη και διαχείριση των λιπιδίων

Εκτός από κάποιες γνώσεις σχετικά με τον εγκέφαλο, θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε κάτι σχετικά με τις διεργασίες που σχετίζονται με τα λίπη και τη χοληστερόλη στους ιστούς του σώματος, με ιδιαίτερη έμφαση στον εγκέφαλο. Οι περισσότεροι τύποι κυττάρων μπορούν να χρησιμοποιούν είτε λίπη είτε γλυκόζη (ένα απλό σάκχαρο που προέρχεται από τους υδατάνθρακες) ως πηγή καυσίμου για την ικανοποίηση των ενεργειακών αναγκών τους. Ωστόσο, ο εγκέφαλος είναι η μεγάλη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Όλα τα κύτταρα στον εγκέφαλο, τόσο οι νευρώνες όσο και τα νευρογλοιακά κύτταρα, δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα λίπη για καύσιμα. Αυτό επειδή τα λίπη είναι πολύ πολύτιμα για τον εγκέφαλο. Το έλυτρο μυελίνης απαιτεί μια σταθερή παροχή υψηλής ποιότητας λιπαρών για μονώσει και να προστατέψει τους έγκλειστους άξονες. Δεδομένου ότι ο εγκέφαλος χρειάζεται λιπαρά για να επιβιώσει μακροπρόθεσμα, είναι ουσιώδες να τα προστατεύσει από την οξείδωση (έκθεση σε οξυγόνο) και από την επίθεση εισβολής μικροβίων.

Τα λιπαρά εμφανίζονται σε όλα τα είδη των σχημάτων και μεγεθών. Μία διάσταση είναι ο βαθμός κορεσμού, που δηλώνει πόσους διπλούς δεσμούς περιέχουν, με τα κορεσμένα λίπη να μην διαθέτουν κανένα,τα μονοακόρεστα λίπη έχουν μόνον ένα και τα πολυακόρεστα λίπη έχουν δύο ή περισσότερους. Το Οξυγόνο σπάει το διπλό δεσμό και αφήνει το λίπος οξειδωμένο, το οποίο είναι προβληματικό για τον εγκέφαλο. Τα πολυακόρεστα λίπη είναι επομένως τα πιο ευάλωτα στην έκθεση σε οξυγόνο, λόγω των πολλαπλών διπλών δεσμών.

Τα λίπη χωνεύονται στο έντερο και απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος με τη μορφή μιας σχετικά μεγάλης σφαίρας με ένα προστατευτικό στρώμα πρωτεΐνης, που ονομάζεται χυλομικρό. Το χυλομικρό μπορεί να παρέχει άμεσα καύσιμο σε πολλούς τύπους κυττάρων, αλλά μπορεί επίσης να σταλεί στο ήπαρ, όπου τα λίπη που περιέχονται σαυτό διευθετούνται και αναδιανέμονται σε πολύ μικρότερα σωματίδια, τα οποία περιέχουν επίσης σημαντικές ποσότητες χοληστερόλης. Αυτά τα σωματίδια που ονομάζονται “λιποπρωτεΐνες,” (εφεξής, LPP LiPoProteins) επειδή περιέχουν πρωτεΐνη στην επιφάνεια της σφαίρας και λιπίδια (λίπη) στο εσωτερικό. Αν εχετε μετρήσει τη χοληστερόλη σας, πιθανώς θα έχετε ακούσει για την LDL (χαμηλής πυκνότητας LPP) “κακή” και την HDL (υψηλής πυκνότητας LPP) “καλή”. Αν νομίζετε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά είδη της χοληστερόλης, κάνετε λάθος. Είναι μόνο δύο διαφορετικά είδη δοχείων για τη χοληστερόλη και τα λιπαρά που εξυπηρετούν διαφορετικούς ρόλους στο σώμα. Υπάρχουν πράγματι αρκετές άλλες λιποπρωτεϊνες (LPP), για παράδειγμα, η VLDL (πολύ-χαμηλή) και IDL (ενδιάμεση), όπως φαίνεται στο συνοδευτικό διάγραμμα. Σε αυτό το δοκίμιο θα αναφερθώ σε αυτά, συλλογικά ως XDL.( χ-πυκνότητας λιποπρωτεϊνες όπου χ= χαμηλή – υψηλή κλπ).

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, υπάρχει και μία άλλη μοναδική XDL που βρίσκεται μόνο στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, που τροφοδοτεί τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Αυτη δεν φαίνεται να έχει ακόμη όνομα, αλλά θα την ονομάσουμε “B-HDL,« διότι είναι σαν την HDL από την άποψη του μεγέθους του, και “Β” γιατί είναι “του εγκεφάλου (Brain) [13]”

Ένα σημαντικό σημείο για όλα τα XDL είναι ότι περιέχουν σαφώς διαφορετικές συνθέσεις, και η καθε μία είναι προγραμματισμένη για συγκεκριμένους ιστούς. Μια σειρά από πρωτεΐνες που ονομάζονται “απολιποπρωτεϊνες» ή, ισοδύναμα, “apoproteins” (“απο’ς “ για συντομία) αποτελουν το μοτίβο για το ποιός λαμβάνει τι.Όπως μπορείτε να δείτε από το σχηματικό του chylomicron που απεικονίζεται στα δεξιά, περιέχει ένα ουράνιο τόξο

διαφορετικών apo για κάθε πιθανή εφαρμογή.Αλλά τα XDL είναι πολύ πιο εξειδικευμένα, με την HDL να περιέχει “Α”,η LDL περιέχει “Β”,η VLDL περιέχει “Β” και “C”, και η IDL που περιέχει μόνο “Ε.” Οι apo έχουν συγκεκριμένες δεσμευτικές ιδιότητες που επιτρέπουν το περιεχόμενο των λιπιδίων που έχουν να μεταφέρονται μέσω των μεμβρανών των κυττάρων, έτσι ώστε το κύτταρο να αποκτά πρόσβαση στα λιπαρά και τη χοληστερόλη που βρίσκεται μέσα.

Το μόνο apo που θα ασχοληθούμε, στο πλαίσιο αυτού του δοκιμίου είναι η apoE. Η ΑροΕ είναι πολύ σημαντική για την ιστορία μας, λόγω της γνωστής της σύνδεση με την νόσο του Alzheimer.Η ΑροΕ είναι μια πρωτεΐνη, δηλαδή, μια αλληλουχία αμινοξέων και η ειδική της σύνθεση , υπαγορεύεται από μια αντίστοιχη αλληλουχία DNA μέσω ενός κωδικοποιημένου γονιδίου. Μετατροπές στον κώδικα του DNA οδηγούν σε ελαττώματα στην ικανότητα της πρωτεΐνης να μεταγραφεί και να εκτελέσει τον βιολογικό της ρόλο. Η ApoE-4, η αλλομορφή της ( εκ του allele – αλληλη έγινε αλληλόμορφο) σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για Αλτσχάιμερ, επειδή προφανώς αδυνατεί να εκτελέσει τα καθήκοντά της τόσο αποτελεσματικά όσο τα άλλα αλληλόμορφα. Με την κατανόηση του τι η apoE κάνει, μπορούμε καλύτερα να συμπεράνουμε τις συνέπειες της στον εγκέφαλο και ακολούθως να δούμε πειραματικά αν τα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου με Αλτσχάιμερ είναι συνεπή με τους ρόλους της apoE.

Ένα βασικό στοιχείο σχετικά με το ρόλο της apoE μπορεί να συναχθεί από το που βρίσκεται. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι η μόνη apo που βρίσκεται σαν Β-HDL στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και σαν IDL στον ορό του αίματος. Μόνον επιλεγμένοι τύποι κυττάρων μπορούν να την συνθέσουν, με τα πιο σημαντικά το ήπαρ και τα αστροκύτταρα στον εγκέφαλο. Έτσι, τα αστροκύτταρα παρέχουν τη σύνδεση ανάμεσα στο αίμα και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Μπορούν να συσχετίσουν λιπίδια και χοληστερόλη δια μέσου του φραγμού αίματος-εγκεφάλου, μέσω του ειδικού κλειδιού που είναι η apoE.

Αποδεικνύεται ότι, αν και η apoE δεν βρίσκεται στην LDL, προσδένεται στην LDL, και αυτό σημαίνει ότι τα αστροκύτταρα μπορούν να ξεκλειδώσουν την LDL κατά τον ίδιο τρόπο ώστε που το κάνει η IDL, και ως εκ τούτου η χοληστερόλη και τα λιπαρά οξέα που περιέχονται στην LDL είναι προσιτά στα αστροκύτταρα, εφ ‘όσον η apoE λειτουργεί κανονικάΤα αστροκύτταρα επανασχηματίζουν και επαναδιευθετούν τα λιπίδια και τα απελευθερώνουν σρο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, τόσο ως Β-HDL αλλά και ως ελεύθερα λιπαρά οξέα, διαθέσιμα για πρόσληψη από όλα τα μέρη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος [13].

