Το άσχημο δέντρο
Καθένας από μας, διαθέτει μία μοναδική δύναμη, ένα ολάκερα δικό του ηχόχρωμα, που όμοιό του δεν υπάρχει. Ο καθένας μας συνθέτει από μία νότα στη μουσική του κόσμου, μία πινελιά στην παλέτα του όλου. Και είναι τόσο σπουδαίο να θυμάσαι πως, ακόμα και αν τα μάτια του κόσμου κοιτούν αλλά δε βλέπουν, η ουσία είναι πάντα εκεί.
Advertisment
Στο μονοπάτι της διαφορετικότητας κρύβεται η μεγαλύτερη ενότητα. Γιατί πρέπει να επιλέξεις να το διαβείς. Να το περπατήσεις με τα μάτια ορθάνοιχτα. Και τότε θα καταλάβεις, πως δεν είναι ξένο και πως δε μοιάζει απλά με το δικό σου. Είναι το δικό σου. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος στον κόσμο, ούτε άλλη πορεία. Η ανθρώπινη φύση είναι μία και ο προορισμός σου κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ, που χρειάζεται και τα υπόλοιπα κομμάτια για να είναι ολόκληρο.
Διαβάστε: Οι σπόροι του Βασιλιά
Ακολουθεί μία μικρή ιστορία….
Advertisment
«Ένα άσχημο δέντρο φύτρωσε στο σύννεφο.
Ο ήλιος έβηξε διακριτικά φωτίζοντας τη γη.
Το δέντρο έκλεισε τα μάτια.
Τότε ξέσπασε βροχή, μήπως γλιστρήσει και δεν προλάβει να πιαστεί.
Μα αλίμονο! Τι πείσμα, τι πυγμή! Έγιναν οι ρίζες του φτερά κι έμεινε εκεί!
Θυμωμένος ο ουρανός βάζει μια φωνή και βγαίνει ο Θεός.
Νυσταγμένος και γλυκός ρωτά τι έχει συμβεί.
‘’Είναι ένα δέντρο, ένα δέντρο που δε φεύγει από κει! Στείλ’ το πίσω στη μάνα του τη Γη’’.
Τι να κάνει και ο Θεός… γεμίζει τα κλαδιά με φως… γεννά καρπούς και γαρυφαλλένιους ροζ ανθούς.
Κι έρχεται η άνοιξη ψηλά, γεμίζει ο ουρανός με δάκρυα- χαρά.
Ζητά συγνώμη για την άσχημη συμπεριφορά.
Πλαγιάζει και κοιμάται στου δέντρου τη σκιά».
Μαργαριτίδου Εύη
