Home

Για τα παιδιά μας, οι γονείς είμαστε η κύρια πηγή των πρώτων τους εντυπώσεων. Μετά είναι το σχολείο. Αργότερα οι φίλοι. Και παράλληλα η πολυπαραγοντική πραγματικότητα που ονομάζουμε ”κοινωνία”. Τα παιδια μαθαίνουν μέσα από τα βιώματά τους, τα παραδείγματα γύρω τους, τα πρότυπα: μέσα στην οικογένεια, την παρέα, το σχολικό περιβαλλον και επιπλέον η τηλεόραση, το internet, τα video games…

Αν ένα παιδί πάρει αγάπη
θα μάθει να αγαπά και να δίνει αγάπη.
Αν σ’ένα παιδί μιλάμε ειλικρινά,
εξηγώντας του κάθε φορά πως έχουν τα πράγματα
θα μάθει να είναι κι αυτό ειλικρινές.

Αν ένα παιδί ακούει καβγάδες, επικρίσεις, φωνές, ανταγωνισμούς,
θα έχει κι αυτό ένταση και θα τη βγάλει στις δικές του επαφές.
Αν ένα παιδί το ντροπιάζουμε, το απαξιώνουμε, το υποτιμάμε,
θα μεγαλώσει μέσα στις ενοχές, χωρις αυτοπεποίθηση, χωρίς πίστη στο εαυτό του.

Αν ένα παιδί ζει σ’ένα περιβάλλον με υπομονή, αποδοχή, δικαιοσύνη,
τότε κι αυτό μαθαίνει να είναι δίκαιο, υπομονετικό και ανεκτικό με τους άλλους.
Αν έχει επιδοκιμασία και νιώθει ασφάλεια,
μαθαίνει να εκτιμάει και να έχει πίστη στον εαυτό του και τους άλλους.

Πολλές φορές θυμώνουμε ή απογοητευόμαστε μαζί τους για πράγματα που κάνουν (όλη την ώρα στην τηλεόραση, κολλάνε στο κομπιούτερ… κι αργότερα, μεγαλώνοντας, που δεν μας ακούνε, που μιλάνε άσχημα…)
Εμείς;
Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν.

*Το κείμενο βασίζεται στο ομώνυμο ποίημα της Dorothy Law Nolte.

-Sponsored Ad-

Γιάννης Ξηντάρας

Συγγραφέας Γιάννης Ξηντάρας

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι πτυχιούχος Ψυχολογίας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή». Μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος, του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων & και της Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής.

Ιστοσελίδα
Δείτε όλα τα άρθρα
Έχω κάνει ήδη LIKE. Μην μου το ξαναδείξετε