Ένα από τα κρίσιμα στάδια αναδιαμόρφωσης είναι να μετατρέψουν τα λίπη σε είδη που είναι περισσότερο ελκυστικά για τον εγκέφαλο. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διεργασία πρέπει να ξέρετε μια άλλη διάσταση των λιπών, εκτός από τον βαθμό κορεσμού, το οποίο είναι το συνολικό μήκος τους. Τα λίπη έχουν μια αλυσίδα ατόμων άνθρακα που συνδέονται και ο συνολικός αριθμός των ανθράκων σε ένα συγκεκριμένο λιπίδιο το χαρακτηρίζει ως βραχύ, μεσαίο, ή μακρό. Ο εγκέφαλος λειτουργεί καλύτερα όταν τα λιπίδια είναι μακρά, και τα αστροκύτταρα είναι σε θέση να παραλάβουν τα βραχέα μόρια και να τα μετατρέψουν σε μακρυμόρια [24].

Μια τελική διάσταση των λιπών που παίζει ρόλο είναι που βρίσκεται ο πρώτος διπλός δεσμός σε ένα πολυακόρεστο λιπίδιο, που διαχωρίζει τα ω-3 από τα ω-6 (θέση 3 ή 6 του διπλού δεσμού) Τα ω3 είναι πολύ κοινά στον εγκέφαλο. Συγκεκριμένα μερικά από τα ω-3 και ω-6 είναι απαραίτητα ή ουσιώδη , δηλ ο οργανισμός μας ΔΕΝ μπορεί να τα συνθέσει και εξαρτάται από τη διατροφή για τις ανάγκες του.Γιαυτό και η έκφραση ” το ψάρι σε κάνει έξυπνο”: επειδή τα ψάρια του ψυχρών νερών είναι η καλύτερη πηγή των απαραίτητων ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.

Τώρα θέλω να επανέλθω στο θέμα τως XDLς. Το ταξίδι από το ήπαρ προς τον εγκέφαλο, είναι επικίνδυνο καθώς το οξυγόνο και τα βακτήρια βρίσκονται σε αφθονία στο αίμα. Το προστατευτικό κέλυφος των XDL περιέχει τόσο LPP αλλά και μη εστεροποιημένη χοληστερόλη, καθώς και την υπογραφή των αντίστοιχων apoς που ελέγχουν ποιά κυτταρα θα παραλάβουν τα περιεχόμενα όπως φαίνεται στο αντίστοιχο σχήμα. Τα εσωτερικα συστατικά είναι εστεροποιημένη χοληστερόλη και λιπαρά οξέα, καθώς και συγκεκριμένα αντιοξειδωτικά τα οποία μεταφέρονται στα κύτταρα συσκευασμένα στο ίδιο φορτίο.

Η εστεροποίηση είναι μια τεχνική για να καταστήσει τα λίπη και τη χοληστερόλη ανενεργά προστατεύοντας τα από την οξείδωση [51]. Έχοντας επίσης και τα αντιοξειδωτικά (όπως η βιταμίνη Ε και το συνένζυμο Q10), το φορτίο είναι έτοιμο για την αποφυγή των οξειδώσεων μέσα στο αίμα. Η χοληστερίνη που είναι μέσα στο περίβλημα κέλυφος επίτηδες δεν είναι εστεροποιημένη που σημαίνει ότι είναι ενεργή. Ένας από τους ρόλους της είναι η προστασία από ιους και βακτήρια.[55]. Η χοληστερόλη είναι η πρώτη γραμμή άμυνας έναντι αυτών των μικροβίων, καθώς ειδοποιεί τα λευκά αιμοσφαίρια για να επιτεθούν όποτε συναντά επικίνδυνα παθογόνα. Εχει επίσης προταθεί ότι η χοληστερόλη στο κέλυφος των XDL δρα ως αντιοξειδωτική [48].

Η HDL έχει υποστεί εξάντληση των περιεχομένων σε λιπίδια και χοληστερόλη και ο ρόλος της είναι να επιστρέψει το άδειο κέλυφος πίσω στο ήπαρ. Εκεί η χοληστερόλη θα επαναεισαχθεί ώστε να εισέλθει στο πεπτικό σύστημα, ως μέρος της χολής, η οποία παράγεται από την χοληδόχο κύστη που βοηθά στη πέψη των λιπών.Αλλά το σώμα είναι πολύ προσεκτικό στη διατήρηση της χοληστερόλης, έτσι το 90% από αυτή θα ανακυκλωθεί από το έντερο πίσω στη ροή του αίματος, μέσα στο χυλομικρό απόπου ξεκίνησε η ιστορία μας.

Εν κατακλείδι, η διαχείριση της κατανομής των λιπιδίων και της χοληστερόλης στα κύτταρα του σώματος είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, προσεκτικά ενορχηστρωμένη για να εξασφαλιστεί ότι θα έχουν ένα ασφαλές ταξίδι προς τον προορισμό τους. Κίνδυνοι παραμονεύουν στην κυκλοφορία του αίματος, κυρίως με τη μορφή του οξυγόνου και των μικροβίων. Ο οργανισμός θεωρεί τη χοληστερόλη πολύτιμο φορτίο, και είναι πολύ προσεκτικος για να τη διατηρήσει, με την ανακύκλωση της από το έντερο πίσω στο συκώτι, ώστε να διανεμηθεί κατάλληλα μεταξύ των XDL τα οποία θα διανείμουν τη χοληστερόλη και τα λιπίδια στους ιστούς που εξαρτώνται από αυτά , ειδικότερα στον εγκέφαλο και στο νευρικό σύστημα.

4. Η ΣΧΕΣΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗΣ & ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ

Μέσα από αναδρομικές μελέτες η βιομηχανία της στατίνης υπήρξε πολύ επιτυχής στο παιχνίδι της προσποίησης ότι τα οφέλη που προέρχονται από την υψηλή χοληστερόλη πραγματικά οφείλονται στις στατίνες, όπως έχω περιγράψει εκτενώς σε ένα δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ στατινών και βλάβης του εμβρύου, σήψη, ο καρκίνος, η και καρδιακή ανεπάρκεια . Στην περίπτωση της νόσου του Alzheimer, παίζουν αυτό το παιχνίδι ανάποδα. Κατηγορούν τη χοληστερόλη για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που πιστεύω ότι στην πραγματικότητα προκαλείται από τις στατίνες.

Η βιομηχανία της στατίνης έχει ψάξει πολύ και σκληρά για ενδείξεις ότι η υψηλή χοληστερόλη μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για Αλτσχάιμερ. Εξέτασαν τα επίπεδα χοληστερόλης για άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών μεταξύ 50 και 100, κοιτάζοντας πίσω 30 ή περισσότερα χρόνια, αν ήταν αναγκαίο, για να βρούν αν υπήρχε ποτέ μια σχέση μεταξύ της υψηλής χοληστερόλης και της νόσου του Alzheimer. Βρήκαν μόνο μία στατιστικά σημαντική σχέση: οι άνδρες που είχαν υψηλή χοληστερόλη στα 50 τους είχαν μια αυξημένη ευπάθεια για Αλτσχάιμερ πολύ αργότερα στη ζωή τους [3].

Η βιομηχανία της στατίνης άρπαξε αυτήν την ευκαιρία ότι η υψηλή χοληστερόλη μπορεί να προκαλέσει τη νόσο του Αλτσχάιμερ, και, μάλιστα, ήταν ιδιαίτερα τυχεροί στο ότι οι δημοσιογράφοι “τσίμπησαν” το δόλωμα και προωθούν την ιδέα ότι, εάν είχες υψηλή χοληστερόλη πριν από πολλά χρόνια πιθανόν να αποκτήσεις Αλτσχάιμερ, οπότε οι στατίνες μπορεί να σε προστατεύσουν από αυτή. Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετές ιστοσελίδων (Η χοληστερόλη δεν προκαλεί Αλτσχάιμερ) , που έχουν τεκμηριώσει το μακρύ κατάλογο των λόγων για τους οποίους αυτή η ιδέα είναι παράλογη.

