Μόλις είχε τελειώσει μια δύσκολη μέρα για τον ξυλουργό που είχαμε προσλάβει για της ανακαίνιση ενός παλιού σπιτιού στο χωριό. Όλα του είχαν πάει στραβά εκείνη την ημέρα.
Το πρωί είχε μείνει από μπαταρία το αυτοκίνητο του οπότε καθυστέρησε να έρθει, στη συνέχεια χάλασε το ηλεκτρικό πριόνι, και στο τέλος της ημέρας διαπίστωσε ότι είχε ξεφουσκώσει το λάστιχο του αυτοκινήτου. Προσφέρθηκα να τον πάω σπίτι του.
Advertisment
Σε όλη τη διάρκεια του δρόμου, ήταν σιωπηλός. Όταν φτάσαμε στο σπίτι του, με προσκάλεσε να τον συνοδέψω για να με γνωρίσει στην οικογένεια του. Καθώς περπατούσαμε προς την είσοδο του σπιτιού, σταμάτησε για λίγα λεπτά μπροστά από ένα μικρό δέντρο, αγγίζοντας στο τέλος τις άκρες των κλαδιών με τα δύο του χέρια.
Μεμιάς, η διάθεση του άλλαξε. Μπήκε στο σπίτι χαμογελαστός, τον υποδέχθηκαν η γυναίκα και τα παιδιά του, τους φίλησε και τους αγκάλιασε με θέρμη.
Βγήκαμε στο μπαλκόνι να πιούμε ένα ποτό. Μην μπορώντας να συγκρατήσω την περιέργεια μου, τον ρώτησα γιατί είχε σταματήσει μπροστά από το δέντρο.
Advertisment
– Αχ, αυτό είναι το δέντρο των προβλημάτων μου, απάντησε. Ξέρω ότι δεν μπορώ να αποφεύγω τις στεναχώριες στη δουλειά μου. Όμως είναι δικές μου έννοιες, όχι της γυναίκας μου ούτε των παιδιών μου.
Μόλις επιστρέφω σπίτι, κρεμάω τα προβλήματα μου στα κλαδιά αυτού του δέντρου. Το επόμενο πρωί, πριν ξεκινήσω για τη δουλειά μου, τα ξαναμαζεύω.
Όμως συμβαίνει κάτι περίεργο. Το πρωί όταν βγαίνω και τα ψάχνω, κάποια από τα προβλήματα έχουν εξαφανιστεί, ενώ κάποια άλλα μου φαίνονται αρκετά ελαφρύτερα σε σχέση με το προηγούμενο βράδυ…..
___
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
