Φαίνονται όμοιες στο άκουσμα αυτές οι δυο λέξεις, μα στην ουσία κρύβουν τόσο, μα τόσο διαφορετικές έννοιες… είναι σα να λέμε κατάρα και ευλογία. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης μοναξιά, αισθάνεσαι φόβο και ανατριχίλα. Η μοναξιά είναι φόβος, προσκόλληση, είναι αυταπάτη. Μπορεί να βρίσκεσαι ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους και να νιώθεις μόνος. Τίποτα δε μπορεί να γεμίσει το κενό που έχεις μέσα στη ψυχή σου. Κολλάς σα βδέλλα επάνω στους άλλους και ζητιανεύεις αισθήματα και σχέσεις. Αρκείσαι αναγκαστικά στα ψίχουλα, ενώ σκέφτεσαι ότι εσύ βρισκόσουν εκεί για όλους εκείνους, όταν σε είχαν ανάγκη και στο τέλος μισείς τον εαυτό σου που δεν εκτιμήθηκες όσο θα έπρεπε.
Βιώνεις την απόρριψη καθημερινά. Στερείσαι τη συντροφικότητα. Καταδικασμένος να αγωνίζεσαι πάντα, για την αποδοχή των άλλων, μια και δεν αποδέχεσαι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Συνάπτεις σχέσεις που βασίζονται στον εγωισμό. Δε δίνεσαι και όσο και αν σου δίνονται οι άλλοι, πάντα σου φαίνεται λιγότερο από αυτό που αξίζεις. Δεν έχεις τι να δώσεις, πως άλλωστε μπορείς να δώσεις κάτι, το οποίο δε έχεις; Κάτι, το οποίο αποζητάς όπως ο εθισμένος την εξαρτησιογόνα ουσία του;
Advertisment
Από την άλλη, η μοναχικότητα, είναι ευλογία, είναι συνειδητοποίηση. Ο μοναχικός άνθρωπος είναι πλήρης. Ο εαυτός του αποτελεί για εκείνον τη καλύτερη παρέα. Δεν είναι τυχαίο που μεγάλες προσωπικότητες , είναι άνθρωποι μοναχικοί. Μελετούν τον εαυτό τους, είναι σε απόλυτη επαφή μαζί του. Σε απόλυτη αρμονία. Είναι γεμάτοι συναισθήματα, αληθινοί, γεμάτοι αγάπη, επειδή πρώτα έχουν δουλέψει και αγαπήσει τον εαυτό τους. Αισθάνονται πληρότητα, και όταν κάποιος είναι πλήρης, αυτό εκπέμπει, αυτό ξεχειλίζει, αυτό ακτινοβολεί και στους γύρω του.
Ο μοναχικός άνθρωπος συνδέεται βαθύτερα με τους άλλους. Δίνεται ανιδιοτελώς γιατί είναι χορτασμένος από συναισθήματα, πατάει στα πόδια του σταθερά. Δεν έχει την ανάγκη να προσκολληθεί από άλλον άνθρωπο, δεν έχει την ανάγκη να τον αποδεχτούν, γιατί αντλεί δύναμη απ τον εαυτό του. Είναι υπερήφανος. Το μόνο που θα σου ζητήσει είναι να σεβαστείς την ατομικότητά του. Θέλει το χώρο του, γιατί έτσι αισθάνεται χαλαρός, συγκροτημένος και αν προσπαθήσεις να του το στερήσεις, να είσαι σίγουρος ότι θα καταλήξεις μόνος, γιατί ο μοναχικός άνθρωπος, δε μπορεί να λειτουργήσει εάν δε στραφεί στον εσωτερικό, κατάδικό του κόσμο.
Advertisment
Μαρία Χαρίτου