Οι άνδρες που έχουν υψηλή χοληστερόλη στα 50 τους είναι το παιδί αφίσα για θεραπεία με στατίνες: όλες οι μελέτες που έχουν δείξει όφελος από τις στατίνες αφορούν τη μείωση του αριθμού ήσσονος σημασίας καρδιακών προσβολών σε πενηντάρηδες. Η υψηλή χοληστερόλη σχετίζεται θετικά με τη μακροζωία σε άτομα άνω των 85 ετών [54], και έχει αποδειχθεί ότι συνδέεται με την καλύτερη λειτουργία μνήμης [53] και μειωμένη άνοια [35]. Το αντίστροφο είναι επίσης αληθές: ένας συσχετισμός μεταξύ της μειωμένης χοληστερόλης και της νόσου του Alzheimer [39]. Όπως θα συζητηθεί περαιτέρω αργότερα, οι άνθρωποι με Αλτσχάιμερ έχουν επίσης μειωμένα επίπεδα Β-HDL, καθώς και μειωμένα σημαντικά τα επίπεδα των λιπαρών οξέων, στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό δηλαδή, φτωχή παροχή της χοληστερόλης και λιπών στο περίβλημα μυελίνης [38]. Όπως είδαμε νωρίτερα, τα λιπαρά οξέα είναι τα απαραίτητα δομικά στοιχεία για το σουλφατίδιο(θειικωμένο γλυκολιπίδιο) που συντίθεται από τα ολιγοδενδροκύτταρα για να κρατήσει το περίβλημα μυελίνης υγιές [29].

Η προφανής μελέτη που έπρεπε να γίνει είναι να χωρίσουν τους πενηντάρηδες που είχαν υψηλή χοληστερόλη σε τρεις ομάδες: εκείνοι που ποτέ δεν πήραν στατίνες, εκείνοι που πήραν μικρότερες δόσεις για μικρότερους χρόνους, και όσοι έλαβαν μεγαλύτερες δόσεις για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Μια τέτοια μελέτη δεν θα ήταν δύσκολο να γίνει; Στην πραγματικότητα, υποψιάζομαι κάτι σαν αυτό έχει ήδη γίνει αλλά ποτέ δεν θα ακούσετε γι ‘αυτό, διότι βιομηχανία της στατίνης έχει θάψει τα αποτελέσματα.

Σε μια πολύ μακροχρόνια ομαδική αναδρομική μελέτη των μελών του Permanente Medical Care Program στη Bόρεια Καλιφόρνια, οι ερευνητές εξέτασαν τη χοληστερόλη από εξετάσεις που ελήφθησαν μεταξύ 1964 και 1973 [46]. Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου δέκα χιλιάδες άνθρωπους που είχαν παραμείνει μέλη του εν λόγω σχεδίου για την υγεία το 1994, έως την ανακοίνωση των ηλεκτρονικών διαγνώσεων της άνοιας (τόσο Αλτσχάιμερ και αγγειακή άνοια). Οι συμμετέχοντες ήταν μεταξύ 40 και 45 ετών, όταν συλλέχθηκαν τα δεδομένα της χοληστερόλης .

Οι ερευνητές βρήκαν μια ελάχιστη στατιστικά διαφορά ότι οι άνθρωποι που είχαν διαγνωστεί με νόσο Αλτσχάιμερ είχαν υψηλότερη χοληστερόλη στα 50 τους από την ομάδα ελέγχου. Η μέση τιμή χοληστερόλης για τους ασθενείς με νόσο του Alzheimer ήταν 228.5, έναντι 224.1 για το δείγμα ελέγχου.

Το ερώτημα που όλοι πρέπει να θέσουμε είναι: για την ομάδα του Αλτσχάιμερ, πώς οι άνθρωποι που πήραν αργότερα στατίνες στοιβάχθηκαν μαζί με αυτούς που δεν πήραν; Οι συγγραφείς αναφέρουν στη μέση μιας παραγράφου: «Πληροφορίες σχετικά με θεραπείες που μειώνουν τα λιπίδια, τα οποία έχουν προταθεί ότι μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας [31], δεν ήταν διαθέσιμες για αυτή τη μελέτη.” Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι, αν υπήρχε κάποια υποψία ότι οι στατίνες μπορεί να είχαν βοηθήσει, οι ερευνητές θα είχαν τη δυνατότητα πρόσβασης στα δεδομένα αυτά.

Μια διαισθητική εξήγηση για το γιατί η υψηλή χοληστερόλη σε νεαρή ηλικία θα μπορούσε να συσχετιστεί με τον κίνδυνο της νόσου του Alzheimer έχει να κάνει με την apoE-4. Οι άνθρωποι με το εν λόγω αλληλόμορφο που είναι γνωστό ότι έχουν υψηλή χοληστερόλη νωρίς στη ζωή [39], και πιστεύω ότι αυτό είναι μια προστατευτική στρατηγική από τη μεριά του σώματος. Το apoE-4 αλληλόμορφο είναι πιθανό ελαττωματικό στο έργο της εισαγωγής χοληστερόλης στα αστροκύτταρα, και ως εκ τούτου η αύξηση της βιοδιαθεσιμότητας της χοληστερόλης στον ορό του αίματος θα συνέβαλε στην αντιστάθμιση αυτού του ελλείμματος. Λαμβάνοντας μια στατίνη θα ήταν το τελευταίο πράγμα που ένα άτομο σε αυτήν την κατάσταση θα ήθελε να κάνει.

5. Είναι οι στατίνες Αιτία της νόσου του Alzheimer;

Υπάρχει ένας σαφής λόγος για τον οποίο οι στατίνες προωθούν τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Καθηλώνουν την ικανότητα του ήπατος να συνθέτει χοληστερόλη, και κατά συνέπεια, το επίπεδο της LDL στο αίμα πέφτει κατακόρυφα.Η Χοληστερόλη παίζει ένα κρίσιμο ρόλο στον εγκέφαλο, τόσο από την άποψη της μεταφοράς του σήματος στις συνάψεις [50] όσο και από την ενθάρρυνση της ανάπτυξης των νευρώνων μέσω της υγιούς ανάπτυξης του ελύτρου μυελίνης [45]. Παρ ‘όλα αυτά, η βιομηχανία της στατίνης κομπάζει περήφανα ότι οι στατίνες είναι αποτελεσματικές στην παρεμβολή για την παραγωγή χοληστερόλης τόσο στον εγκέφαλο [31] [47], καθώς και στο ήπαρ.

Yeon-Kyun Shin

Ο Yeon-Kyun Shin είναι ειδικός για το φυσικό μηχανισμό της χοληστερόλης στις συνάψεις για την προώθηση της μετάδοσης των νευρικών σηματων, και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης[50] που αναφέρθηκε νωρίτερα. Σε μια συνέντευξη με το ρεπόρτερ της Science Daily , ο Shin, δήλωσε: “Αν σας στερήσουν τη χοληστερόλη από τον εγκέφαλο, τότε θα επηρεάσουν άμεσα το μηχανισμό που προκαλεί την απελευθέρωση των νευροδιαβιβαστών.Οι νευροδιαβιβαστές επηρεάζουν την επεξεργασία της πληροφορίας και τις λειτουργίες της μνήμης. Με άλλα λόγια – πόσο έξυπνος είσαι και πόσο καλά θυμάσαι ”

Μια πρόσφατη ανασκόπηση δύο μεγάλων σε πληθυσμο μελέτης-με βάση διπλή-τυφλή ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο και στατίνες σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για άνοια και νόσο του Alzheimer έδειξε ότι οι στατίνες δεν είναι προστατευτικές έναντι του Αλτσχάιμερ [34]. Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Bernadette McGuinness, αναφέρθηκε από το Science Daily , να λέει, «από αυτές τις μελέτες, η οποία περιείχε πολύ μεγάλους αριθμούς και ήταν ο χρυσός κανόνας – φαίνεται ότι οι στατίνες που παίρνουν στα τέλη της ζωής τους άτομα που διατρέχουν κίνδυνο της αγγειακής νόσου δεν αποτρέπουν από την άνοια. ”

Μία ερευνήτρια στο UCLA, η Beatrice Golomb, όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει τα αποτελέσματα, ήταν ακόμη πιο αρνητική, λέγοντας: «Όσον αφορά τις στατίνες, ως προληπτικά φάρμακα, υπάρχουν μια σειρά από μεμονωμένες περιπτώσεις σύμφωνα με αναφορές περιστατικών όπου η γνωστική λειτουργία επηρεάζεται σαφέστατα και επαναλήψιμα αρνητικά από τις στατίνες. ” Στη συνέντευξη, η Golomb παρατήρησε ότι διάφορες τυχαιοποιημένες μελέτες έχουν δείξει ότι οι στατίνες ήταν είτε αρνητικες ή ουδέτερες προς τη γνωστική λειτουργία, αλλά καμμία θετική.

