Συνταγή: Ντομάτες αλά προβενσάλ
Επιτέλους ξημέρωσε Κυριακή. Η μόνη μέρα που δεν θα κατέβω στο μαγαζί. «τι ώρα να έχει πάει άραγε;» κοιτάζω το ρολόι, «τι είπες τώρα! Πότε πήγε 12.30;» Πετάχτηκα να φτιάξω καφέ «και από φαγητό; τι θα φάμε άραγε σήμερα;» Δεν είχα τίποτα. Ευτυχώς το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μου είναι ανοιχτό τις Κυριακές. Παράτησα τον καφέ, ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα να δω τι θα μπορούσα να βρω για κάτι πρόχειρο. Σε λίγα λεπτά ήμουν ήδη μπροστά από τα γεμάτα καφάσια του μπακάλη. «Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδο, μαϊντανό…μμμ νομίζω ότι μπορώ να φτιάξω κάτι πολύ καλό. Ντομάτες Προβενσάλ!». Ευτυχώς ένα πακετάκι φρυγανιές που θα χρειαζόμουν θυμήθηκα ότι υπήρχε ξεχασμένο στο ντουλάπι.
Advertisment
Ενθουσιασμένος για το γρήγορο και εύκολο φαγητό που θα μου έφτιαχνα, ψώνισα ό,τι ήθελα και κίνησα γρήγορα για το σπίτι. Μπαίνοντας στο διάμερισμά μου, ο Άρης με περίμενε στη πόρτα κρατώντας την παντόφλα μου, γρυλλίζοντας και κουνώντας την ουρά του σαν τρελός. Αμέσως έχωσε την μουσούδα του στις σακούλες να δει τι έφερε ο άνδρας – κυνηγός του σπιτιού. Έδειξε να απογοητεύεται, τα λαχανικά δεν φάνηκαν να τον ξεσηκώνουν ιδιαίτερα. «Δεν πειράζει Άρη μου, εγώ θα φάω καλά!». Του έδωσα μια λιχουδιά για σκύλους για να μην μείνει παραπονεμένος και κατευθύνθηκα στην κουζίνα γρήγορα γρήγορα.
Έβγαλα τις ντομάτες, τις έπλυνα καλά και τις σκούπισα. Τις έκοψα στη μέση και τις τοποθέτησα σε μια λαμαρίνα με την κομμένη πλευρά να κοιτούν ταβάνι, τη μια δίπλα στην άλλη. Τις σκέπασα με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό. Αλατοπιπέρωσα. Άνοιξα το ψυγείο, πιο πολύ από συνήθεια, μήπως έβρισκα και τίποτε άλλο που να ταιριάζει στη συνταγή μου. Βρήκα λίγο κεφαλοτύρι που είχα ψωνίσει για το προχθεσινό μου πιλάφι και το έτριψα από πάνω. «Α! Να βάλω λίγη ρίγανη και δυόσμο». Εντάξει, ευτυχώς τα δύο αυτά μυρωδικά δεν λείπουν ποτέ από τη κουζίνα μου. Έριξα λοιπόν τη ρίγανη και το δυόσμο και τα άφησα όλα μαζί να πάρουν έναν υπνάκο, να ενώσουν τις μυρωδιές τους.
Advertisment
Έκοψα τα κρεμμύδια και τα σκόρδα σε κύβους και τα έβαλα σε ένα τηγάνι να σωταριστούν για ένα τέταρτο περίπου μέχρι να μαλακώσουν «Αχ, να’ σαι καλά βρε Ζακλίν με τις ωραίες σου συνταγές». Το φαγητό αυτό το έμαθα στην Γαλλία, άραγε θα έβγαινε το ίδιο καλό; «Καλή μαγείρισσα σα την Ζακλίν δεν είμαι βέβαια, αλλά με λίγη φαντασία και αγάπη όλα γίνονται τέλεια».
Άναψα τον φούρνο να προθερμανθεί στους 180οC. Συνέχισα να βασανίζω με μια ξύλινη κουτάλα τα υλικά στο τηγάνι να μην κολλήσουν σιγομουρμουρίζωντας ένα χαρούμενο σκοπό. Το τεταρτάκι πέρασε και είχε έρθει η ώρα να ξυπνήσω στις ντοματούλες μου. Τις περιέχυσα με τα κρεμμύδια και τα σκόρδα και ετοιμάστηκα να τις βάλω στο φούρνο. «Αμάν, ξέχασα την φρυγανιά!». Τσάκωσα μερικές φρυγανιές και τις συνέθλιψα με τις γροθιές μου πάνω από τη λαμαρίνα να καλυφθεί το μείγμα καλά. Ράντισα με λίγο ελαιόλαδο. Η προετοιμασία μου είχε τελειώσει, έμενε το ψήσιμο. Άνοιξα τον φούρνο, έβαλα μέσα το ταψί, έκανα και μια ευχή να πετύχει το φαγητό μου και έβαλα το χρονόμετρο να χτυπήσει σε 1 ώρα.
«Ας φτιάξω τώρα και ένα καφεδάκι να μου κάνει παρέα, όσο θα σερφάρω στις ειδήσεις στο ίντερνετ μέχρι να γίνει το φαγητό». Πήρα το λάπτοπ στα πόδια μου πως θα ενημερωθώ για τα τρέχοντα θέματα της καθημερινότητας, αλλά πού! Ο Άρης ήρθε με το μπαλάκι του ζητώντας μου παιχνίδια και προκαλώντας με να του το πετάξω. Άφησα το λάπτοπ και ασχολήθηκα μαζί του. Με το παιχνίδι ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα, ευτυχώς που είχα βάλει το χρονόμετρο αλλιώς τις ντομάτες προβενσάλ θα τις μετονόμαζα σε καμμένες ντομάτες προβενσάλ. Άνοιξα τον φούρνο και η θεσπέσια ευωδιά πλημμύρισε όλο το χώρο. «Μμμμ, γεια σου ρε Ζακλίν!». Θα βγάλω μια φωτογραφία το υπέροχο πιάτο και θα της τη στείλω, να με θαυμάσει.
Υλικά
1 κιλό ντομάτες μέτριες
250 γρ. κεφαλοτύρι τριμμένο
3 κρεμμύδια
4 σκελίδες σκόρδο
6 φρυγανιές αλεσμένες
1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
λίγο ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι
ρίγανη, δυόσμος κατά βούληση
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
