Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, γεννήθηκαν οι δίδυμες, Κάρλι & Τέρεν. Οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς ότι η μία από τις δύο, δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει τους ρυθμούς ανάπτυξης της αδελφής της. Παρόλα αυτά, η Κάρλι δέχθηκε αμέριστη αγάπη, κατανόηση, υποστήριξη, και φροντίδα από το περιβάλλον της, καθώς μεγάλωνε.
Advertisment
Έτσι κάποια στιγμή συνέβη κάτι ανέλπιστα αναπάντεχο και κατάφερε να ξεκλειδώσει τα εσώψυχά της, φέρνοντάς τα στο Φως. Το κορίτσι που ποτέ δεν είχε αρθρώσει ούτε μια κουβέντα, ανέπτυξε έναν τρόπο επικοινωνίας, γράφοντας στον υπολογιστή. Ναι, χρειάστηκε χρόνος και υπομονή. Όμως τώρα η Κάρλι, βρήκε τη δική της διέξοδο. Μάλιστα γράφει το πρώτο της βιβλίο! Μα το σημαντικότερο, έχει ηρεμήσει σημαντικά, έχει γίνει περισσότερο κοινωνική, και περισσότερο αυτόνομη. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω. Τα λόγια της, μιλούν από μόνα τους.
“Οι άνθρωποι με κοιτάζουν και υποθέτουν ότι είμαι χαζή, γιατί δεν μπορώ να μιλήσω. Δώσε μου λίγο χρόνο να με μάθεις, προτού με κρίνεις. Είναι δύσκολο να είσαι αυτιστική γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει. Δεν ξέρετε τι θα πει να είμαι αυτή που είμαι, όταν δεν μπορείς να καθίσεις ακίνητη, γιατί τα πόδια σου νιώθουν σαν να έχουν πάρει φωτιά, ή, νιώθεις σαν εκατοντάδες μυρμήγκια να σκαρφαλώνουν στα χέρια σου. Ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος αλλά είναι σαν να παλεύω ενάντια στον εγκέφαλο μου για να υπερισχύσω. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι παίρνουν αρκετή πληροφόρηση από τους λεγόμενους “ειδικούς”, αλλά αν ένα άλογο είναι άρρωστο, δεν ρωτάς το ψάρι τι δεν πάει καλά με το άλογο.
Πηγαίνεις κατευθείαν μπροστά στο στόμα του αλόγου για την απάντηση. Οι γιατροί θέλουν να λένε ότι δυσκολευόμαστε να επεξεργαστούμε της πληροφορίες που λαμβάνουμε. Αυτό δεν είναι αλήθεια, οι εγκέφαλοι μας είναι καλωδιωμένοι διαφορετικά. Λαμβάνουμε πολλούς ήχους και ομιλίες ταυτόχρονα. Λαμβάνω χιλιάδες φωτογραφίες ενός ανθρώπου όταν τον κοιτάζω, και γι’ αυτό δυσκολευόμαστε να κοιτάξουμε κάποιον. Θέλω να είμαι ικανή να πάω στο σχολείο με κανονικά παιδιά, αλλά δεν θέλω να τα ταράξω ή να τα φοβίσω αν χτυπήσω ένα τραπέζι ή τσιρίξω. Ξέρω ότι δεν είμαι το πιο εύκολο παιδί στον κόσμο. Νομίζω όμως, ότι το μόνο πράγμα που μπορώ να πω είναι να μην τα παρατήσεις ποτέ. Η φωνή μέσα σου θα βρει τον δρόμο της στον έξω κόσμο. Η δικιά μου τον βρήκε.”
Advertisment
- Το δέντρο των επιθυμιών - 2 Αυγούστου 2016
- Χόρεψε αργά - 27 Ιουλίου 2016
- Τα 4 θέατρα ελέγχου και η απορρόφηση ενέργειας από τους άλλους (Βίντεο) - 25 Ιουλίου 2016