Μια κοινή παρενέργεια των στατινών είναι η δυσλειτουργία της μνήμης. Ο Δρ Duane Graveline, γνωστός ως “ο γιατρός του διαστήματος”, επειδή υπηρέτησε ως γιατρός στους αστροναύτες, ένθερμος πολέμιος των στατινών με δική του ιστοσελίδα , όπου συλλέγει στοιχεία για τις ανεπιθύμητες παρενέργειες των στατινών απευθείας από τους χρήστες στατινών σε όλο τον κόσμο. Οδηγήθηκε σε αυτή την επίθεση στις στατίνες ως συνέπεια της προσωπικής του εμπειρίας από ολική παροδική αμνησία, ένα τρομακτικό επεισόδιο συνολικής απώλειας μνήμης και είναι πεπεισμένος ότι προκλήθηκε από τις στατίνες που έπαιρνε εκείνη την εποχή. Έχει πλέον ολοκληρώσει τρία βιβλία που περιγράφουν μια διαφοροποιημένη συλλογή των καταδικαστικών παρενεργειών από τις στατίνες,με το πιο διάσημο Lipitor: Ο Κλέφτης της μνήμης [17].

Ένας δεύτερος τρόπος (εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις τους στη σύνθεση της χοληστερόλης) κατά την οποία οι στατίνες προκαλουν πιθανές επιπτώσεις του Αλτσχάιμερ είναι στις έμμεσες αρνητικές επιπτώσεις τους για την προμήθεια των λιπαρών οξέων και των αντιοξειδωτικών στον εγκέφαλο. Είναι δεδομένο ότι οι στατίνες μειώνουν δραστικά το επίπεδο της LDL στον ορό του αίματος.Γιαυτο φημίζονται. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι θα επιτύχουν σε μείωση όχι μόνο το ποσό της χοληστερόλης που περιέχεται στα σωματίδια της LDL, αλλά στον πραγματικό αριθμό των σωματιδίων LDL συνολικά.Αυτό σημαίνει ότι, εκτός από την εξάντληση της χοληστερόλης, μειώνουν τη διαθέσιμη προσφορά στον εγκέφαλο των δύο λιπαρών οξέων και των αντιοξειδωτικών, τα οποία επίσης μεταφέρονται από τα σωματίδια LDL. Όπως έχουμε δει, οι τρεις από αυτές τις ουσίες είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου.

Υποθέτω ότι οι λόγοι για αυτή την έμμεση επίδραση είναι δύο:

(1) Υπάρχει ανεπαρκής χοληστερόλη στη χολή να μεταβολίσει τα διαιτητικά λίπη, και

(2) Ο περιορισμένος ρυθμός παραγωγής της LDL και η ικανότητα να παρέχει επαρκή χοληστερόλη στο περίβλημα ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση των περιεχομένων κατά τη μεταφορά στο αίμα, δηλαδή τη προστασία των περιεχομένων από την οξείδωση και τις επιδρομές των βακτηρίων και ιών. Οι άνθρωποι που παίρνουν την υψηλότερη 80 mg / dl δόση των στατινών συχνά καταλήγουν με LDL επίπεδα τόσο χαμηλά όσο 40mg/dl, πολύ κάτω ακόμη από τα χαμηλότερα ποσοστά που έχουν μετρηθεί με φυσικό τρόπο. Τρέμω στη σκέψη γα τις πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της σοβαρής εξάντλησης σε λίπη, χοληστερόλη, και αντιοξειδωτικά.

Ένας τρίτος τρόπος με τον οποίο οι στατίνες μπορεί να προωθήσουν τη νόσο του Αλτσχάιμερ είναι ακρωτηριάζοντας την ικανότητα των κυττάρων να συνθέτουν το συνένζυμο Q10. Το συνένζυμο Q10 έχει την ατυχία να μοιράζεται το ίδιο μεταβολικό μονοπάτι με τη χοληστερόλη. Οι στατίνες παρεμβαίνουν σε ένα κρίσιμο ενδιάμεσο βήμα στην πορεία για τη σύνθεση της χοληστερόλης όσο και του συνένζυμου Q10. Το συνένζυμο Q10 γνωστό ως “ουμπικινόνη” επειδή φαίνεται να εμφανίζεται παντού στο μεταβολισμό των κυττάρων. Έχει βρεθεί τόσο στα μιτοχόνδρια όσο και στα λυσοσώματα, και ο κρίσιμος ρόλο του και στα δύο μέρη είναι ως αντιοξειδωτικό. Οι αδρανείς εστέρες της χοληστερόλης και των λιπαρών οξέων υδρολύονται και ενεργοποιούνται στα λυσοσώματα [8], και στη συνέχεια απελευθερώνονται στο κυτταρόπλασμα. Το συνένζυμο Q10 καταναλώνει περίσσεια οξυγόνου για να το κρατήσει από το να κάνει οξειδωτικές βλάβες [30], ενώ παράλληλα παράγει και ενέργεια με τη μορφή του ATP (τριφωσφορική αδενοσίνη, το παγκόσμιο νόμισμα ενέργειας στη βιολογία).

(episthmi: Τό άλλο μόριο που μοιράζεται μαζί με το συνένζυμο Q10 το ίδιο μεταβολικό μονοπάτι είναι το σκουαλένιο , ένα πανίσχυρο μόριο παραγωγής οξυγόνου στον οργανισμό κατάλοιπο της εξελικτικής πορείας από την θάλασσα. Το σκουαλένιο είχε εισαχθεί στα εμβόλια του Η1Ν1 ως ανοενισχυτικό με αποτέλεσμα αρκετοί να αποκτήσουν αυτοάνοσο στο σκουαλένιο.)

Ο τελικός τρόπος με τον οποίο οι στατίνες αυξάνουν τον κίνδυνο για Alzheimer είναι μέσω της έμμεσης επιπτωσης στη παραγωγή της βιταμίνης D.

Η βιταμίνη D συντίθεται από τη χοληστερόλη στο δέρμα, κατά την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία από τον ήλιο.Στην πραγματικότητα, ο χημικός τύπος της βιταμίνης D είναι σχεδόν δυσδιάκριτος από εκείνη της χοληστερόλης, όπως φαίνεται στα δύο συνημμένα σχήματα (χοληστερόλη στα αριστερά, η βιταμίνη D στα δεξιά). Εάν τα επίπεδα της LDL

διατηρούνται τεχνητά χαμηλά, τότε το σώμα δεν είναι σε θέση να ανατροφοδοτήσει επαρκείς ποσότητες της χοληστερόλης στο δέρμα τη στιγμή που έχουν εξαντληθεί. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπάρκεια βιταμίνης D, η οποία είναι ένα πολύ διαδεδομένο πρόβλημα στην Αμερική.(episthmi : ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)

To Αλτσχάιμερ σαφώς συσχετίζεται με την ανεπάρκεια στον εφοδιασμό λίπους και χοληστερόλης στον εγκέφαλο. Η IDL, όταν λειτουργεί σωστά, είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στη διακίνηση της χοληστερόλης και του λίπους, διακίνηση από το αίμα διαμέσου των κυτταρικών μεμβρανών, σε σύγκριση με την LDL [8]. Δίνει το περιεχόμενό του πολύ πιο εύκολα από, τα άλλα apo’s. Και το επιτυγχάνει αυτό, ως άμεση συνέπεια της apoE.

H IDL (καθώς και η LDL) στο αίμα παραδίδει λίπη και χοληστερόλη στα αστροκύτταρα του εγκεφάλου, έτσι τα αστροκύτταρα μπορούν να χρησιμοποιούν αυτή την εξωτερική πηγή θρεπτικών ουσιών αντί να την παράγουν τα ίδια. Υποψιάζομαι ότι, στην πραγματικότητα, τα αστροκύτταρα παράγουν μόνο ένα κομμάτι των θρεπτικών ουσιών, όταν η εξωτερική τροφοδοσία είναι ανεπαρκής, και το κάνουν με “μισή καρδιά”.

Γιατί θα ήταν ασύμφορο για το αστροκύτταρο να συνθέσει τα δικά του λιπίδια και χοληστερόλη;

Κατά τη γνώμη μου, η απάντηση έχει να κάνει με το οξυγόνο.Το αστροκύτταρο χρειάζεται σημαντική ενέργεια για να συνθέσει τα λίπη και τη χοληστερόλη, και αυτή η ενέργεια παρέχεται συνήθως μέσω της γλυκόζης από το αίμα. Επιπλέον, το τελικό προϊόν του μεταβολισμού της γλυκόζης είναι το ακετυλο-συνένζυμο Α, ο πρόδρομος τόσο των λιπαρών οξέων όσο και της χοληστερόλης.Η Γλυκόζη μπορεί να καταναλωθεί πολύ αποτελεσματικά στα μιτοχόνδρια, μέσω αερόβιας διεργασίας που απαιτεί οξυγόνο. Η γλυκόζη διασπάται για να παράγει ακετυλο-συνένζυμο Α σαν ένα τελικό προϊόν, καθώς επίσης και ΑΤΡ, η πηγή της ενέργειας για όλα τα κύτταρα.

