Το καθημερινό άγχος, ο Εαυτός μου και η σχέση τους
Περπατάς στους δρόμους και συναντάς ανθρώπους αγέλαστους, απασχολημένους με τα κινητά τους, θυμωμένους, απογοητευμένους, απόμακρους. Κορναρίσματα και σφήνες αποτυπώνουν την αγωνία των οδηγών να προλάβουν. Ρωτάς στα γραφεία γνωστούς τι κάνουν, σου απαντούν έχω πήξει, δεν προλαβαίνω. Τηλεφωνείς σε κάποιον λες δυο κουβέντες και απαντάει βιάζομαι, θα σε πάρω έχω άλλη γραμμή. Δοκιμάζεις να κανονίσεις μια συνάντηση δεν έχω χρόνο τον άλλο μήνα, τηλεφωνείς μερικοί δεν απαντούν καν, μερικοί στέλνουν μήνυμα θα σε πάρω μετά και μετά τίποτα. Οι καθήμενοι καυγαδίζουν για τα πολιτικά ή οικονομικά ή αθλητικά, λες ότι και αν πουν θα αλλάξει κάτι. Επικρίνει ο ένας τον άλλο, απαντάνε χωρίς να έχει τελειώσει η ερώτηση.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τον Ανδρέα Σταυρόπουλο
Δυστυχώς το μόνο που “ακούγεται” είναι ένας θόρυβος, μια υπόκωφη βουή, ένας μεγάλος αναστεναγμός από τις καρδιές όλων. Η εικόνα που σχηματίστηκε έμοιαζε σαν τα λουλούδια που μαραζώνουν, που έμειναν χωρίς νερό, χωρίς φροντίδα, χωρίς αγάπη. Χαρές και γέλια σπάνια ακούγονταν!
Αναρωτήθηκα αν η οικονομική κρίση που ζούμε είναι η αιτία αυτής της μιζέριας. Σύντομα κατέληξα πως η κρίση λειτούργησε σαν αφορμή να εκδηλωθεί κάτι πολύ βαθύτερο που προϋπήρχε, αλλά δεν φαινόταν. Ήταν κρυφό και μεγάλωνε, κανένας δεν του έδινε σημασία γιατί άλλα σημαντικά είχαν προτεραιότητα. Εν ολίγοις ο καθένας κοίταζε την βολή του, πώς να κονομήσει με πολλούς και διάφορους τρόπους, πώς να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και πρόσωπα, πώς να ανελιχθεί στην κλίμακα της εξουσίας, της δύναμης και της φήμης. Το ίδιον συμφέρον είχε αναχθεί σε επιστήμη. Οι περισσότεροι εστιάστηκαν πώς να φτιάξουν μια φανταχτερή βιτρίνα που πουλάει. Ο γενικός προσανατολισμός της ματιάς κάθε ανθρώπου ήταν προς τα έξω. Το φαίνεσθαι είχε προτεραιότητα, ήταν πολύ γλυκός ο πειρασμός.
Η κρίση αποκάλυψε το αίτιο
Αποκάλυψε ότι οι καταστάσεις δεν έχουν κρίσεις, οι άνθρωποι παθαίνουν κρίσεις. Το αίτιο αποκαλύφθηκε γιατί αμφισβητήθηκε το φαίνεσθαι. Αμφισβητήθηκε μια νοοτροπία, ο κατεστημένος τρόπος του σκέπτεσθαι, αμφισβητήθηκε ο υπάρχον τρόπος επιβίωσης, o τρόπος κάλυψης των αναγκών και η διαχείρισή τους. Σήμερα οι ανάγκες βρίσκονται σε κατάσταση πανικού, έχουν σημάνει συναγερμό. Όλη η προσοχή είναι στραμμένη στις ανάγκες.
Όμως αυτή η στροφή της προσοχής δεν έγινε τώρα, ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια με την εύκολη παροχή δανεικών. Στις επιχειρήσεις οι ισολογισμοί και τα ισοζύγια αποτυπώνουν την ισορροπία ενεργητικού και παθητικού. Αυτή η ισορροπία στην καθημερινή ζωή έχει προ πολλού χαθεί προς χάριν του φαίνεσθαι. Αυτή η αποτυπωμένη εξωτερική ανισορροπία είναι το αποτέλεσμα της εσωτερικής ανισορροπίας που βιώνουμε ατομικά. Η εσωτερική κατάσταση που βιώνει ο κάθε άνθρωπος αντανακλάται και εξωτερικά.
Το αίτιο είναι το Άγχος
Το άγχος δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι νομίζουν, φαντάζονται ή ξέρουν. Είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Συνοπτικά μπορούμε να το περιγράψουμε σαν το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που δείχνουμε. Αυτό που δείχνουμε είναι μια βιτρίνα, η δική μας βιτρίνα, που την στολίζουμε, την φροντίζουμε, συχνά την αλλάζουμε για να φαίνεται άψογη, όμορφη, θελκτική. Τώρα που αμφισβητήθηκε η βιτρίνα, δηλαδή αμφισβητήθηκε αυτό που δείχνουμε βρισκόμαστε σε κρίση γιατί δεν ξέρουμε τι είμαστε. Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ για να μάθουμε τι είμαστε. Το ‘γνώθι σεαυτόν’ ξεχάστηκε στους αιώνες, στην εποχή της πληροφορίας αυτή η καταλυτική πληροφορία δεν είχε προτεραιότητα.
Μη γνωρίζοντας τον Εαυτό μας ασχολούμαστε με το εγώ μας. Εσφαλμένα νομίζουμε ότι είμαστε το εγώ μας διότι βρισκόμαστε σε άγνοια του Εαυτού μας. Το εγώ είναι αυτό που δείχνουμε, είναι αυτό που έχει ανάγκες, είναι αυτό που έχει ελλείψεις και όλο κάτι θέλει. Ο Εαυτός μας είναι πλήρης, δεν έχει ανάγκες, δεν έχει ελλείψεις. Ο Εαυτός μας είναι μέρος του συλλογικού ενώ το εγώ μπαίνει αυτό πρώτο και μετά όλοι οι άλλοι.
Το άγχος διχάζει τον Εαυτό από το εγώ
Στερεί από τον άνθρωπο την πιο σημαντική πληροφορία, την αλήθεια του. Όταν συνδεθούμε με την αλήθεια μας, με τον Εαυτό μας τότε δεν υπάρχει πια άγχος, δεν υπάρχει χώρος για το άγχος. Το χάσμα κλείνει. Η γνώση του Εαυτού προσφέρει την πληρότητα, την ασφάλεια, την καθοδήγηση και πάνω απ’ όλα την αγάπη που χρειάζεται το εγώ για να λειτουργήσει δημιουργικά και προς το κοινό όφελος.
Η εξάλειψη του Άγχους μας απελευθερώνει από κάθε κρίση
Τώρα υπάρχει ο τρόπος να το πετύχουμε. Ξεκινώντας την διαδικασία εξάλειψης του Άγχους και σύνδεσης με τον Εαυτό μας η ζωή μας αλλάζει δραστικά. Η χαρά επιστρέφει στην καθημερινότητά μας απλά και μόνον γιατί συνδεθήκαμε με τον Εαυτό μας!
- Κόψε ταχύτητα, θα σκοτωθούμε… - 8 Ιουνίου 2018
- Μεγάλες προσδοκίες, μικρές σχέσεις - 27 Φεβρουαρίου 2018
- Ποιος ο ρόλος των σχέσεων στην καθημερινότητα και τη ζωή μας; - 28 Νοεμβρίου 2017
