Αυτοί που δεν θα ξεχάσεις είναι θάλασσες ορμητικές.
Σμιλεύουν πέτρες καταστάσεις και νησιά
εμπειρίες επάξια κατακτούν, μα πάντα κερδίζουν γνώση
Της Μάρης Γαργαλιάνου
Advertisment
Αυτοί με το χαμόγελο στα χείλη, τα χέρια πάντα ανοιχτά και την καρδιά διάπλατη. Οι πάντα νέοι της ζωής, με τις προκλήσεις για πρωινό και καφέ ανά χείρας, με πονηριά στο μάτι και ήλιο, κάτι καυτά καλοκαίρια στο παντοτινό σας πουθενά. Οι άνθρωποι αυτοί, όλοι αυτοί, με το λόγο τους ταξίδι μακρινό σας πάνε και σας βουτούν σε όνειρα θεούς μικρούς που σε βάθος μέσα σας ήδη κατοικούν. Είναι πράγματι αξιοζήλευτοι. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα μάτια τους δεν αλλάζουν χρώμα και η αυθεντικότητά τους ξεχειλίζει αρώματα γήινα και ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο απόκοσμα.
Καμιά φορά σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι όντως αληθινοί. Και όμως είναι. Δε σκύβουν το κεφάλι στην πρώτη στραβή, το παλεύουν. Υφαίνουν τα φτερά τους με κόπο και ετοιμάζουν εδάφη και αέρες για να φύγουν μακριά και να πετάξουν ψηλά. Αερικά είναι. Δεν τους πιάνεις πουθενά, μα τους έχεις τόσο ανάγκη. Σου δίνουν δύναμη, χωρίς να «πράξουν» κάτι ιδιαίτερο, χωρίς να αρθρώσουν καν μια λέξη. Το βλέμμα τους τα λέει όλα και συνήθως αυτό που βροντοφωνάζει, είναι «Προχώρα!».
Θάλασσες ορμητικές οι άνθρωποι αυτοί. Σμιλεύουν πέτρες καταστάσεις και νησιά εμπειρίες επάξια κατακτούν, μα πάντα κερδίζουν γνώση. Δεν προσποιούνται τους παντογνώστες καπετάνιους. Αδιαφορούν για όλα αυτά τα ανούσια παιχνιδάκια «περί φαίνεσθαι». Προτιμούν να μοιάζουν βαρκούλες ταπεινές κι ας μην έχουν παρουσία επιβλητική. Ένα μόνο τους απασχολεί. Να μη μπάζουν νερά.
Advertisment
Αυτοί που ποτέ δε θα ξεχάσεις, θα σε στιγματίσουν ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Δε θα αναλωθούν σε πολλές κουβέντες. Είναι υπερασπιστές του «Χάρισμα δεν είναι να μιλάς, αλλά να ακούς» άλλωστε. Είναι πρότυπα και φωτεινές εξαιρέσεις συνάμα που σου δείχνουν το δρόμο τον αληθινό. Αυτόν με το φως, ναι. Μέσα μας. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πως όλα ξεκινούν απο εκεί. Δε θα ασχοληθούν ιδιαίτερα με φανφάρες, κινδυνολογίες, ούτε θα σου κουνήσουν το χέρι επιδεικτικά στα υποτυπώδη «λάθη» σου.
Θα γυρίσουν όλο νάζι να σου πουν «Και ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;» και θα σκάσουν στα γέλια και θα σε οδηγήσουν πιθανότατα σε ακόμα ένα λάθος, ή ακόμα καλύτερα σε μια νέα εμπειρία, γιατί μέσα απο αυτές και μόνο γίνεσαι άνθρωπος ολοκληρωμένος. Αν θες φυσικά..
Αυτοί που ποτέ δε θα ξεχάσεις φίλε μου αγαπημένε, λένε «Σ’ αγαπώ» και το εννούν, δακρύζουν απο συγκίνηση, δίχως αναστολές και εξυμνούν το ωραίο με κάθε τρόπο. Είναι ένα κλικ υπερβολικοί ίσως, μα να… Απο γεμάτους ανθρώπους μη φοβάσαι τις υπερβολές. Απο τους στερημένους, ναι. Οι αγκαλιές τους, είναι δώρα και η πραότητα του λόγου τους ασύγκριτη. Δεν ανεβάζουν τόνους. Δεν κερδίζουν τίποτα με αυτό και το ξέρουν. Προτιμούν να κερδίσουν ζωή. Λίγη ζωή ακόμη.
Ίσως κάποιοι απο αυτούς έφυγαν νωρίς και σας λείπουν. Ίσως κάποιοι άλλοι είναι εδώ και δεν τους εκτιμάτε τόσο. Ίσως τέτοιοι άνθρωποι είστε και εσείς, απλά φοράτε μάσκες και δεν αποκαλύπτεστε απο άμυνα. Δε ξέρω. Πάντως εν δυνάμη όλοι γεννηθήκαμε για να μη ξεχαστούμε. Όλοι γεννηθήκαμε για να ζήσουμε απλά. Αληθινά. Ας μην το περιορίσουμε κι ας μη ξεχνάμε. Γιατί έτσι, δε θα ξεχαστούμε ποτέ.
Διαβάστε επίσης από τη Μάρη Γαργαλιάνου
Αυτό που αισθάνεσαι, αυτό είναι η αλήθεια σου!
Μα φυσικά και αλλάζουν οι άνθρωποι
Μη ζεις την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία σου!
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