 

Ωστόσο, το οξυγόνο είναι τοξικό για τα λιπίδια, επειδή τα οξειδώνει και τα ταγκίζει. Τα λιπίδια είναι εύθραυστα, αν δεν περικλείονται απο ένα προστατευτικό κέλυφος όπως μέσα στα IDL, HDL, LDL . Από τη στιγμή που οξειδωθουν είναι επιρρεπή σε μόλυνση από επεμβατικούς παράγοντες όπως τα βακτήρια και οι ιοί. Έτσι, ένα αστροκύτταρο που προσπαθεί να συνθέσει ένα λιπίδιο πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό για να κρατήσει το οξυγόνο εκτός, αλλά το οξυγόνο είναι απαραίτητο για τον αποτελεσματικό μεταβολισμό της γλυκόζης, η οποία θα δώσει τόσο το καύσιμο (ΑΤΡ) όσο και τις πρώτες ύλες (ακετυλο-συνένζυμο Α) για το λίπος και σύνθεση της χοληστερόλης.

Ποιά λύση έχει; Αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση, αν και πολύ λιγότερη αποτελεσματική ενεργειακά: να μεταβολίσει τη γλυκόζη σε αναερόβιες συνθήκες απευθείας στο κυτταρόπλασμα. Αυτή η διαδικασία δεν εξαρτάται από το οξυγόνο (ένα μεγάλο πλεονέκτημα), αλλά αποδίδει ουσιαστικά λιγότερο ΑΤΡ (μόνο 6 ΑΤΡ έναντι 30 ΑΤΡ εάν η γλυκόζη μεταβολιστεί αεροβίως-παρουσία Ο2- στα μιτοχόνδρια). Το τελικό προϊόν αυτής της αναερόβιας διεργασίας είναι μια ουσία που ονομάζεται πυροσταφυλικό οξύ, η οποία θα μπορούσε να διασπαστεί περαιτέρω για να δώσει πολύ περισσότερη ενέργεια, αλλά η διαδικασία αυτή δεν είναι προσβάσιμη σε όλα τα κύτταρα, και αποδεικνύεται ότι τα αστροκύτταρα χρειάζονται βοήθεια για να καταφέρουν αυτη τη διάσπαση, και εκεί μπαίνει το βήτα-αμυλοειδές .

7. Ο κρίσιμος ρόλος της β-αμυλοειδούς

Η Αμυλοειδής-β (επίσης γνωστή ως “Abeta” Α-βήτα) είναι η ουσία που σχηματίζει την περίφημη πλάκα που συσσωρεύεται στους εγκεφάλους των ασθενών με Αλτσχάιμερ.Πιστεύεται από πολλούς (αλλά όχι όλους) στην ερευνητική κοινότητα ότι η β-αμυλοειδής είναι η κύρια αιτία της νόσου του Alzheimer, και ως εκ τούτου, οι ερευνητές αναζητούν ενεργά φάρμακα που μπορεί να την καταστρέψουν. Ωστόσο,η β- αμυλοειδής έχει τη μοναδική ικανότητα να διεγείρει την παραγωγή ενός ενζύμου, τη γαλακτική αφυδρογονάση, η οποία προωθεί τη διάσπαση του πυροσταφυλικού (το προϊόν του αναερόβιου μεταβολισμού της γλυκόζης) σε γαλακτικό, μέσω μιας αναερόβιας διεργασίας ,ανανεώνοντας την NAD + και επιτρέποντας την περαιτέρω παραγωγή σημαντικής ποσότητας της ΑΤΡ μέσω πρόσθετης γλυκόλυσης.

Το γαλακτικό, με τη σειρά του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ίδιο ως πηγή ενέργειας από ορισμένα κύτταρα, και έχει αποδειχθεί ότι οι νευρώνες είναι στην μικρή λίστα των τύπων κυττάρων που μπορούν να μεταβολίζουν το γαλακτικό. Έτσι υποθέτω ότι το γαλακτικό μεταφέρεται από το αστροκύτταρα σε μια γειτονική νευρώνα για την ενίσχυση του ενεργειακού εφοδιασμού της, μειώνοντας έτσι την εξάρτησή της σε γλυκόζη.

Είναι επίσης γνωστό ότι η apoE μπορεί να σηματοδοτήσει την παραγωγή της β-αμυλοειδούς, αλλά μόνο υπό ορισμένες ελάχιστα κατανοητές περιβαλλοντικές συνθήκες. Προτείνω ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν να κάνουν με την εσωτερική κατασκευή των λιπιδίων και της χοληστερίνης, σε αντίθεση με την εκχύλιση αυτών των θρεπτικών ουσιών από την παροχή αίματος. Δηλαδή, η αμυλοειδής-βήτα παράγεται ως συνέπεια του περιβαλλοντικού οξειδωτικού στρες που οφείλεται σε ανεπαρκή παροχή των λιπών και της χοληστερόλης από το αίμα.

Εκτός από το ότι χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας με το να διασπάται σε γαλακτικό οξύ, το πυροσταφυλικό οξύ μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως βασικό δομικό στοιχείο για τη σύνθεση των λιπαρών οξέων. Έτσι ο αναερόβιος μεταβολισμός της γλυκόζης, ο οποίος αποδίδει πυροσταφυλικό, είναι μια win-win-win κατάσταση: (1) μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο έκθεσης των λιπαρών οξέων στο οξυγόνο, (2) παρέχει μία πηγή καυσίμων για γειτονικούς νευρώνες υπό μορφή γαλακτικού, και (3) παρέχει ένα βασικό δομικό στοιχείο για τη σύνθεση λιπαρών οξέων. Αλλά αυτό εξαρτάται από τη βητα-αμυλοειδή για να λειτουργήσει.

Έτσι, κατά τη γνώμη μου (και κατά τη γνώμη των άλλων [28] [20] Amyloid-Beta and Alzhr’seimer ),η αμυλοειδής-βήτα δεν είναι η αιτία της νόσου του Alzheimer, αλλά μάλλον μια προστατευτική διάταξη εναντίον της. Αρκετές παραλλαγές ενός γενετικού ελαττώματος που σχετίζεται με την πρόδρομη πρωτεΐνη του αμυλοειδούς (ΑΡΡ), η πρωτεΐνη από την οποία η αμυλοειδής-β παράγεται, έχουν ταυτοποιηθεί. Ένα ελάττωμα σαυτή την πρωτεΐνη, η οποία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο Alzheimer πρώιμης εκδήλωσης, θα ήταν πιθανόν να οδηγήσει σε μειωμένη ικανότητα σύνθεσης της β-αμυλοειδούς, η οποία θα αφήσει στη συνέχεια τον εγκέφαλο με ένα μεγάλο πρόβλημα, δεδομένου ότι τόσο το καύσιμο όσο και τα βασικά στοιχεία για τη σύνθεση των λιπαρών οξέων θα είναι σε έλλειψη, ενώ το οξυγόνο στη διαδρομή από τα κύτταρα στα μιτοχόνδρια θα εκθέσει τα λίπη που είχαν συντεθεί σε οξείδωση. Το κύτταρο είναι πιθανό να μην είναι σε θέση να συμβαδίσει με την ανάγκη παραγωγής, και αυτό θα οδηγούσε σε μείωση του αριθμού των λιπαρών οξέων στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό του Αλτσχάιμερ, μια πολύ καλά τεκμηριωμένη κατάσταση της νόσου του Alzheimer [38].

8. Ο ρόλος της χοληστερόλης στον εγκέφαλο

Ο εγκέφαλος κατέχει μόνο το 2% του συνολικού βάρους του σώματος, και περιέχει σχεδόν το 25% της συνολικής χοληστερόλης στο σώμα. Έχει προσδιοριστεί ότι ο περιοριστικός παράγοντας της ανάπτυξης των συνάψεων είναι η διαθεσιμότητα της χοληστερόλης, που παρέχεται από τα αστροκύτταρα. Η χοληστερόλη διαδραματίζει έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη σύναψη, με την διαμόρφωση δύο κυτταρικών μεμβρανών σε μια άνετη τακτοποίηση, έτσι ώστε το σήμα μπορεί εύκολα να μεταπηδήσει δια μέσου της σύναψης. [50]. Έτσι, η ανεπαρκής χοληστερόλη στις συνάψεις θα αποδυναμώσει το σήμα στην αρχή, και η ανεπαρκής επίστρωση λίπους στο έλυτρο μυελίνης θα το αποδυναμώσει περαιτέρω επιβραδύνοντας το κατά τη μεταφορά. Ένας νευρώνας που δεν μπορεί να στείλει τα μηνύματά του είναι ένας άχρηστος νευρώνα, και έχει σαν αποτέλεσμα τον τερματισμό του και την εκκαθάριση των περιεχομένων του.

