“Κάτι” διαφορετικό…
Ξημερώνει Κυριακή και είμαι πάλι εδώ. Ακόμα ένα βράδυ, μοιράζομαι το ίδιο κρεβάτι μαζί σου, κλέβω το μαξιλάρι σου, σε βγάζω από την άνεση σου, χώνομαι στην αγκαλιά σου, δεν σε αφήνω να στριφογυρίζεις, σε σπρώχνω όταν αναπνέεις δυνατά. Μοιράζομαι και διεκδικώ, χωρίς να έχω δικαιώματα, χωρίς να είμαι σίγουρη, ίσως γιατί είμαι νυσταγμενη και χαλαρή. Δεν σκέφτομαι, δεν αγχώνομαι, απλά έχω αφεθεί και ζω. Αν ήταν μέρα, θα σκεφτόμουν, θα ζύγιζα τα υπέρ και τα κατά, θα ήμουν επιφυλακτική, τώρα είναι εύκολο, λειτουργώ, όπως νιώθω, κάνω αυτό που έχω ανάγκη, ζητάω αγκαλιά, ζεστασιά, προσοχή. Πόσο αλλάζουν οι άνθρωποι τη νύχτα!
Advertisment
Διαβάστε επίσης από Dn / jk
Είσαι τόσο διαφορετικός για τα δικά μου δεδομένα. Μοιάζω τόσο με τις γυναίκες της εποχής, εντυπωσιάζομαι με την εικόνα, το γυμνασμένο και ωραίο σώμα, τα μούσια και τα τατουάζ. Διαφέρεις, δεν ακολουθείς τα πρότυπα της εποχής, έχεις το στυλ σου, το δικό σου τρόπο ζωής, τόσο μακρυά από τον δικό μου. Κι όμως, είμαι και σήμερα εδώ, μαζί σου, χωρίς να ξέρω, τι με τραβάει κοντά σου, τι με εντυπωσιάζει. Είναι το διαφορετικό, αυτό το σπάνιο, που δεν βρίσκεις παντού, δεν το βλέπεις κάθε μέρα.
Βγάζεις μία σιγουριά, μία εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, μία δυναμικότητα, μα και έναν σπάνιο ρομαντισμό, τόσο δυσεύρετο για την εποχή μας. Μου αρέσει να σε παρατηρώ στον χώρο σου, να αντιγράφω τις κινήσεις σου, να ακούω τις σκέψεις, τα σχέδια σου, είναι όμορφοι, οι άνθρωποι που έχουν όνειρα, στόχους, πλάνο ζωής.
Ακόμα ένα βράδυ, σε παρατηρώ, αλλά δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ. Μετράω τις αναπνοές σου, χαζεύω το πρόσωπο σου, είναι τόσο ήρεμο, γαλήνιο. Που να ταξιδεύει η σκέψη σου, άραγε; Κάτι στον τρόπο που σκέφτεσαι, στον τρόπο που μιλάς, που με κοιτάς με φέρνει όλο και πιο κοντά σου. Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τι είναι, αλλά με ελκύει, με αναστατώνει, με τραβάει σαν μαγνήτης κοντά σου. Είναι μάλλον η αύρα σου, η ενέργεια σου, ίσως που πάντα χαμογελάς, η διάθεση σου για αστεία, το κέφι σου, δεν ξέρω, αυτό ακόμα ψάχνω να βρω, να καταλάβω.
Οι μέρες περνούν και το διαφορετικό, όσο και αν με ξαφνιάζει, τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Οι αντιδράσεις απρόσμενες, οι προτάσεις ξεχωριστές, το ενδιαφέρον εμφανές, τα λόγια γίνονται πράξεις, οι αγκαλιές μεγάλες και απλόχερες, χωρίς δισταγμό, δίχως φόβο. Μία κατάσταση, τόσο έξω από τα νερά μου, μα τόσο υπέροχη, ξεχωριστή, μοναδική, που με γεμίζει, σε ενθουσιάζει, με καλύπτει. Δεν ψάχνω να βάλω ταμπέλες, δεν θέλω συμφωνίες και όρους ή κανόνες, δεν ψάχνω για υποσχέσεις και όρκους. Μόνο, να σε μάθω θέλω, να καταλάβω πως λειτουργείς, να μπω στο δικό σου παιχνίδι, να βρεθώ στον κόσμο σου, τον τόσο ιδιαίτερο,ρομαντικό, τρυφερό. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο, μόνο να ζήσω το “κάτι” διαφορετικό σου.
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
