Κάθε άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει δύο στάσεις: να χτίζει ή να φυτεύει.
Οι χτίστες μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το έργο τους, κάποτε όμως τελειώνουν αυτό που χτίζουν.
Τότε σταματούν και περιορίζονται από τους ίδιους τους τοίχους τους.
Όταν ολοκληρώνεται το χτίσιμο, η ζωή χάνει το νόημά της.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που φυτεύουν.
Μερικές φορές οι καταιγίδες και οι εποχές τους προκαλούν προβλήματα και σπάνια ξεκουράζονται.
Σε αντίθεση με τα κτίρια όμως, ένας κήπος δε σταματά ποτέ να αναπτύσσεται.
Και, παρόλο που απαιτεί την προσοχή του κηπουρού, του δίνει παράλληλα και τη δυνατότητα να ζήσει τη ζωή του σαν μια μεγάλη περιπέτεια.
Οι κηπουροί αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, γιατί ξέρουν ότι στην ιστορία του κάθε φυτού βρίσκεται η δημιουργία όλης της Γης.