Οι νευρώνες που έχουν υποστεί ζημιά στο Αλτσχάιμερ βρίσκονται σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη και το υψηλό επίπεδο σχεδιασμού. Οι νευρώνες αυτοί πρέπει να μεταδίδουν σήματα σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ της μετωπικής και τον προμετωπιαίο φλοιό και τον ιππόκαμπο, που στεγάζεται στο μεσεγκέφαλο.Η μεταφορά αυτών των σημάτων εξαρτάται από μια ισχυρή και στεγανή σύνδεση στη σύναψη, όπου το σήμα μεταφέρεται από ένα νευρώνα στον άλλο, και μια ασφαλή μετάδοση σε όλη τη μακρά σειρά των νευρικών ινών, μέρος της λευκής ουσίας. Το έλυτρο μυελίνης το οποίο επικαλύπτει την νευρική ίνα αποτελείται κυρίως από λιπαρά οξέα, μαζί με μια σημαντική συγκέντρωση χοληστερόλης. Αν δεν είναι καλά μονωμένο, ο ρυθμός μετάδοσης σήματος θα επιβραδυνθεί και η ισχύς του σήματος θα μειωθεί σημαντικά. Η χοληστερόλη είναι ζωτικής σημασίας για την μυελίνη, καθώς και για την σύναψη, όπως καταδεικνύεται μέσω πειραμάτων δραματικά πραγματοποιούνται σε γενετικά ελαττωματικά ποντικια από την Gesine Saher et al. [45]. Αυτά τα μεταλλαγμένα ποντίκια δεν είχαν την ικανότητα να συνθέσουν χοληστερόλη στα ολιγοδενδροκύτταρα, που παράγουν μυελίνη . Είχαν πλήρως διαταραγμένη μυελίνη στον εγκέφαλό τους, και παρουσίασαν αταξία (ασυντόνιστες κινήσεις μυών) και τρόμο. Σε άρθρο, οι συντάκτες της μελέτης δήλωσαν κατηγορηματικά, “Αυτό δείχνει ότι η χοληστερόλη είναι ένα απαραίτητο συστατικό των μεμβρανών της μυελίνης .”

Σε μια μεταθανάτια μελέτη που συνέκρινε ασθενείς με Αλτσχάιμερ με μια ομάδα ελέγχου χωρίς Αλτσχάιμερ, διαπιστώθηκε ότι στους ασθενείς με Alzheimer είχαν μειωθεί σημαντικά τα ποσά της χοληστερόλης, φωσφολιπίδια (π.χ., Β-HDL), και ελεύθερα λιπαρά οξέα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό από τι του ελέγχου [38].Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το εάν οι ασθενείς της νόσου του Alzheimer είχαν τυποποιηθεί ως apoE-4. Με άλλα λόγια, οι μειώσεις σε αυτές τις κρίσιμες θρεπτικές ουσίες στο νωτιαίο υγρό σχείζονται με το Αλτσχάιμερ, ανεξάρτητα από το αν η μείωση αυτή οφείλεται στην ελαττωματική apoE. Οι μειώσεις σε λιπαρά οξέα ήταν ανησυχητικές: 4,5 micromol / L σε ασθενείς της νόσου του Alzheimer, σε σύγκριση με 28,0 micromol / L στην ομάδα ελέγχου. Αυτή είναι μια μείωση κατά περισσότερο από ένα συντελεστή 6 στην ποσότητα του λιπαρού οξέος που διατίθεται για την επισκευή του έλυτρου μυελίνης!

Οι άνθρωποι που διαθέτουν το αλληλόμορφο apoE-4 τείνουν να έχουν υψηλή χοληστερόλη ορού. Το ερώτημα του κατά πόσον αυτό το υψηλό επίπεδο χοληστερόλης θα μπορούσε να είναι μια προσπάθεια από την πλευρά του σώματος για να προσαρμοστεί σε φτωχό ρυθμό πρόσληψης της χοληστερόλης στον εγκέφαλο εξετάστηκε από μια ομάδα ερευνητών το 1998 [39]. Οι ερευνητές μελέτησαν 444 άνδρες μεταξύ 70 και 89 ετών κατά το χρόνο, για τους οποίους υπάρχουν υπήρχαν εκτεταμένες εγγραφές των επιπέδων της χοληστερόλης που χρονολογούνταν πριν από αρκετές δεκαετίες.Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν οτι, τα επίπεδα χοληστερόλης μειώθηκαν στους άνδρες που ανέπτυξαν Αλτσχάιμερ. Οι συγγραφείς πρότειναν ότι η υψηλή χοληστερόλη τους θα μπορούσε ναναι ο προστατευτικός τους μηχανισμός κατά της νόσου του Alzheimer.

Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί τα επίπεδα χοληστερόλης τους,έπεσαν. Δεν υπήρξε καμία αναφορά για πρόσληψη στατινών, αλλά οι στατίνες είναι βέβαιο ότι θα ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης. Η βιομηχανία της στατίνης θα ήθελε οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι η υψηλή χοληστερόλη είναι ένας παράγοντας κινδύνου για τη νόσο του Αλτσχάιμερ, και είναι πολύ ενθουσιασμένοι που η υψηλή χοληστερόλη νωρίς στη ζωή συσχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ πολύ αργότερα. Αλλά αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν το αντίθετο: ότι τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα διατηρούνται υψηλά σκόπιμα από το σώμα ως ρυθμιστικοί μηχανισμοί, σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσουν το ελάττωμα. Μία υψηλή συγκέντρωση θα οδηγήσει σε αύξηση του ρυθμού παράδοσης της χοληστερόλης στον εγκέφαλο, όπου είναι κρισιμο να κρατά το περίβλημα μυελίνης υγιές και για την προώθηση των σημάτων από τους νευρώνες στις συνάψεις.

Χρησιμοποιώντας τεχνολογία μαγνητικής τομογραφίας, ερευνητές στο UCLA ήταν σε θέση να μετρήσουν το βαθμό της βλάβης της μυελίνης σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου [6]. Διεξήγαγαν τις μελέτες τους σε πάνω από 100 άτομα μεταξύ 55 και 75 ετών, για τους οποίους προσδιόρισαν, επίσης, το σχετικό αλληλόμορφο apoE (2, 3, ή 4).Βρήκαν μια ισχυρή συσχέτιση ότι το apoE-2 είχε το λιγότερο ποσό της αποδόμησης, και το apoE-4 είχε την πιο περισσότερη, στην μετωπική περιοχή του λοβού του εγκεφάλου. Όλοι οι άνθρωποι στη μελέτη ήταν μέχρι εκείνη την ώρα υγιείς σε σχέση με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η πρόωρη κατανομή της μυελίνης (πιθανόν να οφείλεται σε ανεπαρκή εφοδιασμό των λιπών και της χοληστερόλης για να επισκευαστεί) συνδέεται με την apoE-4.

Για να συνοψίσουμε, υποθέτω ότι, για τους ασθενείς με ApoE-4 Αλτσχάιμερ, το ελαττωματικό apoE έχει οδηγήσει σε μια μειωμένη ικανότητα μεταφοράς λιπιδίων και χοληστερόλης από το αίμα, μέσω των αστροκυττάρων, στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Η υψηλή χοληστερόλη ορού του αίματος είναι μια προσπάθεια για τη μερική διόρθωση αυτού του ελαττώματος. Για το υπόλοιπο των ασθενών της νόσου του Alzheimer (αυτούς χωρίς το ApoE-4 αλληλόμορφο, αλλά που επίσης έχουν εξηντλημένα ταλιπαρά οξέα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό τους), θα πρέπει να κοιτάξουμε για άλλο λόγο για τον οποίο η αλυσσίδα εφοδιασμού με λιπαρά οξέα μπορεί έχει σπάσει.

