Μόνο αν ψάξεις εκεί θα βρεις τις απαντήσεις…
Σήμερα, όσο πότε άλλοτε, οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν απαντήσεις, στο γιατί οι συνθήκες της ζωής τους είναι όπως είναι. Ψάχνουν σε βιβλία, μιλάνε με τους φίλους τους, με τα μέλη της οικογένειάς τους, με τους πνευματικούς τους, τους ψυχολόγους τους, τους γιατρούς κτλ. Κάποιοι ψάχνουν και στο Google που φαίνεται ότι έχει τελικά όλες τις απαντήσεις…
Advertisment
Παγιδευμένοι στην τρελή κούρσα της ζωής, έχουμε ως σταθερούς συνοδοιπόρους, το άγχος και τον φόβο. Αισθανόμαστε εξαντλημένοι, μπερδεμένοι και ανήσυχοι. Δεν είμαστε χαρούμενοι με τις σχέσεις μας, με τη δουλειά μας και πολλές φορές ούτε καν με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ψάχνουμε απαντήσεις για να λύσουμε τα προβλήματά μας και παρά τις πληροφορίες που έχουμε διαθέσιμες, καμία δε φαίνεται ότι μπορεί να μας βοηθήσει.
«Γιατί;», αναρωτιόμαστε. Λέμε στον εαυτό μας ότι προσπαθήσαμε, αλλά τίποτε δεν έγινε και αυτό μας κάνει να εκνευριζόμαστε ακόμη πιο πολύ. Νιώθουμε ηττημένοι. Αν μπορούσαμε να βρούμε κάποιον που θα μας έδειχνε έναν εύκολο και γρήγορο δρόμο για να βελτιώσουμε τη ζωή μας, τι ωραίο που θα ήταν! Η αλήθεια είναι πως αν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, θα τον ακούγαμε; Τι θα γινόταν αν βρίσκαμε κάποιον που μας ξέρει πολύ καλά, ξέρει τι θέλουμε και θέλει μόνο το καλύτερο για εμάς; Θα ακολουθούσαμε τις συμβουλές του;
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός; Υπάρχει; Ναι, βέβαια υπάρχει… Ο μόνος άνθρωπος που έχει της απαντήσεις που ψάχνουμε είναι… Αυτός που κοιτάζουμε στον καθρέφτη. Α ναι, ξέχασα. Κάποιοι από εμάς δεν συμπαθούν και ιδιαίτερα αυτόν που βλέπουν στον καθρέφτη. Τα μαλλιά δεν είναι ωραία, το χαμόγελο είναι άσχημο, τα αυτιά πετάνε, το δέρμα είναι πολύ λιπαρό, το σώμα είναι πλαδαρό… και η λίστα συνεχίζεται. Έτσι ποτέ δεν δεχόμαστε τις όμορφες ατέλειές μας και μας γυρίζουμε την πλάτη. Το έχουμε κάνει αυτό τόσες πολλές φορές από τότε που ήμασταν παιδιά και σήμερα είμαστε ακόμη πιο επικριτικοί με τον εαυτό μας, διότι μεγαλώσαμε και γύρω μας κυκλοφορούν περισσότερα «πρότυπα» για να συγκριθούμε.
Τέλος όμως… γύρνα πίσω στον καθρέφτη και κοίτα τα μάτια σου. Αυτά τα μικρά παράθυρα της ψυχής. Αυτά τα μάτια θα σε καθοδηγήσουν να βρεις τον εαυτό σου και θα σου δείξουν ότι ήρθε η ώρα να σε εμπιστεύεσαι. Μέσα από αυτά τα μάτια θα συνδεθείς με την εσωτερική σου φωνή, που εδώ και πολύ καιρό σου λέει τι πρέπει να κάνεις. Αλλά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι ίσως κι εσύ την αγνοείς. Την χαμηλώνεις, την κλείνεις κι ακούς όλους τους υπόλοιπους.
Χάσαμε την ικανότητα να εμπιστευόμαστε τη δική μας κρίση, από τότε που ξεκίνησαν να μας λένε τι πρέπει να σκεφτόμαστε, που να πάμε, τι χρειαζόμαστε, τι είναι σωστό ή λάθος, τι μας αξίζει, ποιον να αγαπήσουμε, τι μας θα μας κάνει αποδεχτούς και πολλά, πολλά ακόμη. Με τόσες εξωτερικές επιρροές απομακρυνθήκαμε από την εσωτερική μας γνώση. Μάθαμε να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους έξω, γιατί αυτοί είναι πολλοί και κάτι θα ξέρουν, ενώ εμείς και ο εσωτερικός μας κόσμος είμαστε απλά ένας. Οι κλειδοκράτορες της δικής μας ζωής είμαστε εμείς και μόνο εμείς. Αλλά ποιος δεν το ξέρει αυτό; Άλλο όμως να ξέρεις κάτι κι άλλο να κάνεις χρήση αυτού που ξέρεις. Έτσι δεν είναι;
Οπότε, μήπως ήρθε η ώρα να απομακρύνουμε τον εαυτό μας από την οχλαγωγία και να χαμηλώσουμε τις εξωτερικές φωνές; Μήπως αν σταματήσουμε να ψάχνουμε τις απαντήσεις έξω από εμάς, τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα; Φυσικά δεν εννοώ ότι δε θα διαβάζουμε βιβλία, δε θα εξελισσόμαστε, δε θα μορφωνόμαστε ή θα σταματήσουμε να μιλάμε με τους ανθρώπους για τα θέματα που μας απασχολούν. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και μπορούν να μας κάνουν πιο δυνατούς στην αναζήτηση απαντήσεων. Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρειάζεται να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας. Να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και πώς θα κινηθούμε για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε.
Ξέρω πως θα χρειαστεί λίγο χρόνο για να εμπιστευτούμε και πάλι τον εαυτό μας, γιατί το πρώτο πράγμα που θα χρειαστεί να κάνουμε, για να ξεκινήσουμε αυτή τη διαδικασία, είναι να ξεφορτωθούμε την βαριά ομίχλη της αυτό-αμφιβολίας, την ενοχής, της ντροπής, και του φόβου, η οποία όλον αυτόν τον καιρό σκέπαζε και θάμπωνε την ικανότητά μας να ακούμε το ένστικτό μας. Αλλά αν ψάχνουμε πραγματικά να βρούμε απαντήσεις, αξίζει ο κόπος να το προσπαθήσουμε. Το ένστικτό μας θα συνεργαστεί με την προσπάθειά μας, για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις. Όλες οι απαντήσεις είναι μέσα μας και τελικά, είναι περισσότερες απ’ ό,τι πιστεύουμε.
Δείτε περισσότερα για το βιωματικό σεμινάριο που οργανώνει η Βίκυ Τσώκου με τίτλο: “The Self-Healing System”
- Τίποτα από όσα βιώνουμε δεν πάει χαμένο - 20 Σεπτεμβρίου 2019
- Σχέσεις: Κάθε πρόκληση ένα μάθημα και δώρο; - 22 Μαΐου 2019
- Για όλα φταίνε οι άλλοι… - 6 Μαρτίου 2019
