Γράμμα όπως παλιά
Σου γράφω αυτό το γράμμα, μα μην το ψάξεις στα ψηφία μιας οθόνης, μην το αναζητήσεις στο mms του κινητού σου, κράτησέ το στα χέρια σου. Άραγε γιατί σταματήσαμε να γράφουμε; Να στέλνουμε; Κάποτε γράφαμε με τις ώρες γράμματα. Και πολλοί από εμάς έχουν γράμματα αγάπης φυλαγμένα ακόμη και σήμερα. Άλλη η χάρη του γράμματος. Άλλο είναι να βλέπεις, να διαβάζεις κάτι που το έγραψε ο άλλος, και άλλο κάτι που το πληκτρολόγησε σε ένα e-mail ή σε ένα sms.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τον Θοδωρή Γιαννόπουλο
Καλή η τεχνολογία δεν λέω αλλά μας σκότωσε ένα κομμάτι ρομαντισμού, ένα κομμάτι μοναδικής έκφρασης. Στα γράμματα πολλές φορές μυρίζεις το άρωμα του αποστολέα, νιώθεις τον θυμό ακόμη και το άγχος του από τον γραφικό χαρακτήρα του, νιώθεις το πόσο του λείπεις από τα σχέδια που σου φτιάχνει μέσα σε αυτό, νιώθεις τον πόνο, την θλίψη, όλα του τα συναισθήματα. Όπως και να το κάνουμε το χειρόγραφο έχει άλλη αξία.
Νιώθεις το τρέμουλο της ψυχής στο μελάνι, στις υγρές λέξεις. Νιώθεις τη προσπάθεια να φανερώσει, μέσα από κρυφά μηνύματα, τον πόθο και τη φλογισμένη προσμονή για σένα, για τη φυσική σου παρουσία, γι’ αυτό που δε μπορεί να αγγίξει και αρκείται μόνο να ηδονίζεται στη σκέψη πως θα κρατήσεις αυτό το κομμάτι χαρτί στα αγαπημένα χέρια σου και θα το ακουμπήσεις με ευγνωμοσύνη στο στήθος σου, πριν το φυλάξεις εκεί, στο συρτάρι των πολύτιμων αναμνήσεών σου για πάντα.
Λοιπόν πότε ήταν η τελευταία φορά που έγραψες ένα γράμμα;
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