9. Λοιμώξεις και φλεγμονή

Για να συνοψίσουμε όσα είπαμε μέχρι τώρα, η νόσος του Alzheimer φαίνεται να είναι ένα επακόλουθο της ανικανότητας των νευρώνων να λειτουργήσουν σωστά, λόγω της ανεπάρκειας σε λιπίδια και χοληστερόλη. Ένα πρόβλημα είναι ότι τα λιπίδια ταγγίζουν με τη πάροδο του χρόνου αν δεν αναπληρωθούν επαρκώς.Τα ταγγισμένα λίπη είναι ευάλωτα σε επιθέσεις από μικροοργανισμούς όπως τα βακτήρια και οι ιοί.Η β-αμυλοειδής είναι μέρος της λύσης, διότι επιτρέπει στα αστροκύτταρα να είναι πολύ πιο αποτελεσματικά στην αξιοποίηση της γλυκόζης σε αναερόβιες συνθήκες,προστατεύοντας τα εσωτερικά συντιθέμενα λιπίδια και χοληστερόλη από την έκθεση στο τοξικό οξυγόνο, ενώ την ίδια στιγμή παρέχει την ενέργεια που απαιτείται τόσο από τα αστροκύτταρα για αυτή τη σύνθεση όσο και των γειτονικών νευρώνων να τροφοδοτήσουν τις εκπομπές των σημάτων τους.

Εκτός από τα αστροκύτταρα, η μικρογλοία του εγκεφάλου εμπλέκεται επίσης στη νόσο Αλτσχάιμερ.Η μικρογλοία προωθεί την ανάπτυξη των νευρώνων όταν όλα είναι καλά, αλλά ενεργοποιεί τον νευρώνα τον προγραμματισμένο κυτταρικό του θάνατο στην ανίχνευση τοξικών ουσιών που εκκρίνονται από τα βακτήρια όπως οι πολυσακχαρίτες [56]. Η μικρογλοία αμυνόμενη θα εκκρίνει κυτοκίνες (σήματα επικοινωνίας που προωθούν την ανοσολογική απόκριση) όταν εκτεθεί σε μολυσματικούς παράγοντες, και αυτά με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε φλεγμονή, ένα άλλο πολύ γνωστό χαρακτηριστικό που συνδέεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ [1]. Τα μικρογλοιακά κύτταρα είναι σε θέση να ελέγχουν κατά πόσο οι νευρώνες θα πρέπει να ζήσουν ή να πεθάνουν, και βασίζουν αυτή την απόφαση σε παράγοντες που σχετίζονται με το πόσο καλά οι λειτουργίες του νευρώνα επιτρλούνται και πότε έχει μολυνθεί. Όταν αρκετοί νευρώνες προγραμματιστούν για κυτταρικό θάνατο, η νόσος θα εκδηλωθεί ως γνωστική εξασθένηση.

10. Στοιχεία ότι η μόλυνση σχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ

 

Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η νόσος του Alzheimer σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα μολυσματικών παραγόντων που εμφανίζονται στον εγκέφαλο. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι παθογόνοι παράγοντες είναι η κύρια αιτία της νόσου του Alzheimer. Υπάρχει ένας αριθμός βακτηρίων που βρίσκονται στο ανθρώπινο πεπτικό σύστημα και μπορούν να συνυπάρχουν με τα δικά μας κύτταρα χωρίς καμία βλάβη. Ωστόσο, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, ένα που είναι αρκετά κοινό, έχει πρόσφατα αποδειχθεί ότι είναι υπεύθυνος για τα έλκη του στομάχου. Υπάρχει υποψία ότι το Η. Pylori θα μπορούσε να εμπλέκεται στη νόσο του Alzheimer, και, πράγματι, μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς του Alzheimer είχαν σημαντικά υψηλότερη συγκέντρωση ενός αντισώματος εναντίον του H. pylori τόσο στο εγκεφαλονωτιαίο τους υγρό όσο και στο αίμα τους από την ομάδα ελέγχου με μη-Alzheimer [26].Το H. pylori ανιχνεύθηκε στο 88% των ασθενών της νόσου του Alzheimer, αλλά μόνο στο 47% των ελέγχων. Σε μια προσπάθεια να θεραπεύσουν τους ασθενείς με νόσο του Alzheimer, οι ερευνητές διέθεσαν έναν ισχυρό συνδυασμό αντιβιοτικών, και αξιολογήσαν το βαθμό εγκεφαλικής απομείωσης στα επόμενα δύο χρόνια [27]. Για το 85% των ασθενών, η μόλυνση με επιτυχία αντιμετωπίστηκε, και για αυτούς τους ασθενείς,ανιχνεύθηκε γνωστική βελτίωση ακόμα και μετα από πάροδο δύο ετών.Έτσι, αυτό ήταν ένα ωραίο παράδειγμα για τη δυνατότητα της θεραπείας της νόσου του Alzheimer μέσω αντιβιοτικών.

Το C. pneumoniae είναι ένα πολύ κοινό βακτήριο, που εκτιμάται ότι μολύνει το 40-70% των ενηλίκων. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα βακτήριο που είναι στην κυκλοφορία του αίματος και άλλη όταν βρίσκει το τρόπο του να εισέλθει στα άδυτα του εγκεφάλου. Μια μελέτη μεταθανάτιων δειγμάτων από διάφορες περιοχές του εγκεφάλου των ασθενών με Alzheimer και εγκεφάλων με μη-Alzheimer αποκάλυψε μια εντυπωσιακή διαφορετική στατιστική: 17 από τους 19 Αλτσχάιμερ εγκεφάλους ήταν θετικοί για το βακτήριο, ενώ 1 μόνο από 19 εγκεφάλους από την ομάδα ελέγχου [5].

Πολλοί άλλοι μολυσματικοί παράγοντες ιοί και βακτήρια, έχουν βρεθεί να σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, συμπεριλαμβανομένων των ιων , απλού έρπητα, πικορναϊός, Bornaϊός και σπειροχαίτη [23]. Μια σκέψη ήταν ότι ένας συγκεκριμένος βακτηριοφάγος – ένας ιός που μολύνει το βακτήριο C. pneumoniae – μπορεί να ευθύνεται για τη νόσο του Αλτσχάιμερ [14]. Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι οι φάγοι θα μπορούσαν να βρουν το δρόμο τους στα μιτοχόνδρια του κυττάρου-ξενιστή και στη συνέχεια να ξεκινήσει η νόσος Αλτσχάιμερ.

11. Δίαιτα ως θεραπεία για τη νόσο του Αλτσχάιμερ

Ένα από τα πολλά υποσχόμενα νέα υποδείγματα θεραπείας για τη νόσο Αλτσχάιμερ είναι να αλλάξουμε τη δίαιτα του ασθενούς σε δίαιτα με εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και χαμηλή σε υδατάνθρακες, η λεγόμενη κετογενική “ketogenic” δίαιτα. Το όνομα της προέρχεται από το γεγονός ότι ο μεταβολισμός των λιπών από τη διατροφή παράγει »προϊόντα κετόνης» σαν παραπροϊόν, τα οποία είναι πολύ χρήσιμοι πόροι για το μεταβολισμό του εγκεφάλου. Καθίσταται ολοένα και πιο σαφές ότι ο ελαττωματικός μεταβολισμός της γλυκόζης στον εγκέφαλο (η αποκαλούμενη”διαβήτης-3») είναι μια πρώιμη ιδιότητα της νόσου του Alzheimer. Τα κετονοσώματα, είτε εισέλθουν άμεσα στα αστροκύτταρα είτε θα παραχθούν από αυτά με την διάσπαση των λιπών, μπορούν να παραδοθούν στους παρακείμενους νευρώνες, όπως φαίνεται στο συνοδευτικό σχήμα.

Oι νευρώνες μπορεί να χρησιμοποιήσουν τα κετονοσώματα τόσο ως πηγή ενέργειας (που αντικαθιστά και συνεπώς ανακουφίζει τη παραγωγή από γλυκόζη) και ως πρόδρομος του GAΒA (γ-αμινοβουτυρικό οξύ), ένας κρίσιμος νευροδιαβιβαστής που είναι ευρέως διαδεδομένος στον εγκέφαλο.

Αποδεικτικά στοιχεία ότι μια κετογονική δίαιτα μπορεί να βοηθήσει το Αλτσχάιμερ βρέθηκε για πρώτη φορά μέσα από την έρευνα που έγινε σε ποντίκια που είχαν εκτραφεί να είναι επιρρεπή στη νόσο του Αλτσχάιμερ [21]. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η γνώση των ποντικιών βελτιώθηκε όταν υποβλήθηκαν σε θεραπεία με μία δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και χαμηλή σε υδατάνθρακες, καθώς επίσης και ότι το ποσό της β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλό τους ήταν μειωμένο.

