Της Ειρήνης-Μαρίας Σταματοπούλου
«Με νευριάζει όταν μου λένε ψέματα. Δεν θέλω να μου λένε ψέματα.» Όλοι το έχουμε πει και το έχουμε νιώσει. Προφανώς κι όλοι θέλουμε να ζούμε σε μια κοινωνία που ο ήλιος της αλήθειας θα λάμπει ολλούθε, που δεν θα υπάρχουν κρυψώνες, που ο καθένας θα είναι ένα ανοιχτό βιβλίο. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς πώς γίνεται να υπάρχει ο ήλιος της αλήθειας αν δεν υπάρχει η σελήνη του ψεύδους; Ακόμα και η φύση φάσκει και αντιφάσκει. Εκεί είναι φίλε μου η μαγκιά, εκεί είναι η ζωή. Ανάμεσα στα αντίθετα. Η συμβίωση των αντιθέτων είναι η ζωή.
Advertisment
Ζητάς την αλήθεια άρα υπάρχει το ψέμα, ζητάς την καλοσύνη άρα υπάρχει η κακία, ζητάς την ευγένεια άρα υπάρχει η αυθάδεια, ζητάς την ειρήνη άρα υπάρχει πόλεμος. Αν όλα αυτά τα «δεινά» που υπάρχουν, δεν υπήρχαν οι απαιτήσεις σου δεν θα είχαν καμία υπόσταση. Τα αιτήματά σου θα ήταν φθινοπωρινά φύλλα που πέφτουν νεκρά και δεν τα ακούει κανείς. Έχεις ακούσει πολλά ψέματα, έχεις πιαστεί πολλές φορές κορόιδο. Μαθαίνεις από σχολεία και οικογένεια ότι δεν πρέπει να λες ψέματα, όχι να μην τα λες.
Ήταν μια οικογένεια με ένα μικρό παιδί στην ηλικία του δημοτικού. Το παιδί έκανε κάτι στο σχολείο και το κάλυψε με ένα μικρό ψεματάκι. Στο σπίτι, ο πατέρας του, απόλυτα ήρεμος και επεξηγηματικός, εξήγησε στο γιο του ότι το να λες ψέματα δεν είναι σωστό κι εφόσον έσφαλλε έπρεπε να δεχτεί το λάθος του και να ζητήσει συγγνώμη.
Όντως ο μικρός ζήτησε συγγνώμη και είπε ότι δεν θα το ξανακάνει. Μετά από λίγο χτυπάει το τηλέφωνο, τρέχει και το σηκώνει ο μικρός. Ήταν από την δουλειά του πατέρα του και τον ζητούσαν στο τηλέφωνο, ο μικρός τους ζήτησε να περιμένουν. Πηγαίνει στο πατέρα του και λέει ότι τον ζητάνε από την δουλειά, ο πατέρας του απάντησε «πες τους ότι δεν είμαι εδώ.». Τι να λέμε τώρα; Μας μαθαίνουν τι δεν πρέπει να κάνουμε και παρόλα αυτά το κάνουμε.
Advertisment
Το θέμα είναι ότι όταν κάποιος λέει ψέματα να είσαι βέβαιος ότι το κάνει γιατί κρίνοντας τον εαυτό του φοβάται την κρίση των άλλων. Στο παράδειγμά μας, ο πατέρας προφανώς παρέλειψε να κάνει κάτι που έπρεπε να κάνει στην δουλειά του και όταν του ζήτησαν τον λόγο, το απέφυγε, απέφυγε έτσι και την κατακραυγή. Έκρινε ήδη ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος κι ένιωσε τύψεις που αντί να στείλει την αναφορά έπαιζε πασιέντζα μέχρι να σχολάσει.
Άνθρωποι που έχουν ήδη κρίνει τον εαυτό τους, που έχουν αυτοδικαστεί και αυτοτιμωρηθεί, δεν είναι για άλλες τιμωρίες. Μην τιμωρείς με εκδίκηση όποιον σου λέει ψέματα γιατί η αυτοτιμωρία και οι τύψεις που έρχονται είναι μεγάλο βάσανο για τον άνθρωπο. Δεν θες να είσαι η αιτία κι άλλων βασάνων. Το καλύτερο είναι να προετοιμάζεις τον εαυτό σου να ακούσει την οποιαδήποτε αλήθεια. Πολλές φορές κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά σου στην αλήθεια γιατί το ψέμα σε βολεύει. Τότε μην βρίζεις αυτόν που σου είπε ψέματα, εσύ του το ζήτησες!