Το αποτέλεσμα αυτό ήταν αναμενόμενο βάση την παραδοχή ότι η β-αμυλοειδής προωθεί την πλήρη αξιοποίηση της γλυκόζης σε αναερόβιες συνθήκες, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Έχοντας τα κετονοσώματα ως μια πρόσθετη πηγή καυσίμου, η εξάρτηση από τη γλυκόζη μειώνεται. Όμως, ένα άλλο αποτέλεσμα που μπορεί να είναι πιο σημαντικό από αυτό είναι η διαθεσιμότητα της υψηλής ποιότητας λιπιδίων για τη βελτίωση της κατάστασης του ελύτρου μυελίνης.

Αυτή η ιδέα υποστηρίζεται και από άλλα πειράματα που γίναν σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ [11] [42]. Μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη του 2004 [42] για το αποτελέσμα του εμπλουτισμού της διατροφής με λιπίδια στο Αλτσχάιμερ είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική, επειδή αποκάλυψε μια σημαντική διαφορά στην αποτελεσματικότητα του εμπλουτισμού με λιπίδια για τούς ανθρώπους που δεν διαθέτουν την apoE-4 σε σχέση με εκείνους που την διαθέτουν.Στην εξεταζόμενη ομάδα δόθηκε ένα συμπληρωμα , ένα ποτό που περιείχε γαλακτωματοποιημένα τριγλυκερίδια μέσης αλυσίδας, που βρίσκονται σε υψηλή συγκέντρωση στο λάδι καρύδας. Η ομάδα που δεν ειχε το αλληλόμορφο apoE-4 έδειξε σημαντική βελτίωση στην βαθμολογία σε μια στανταρισμένη μέθοδο για το Αλτσχάιμερ, ενώ εκείνη με το apoE-4 αλληλόμορφο δεν εδειξε καμμία μεταβολή. Αυτό είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι το όφελος μπορεί να έχει να κάνει με την αύξηση της πρόσληψης από τα αστροκύταρα αυτών των υψηλής ποιότητας λιπιδίων, κάτι που τα άτομα με το ApoE-4 αλληλόμορφο δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσουν λόγω του ελαττωματικού IDL και LDL μηχανισμού μεταφοράς .

12. NADH Θεραπεία: Ο κρίσιμος ρόλος των αντιοξειδωτικών

Μία από τις πολύ λίγες αλλά πολλά υποσχόμενες θεραπείες για τη νόσο Αλτσχάιμερ είναι το συνένζυμο, NADH (νικοτιναμίδο- αδενινοδινουκλεοτίδιο) [12]. Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, στα άτομα με Αλτσχάιμερ δόθηκε NADH για έξι μήνες με αποτέλεσμα να εμφανίσουν σημαντικά καλύτερες επιδόσεις σε ευφράδεια, οπτική ικανότητα και αφηρημένη λεκτική λογική από ό, τι τα άτομα που έλαβαν το εικονικό φάρμακο.
Γιατί είναι το NADH είναι αποτελεσματικό; Κατά τη διαδικασία της μετατροπής πυροσταφυλικού σε γαλακτικό, η γαλακτική αφυδρογονάση καταναλώνει οξυγόνο με την οξείδωση του NADH σε NAD +, όπως απεικονίζεται στο συνημμένο σχήμα. Έτσι, αν η βιοδιαθεσιμότητα του NADH είναι αυξημένη, σημαίνει ότι τα αστροκύτταρα θα έχουν βελτιωμένη ικανότητα μετατροπής του πυροσταφυλικού οξέος σε γαλακτικό, το κρίσιμο βήμα στην αναερόβια μεταβολική οδό που ενισχύεται από αμυλοειδές-βήτα. Η μέθοδος, με την απορρόφηση του τοξικού οξυγόνου, μειώνει τη βλάβη των λιπιδίων από την μη έκθεση σε οξυγόνο, και παρέχει επίσης γαλακτικό οξύ ως πηγή ενέργειας στους νευρώνες.

13. Υπερβολική έκθεση σε οξυγόνο και γνωστική εξασθένηση

Έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένοι ηλικιωμένοι άνθρωποι υποφέρουν προσωρινά και μερικές φορές από μόνιμη γνωστική παρακμή μετά από μακρά χειρουργική επέμβαση. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα και του Vanderbilt University υπέθεσαν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην υπερβολική έκθεση σε οξυγόνο [4].

Συνήθως, κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, οι ασθενείς συχνά λαμβάνουν υψηλές δόσεις οξυγόνου έως και 100%. Οι ερευνητές διεξήγαγαν ένα πείραμα σε νεαρά ενήλικα ποντίκια, τα οποία είχαν προετοιμαστεί ώστε να έχουν προδιάθεση στη νόσο του Αλτσχάιμερ, αλλά δεν είχαν υποστεί ακόμη γνωστική παρακμή. Έίχαν όμως ήδη πλάκες αμυλοειδούς-β στους εγκεφάλους τους.Τα προετοιμασμένα ποντίκια μαζί με μία ομάδα ελέγχου που δεν είχαν το γονίδιο της νόσου του Alzheimer, εκτέθηκαν σε οξυγόνο 100-τοις εκατό για μία περίοδο τριών ωρών, τρεις φορές κατά τη διάρκεια αρκετών μηνών, προσομοιώνοντας επαναλαμβανόμενες εγχειρήσεις. Βρήκαν ότι τα ποντίκια με προδιάθεση στη νόσο του Alzheimer ποντίκια υπέστησαν σημαντική γνωστική εξασθένηση μετά την έκθεση στο οξυγόνο, σε αντίθεση με τα ποντίκια ελέγχου.

Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι η υπερβολική έκθεση σε οξυγόνο κατά τη διάρκεια επεμβάσεων προκαλεί οξειδωτική βλάβη στον εγκέφαλο με Alzheimer. Λαμβάνοντας υπόψη τα επιχειρήματα που παρουσιάστηκαν παραπάνω, το αποτέλεσμα αυτό της μελετης έχει σημασία. Ο εγκέφαλος, με την αλλαγή απο αερόβιο σε αναερόβιο μεταβολισμό για την παραγωγή ενέργειας (με τη βοήθεια του αμυλοειδούς-β) κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί η έκθεση των λιπαρών οξέων και της χοληστερόλης σε οξειδωτική βλάβη. Όμως, μια εξαιρετικά υψηλή συγκέντρωση του οξυγόνου στο αίμα καθιστά πολύ δύσκολο να προστατευθούν τα λίπη και η χοληστερόλη κατά τη μεταφορά τους μέσω του αίματος και προκαλεί επίσης πιθανώς μια αναπόφευκτη αύξηση στην πρόσληψη οξυγόνου και συνεπώς έκθεση του εγκεφάλου σε οξείδωση.

14. Τα λίπη αποτελούν μια υγιεινή επιλογή!

Θα πρέπει πρακτικά να είστε απομονωμένος όσο ένας Αυστραλός Αβορίγινας για να μην έχετε απορροφήσει το μήνυμα ότι τα διαιτητικά λίπη, ιδίως τα κορεσμένα λίπη, είναι ανθυγιεινά. Είμαι πολύ σίγουρη ότι αυτό το μήνυμα είναι λάθος, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξεις την γνώμη που έχει επικρατήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διερωτώνται γιατί τα λίπη είναι κακά. Υποθέτουν ότι οι ερευνητές έχουν επιτελέσει το καθήκον τους και εμπιστεύονται το αποτέλεσμα.

Το να πούμε ότι η σημερινή κατάσταση σε σχέση με τα διαιτητικά λίπη προκαλεί σύγχυση θα ήταν μια συγκρατημένη περιγραφή. Μας έχουν επανειλημμένα πει να κρατάμε τη συνολική πρόσληψη λιπιδίων, στην ιδανική περίπτωση, στο 20% των συνολικών θερμίδων. Αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί, και πιστεύω ότι είναι λάθος συμβουλές. Σε άμεση αντίθεση με αυτό τον στοχο “χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά”, μας ενθαρύνουν να καταναλώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο από τα “καλά” είδη των λιπών. Ευτυχώς, το μήνυμα έχει επιτέλους καταστεί ευρέως γνωστό ότι τα ω-3 λιπαρά οξέα είναι υγιή και ότι τα τρανς λιπαρά είναι εξαιρετικά ανθυγιεινά.Το DHA (δοκοσαεξανοϊκό οξύ) είναι ένα ωμέγα-3 λίπος που βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στον υγιή εγκέφαλο. Στη διατροφή, είναι διαθέσιμο κυρίως από τα ψάρια, αλλά και τα αυγά και τα γαλακτοκομικά είναι επίσης καλές πηγές.