Όταν ο μετωπιαίος λοβός εργάζεται σε λειτουργία δημιουργίας, εξετάζει ολόκληρο τον εγκέφαλο και συλλέγει όλες τις πληροφορίες για να δημιουργήσει μια νέα νοητική υπόσταση.
Εάν η συμπόνια είναι η νέα υπαρξιακή κατάσταση που θέλουμε να δημιουργήσουμε, τότε μόλις αναρωτηθούμε πώς θα ήταν αν ήμασταν συμπονετικοί, ο μετωπιαίος λοβός θα συνδυάσει διαφορετικά νευρωνικά δίκτυα για να δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο ή όραμα. Μπορεί να χρησιμοποιήσει αποθηκευμένες πληροφορίες από βιβλία που διαβάσαμε, DVD που είδαμε ή προσωπικές εμπειρίες που βιώσαμε, για να εργαστεί με διαφορετικό τρόπο.
Advertisment
Όταν η νέα νοητική υπόσταση είναι πραγματικότητα, βλέπουμε την εικόνα, το ολόγραμμα ή το όραμα της συμπόνιας. Κατά τη διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας, η τρίτη σημαντική λειτουργία του μετωπιαίου λοβού είναι να κάνει τη σκέψη πιο αληθινή από οτιδήποτε άλλο. Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση δημιουργίας, ο μετωπιαίος λοβός ενεργοποιείται και χαμηλώνει την ένταση των κυκλωμάτων του υπόλοιπου εγκεφάλου, ώστε να επικεντρώνεται και να επεξεργάζεται μία μόνο σκέψη.
Εφόσον ο μετωπιαίος λοβός είναι ο διαχειριστής που επεμβαίνει στον υπόλοιπο εγκέφαλο, είναι ικανός να επιβλέπει όλη τη διάταξή του. Επομένως, χαμηλώνει την ένταση στα αισθητήρια κέντρα (υπεύθυνα για τις σωματικές αισθήσεις), στα κέντρα κίνησης (υπεύθυνα για την κίνηση του σώματος), στα συνειρμικά κέντρα (εκεί όπου βρίσκεται η ταυτότητά μας) και στα κυκλώματα που επεξεργάζονται το χρόνο… με σκοπό να τα επιβραδύνει.
Αφού υπάρχει ελάχιστη νευρωνική δραστηριότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν υπάρχει νους για να επεξεργαστεί την αισθητήρια εισροή (θυμηθείτε ότι ο νους είναι ο εγκέφαλος σε δράση), δεν υπάρχει νους για να ενεργοποιήσει την κίνηση εντός του περιβάλλοντος, ούτε νους για να συσχετίσει τις ενέργειες με το χρόνο. Συνεπώς δεν έχουμε σώμα, έχουμε γίνει “τίποτα”, έχουμε γίνει “άχρονοι”. Αυτή τη στιγμή, είμαστε καθαρή συνειδητότητα.
Advertisment
Με το “θόρυβο” να έχει σταματήσει σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου, η κατάσταση δημιουργίας είναι τέτοια που δεν υπάρχει το εγώ ή ο εαυτός μας όπως τον ξέραμε. Όταν είμαστε σε φάση δημιουργίας, τον έλεγχο έχει ο μετωπιαίος λοβός. Είναι προσηλωμένος σε τέτοιο βαθμό, που οι σκέψεις μας γίνονται η πραγματικότητα και τα βιώματά μας. Οτιδήποτε σκεφτόμαστε εκείνες τις στιγμές, το επεξεργάζεται ο μετωπιαίος λοβός.
Καθώς “χαμηλώνει την ένταση” των άλλων περιοχών του εγκεφάλου, σταματά καθετί που μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή. Ο εσωτερικός κόσμος της σκέψης γίνεται τόσο αληθινός, όσο ο εξωτερικός κόσμος της πραγματικότητας. Οι σκέψεις μας καταγράφονται νευρολογικά και κατόπιν ταξινομούνται στην αρχιτεκτονική του εγκεφάλου μας ως βιωματικές εμπειρίες.
Εάν εκτελούμε αποτελεσματικά τη διαδικασία δημιουργίας, αυτές οι εμπειρίες προκαλούν ένα συναίσθημα, όπως ήδη γνωρίζουμε. Έτσι, αρχίζουμε να νιώθουμε ότι το γεγονός συμβαίνει πραγματικά στο παρόν μας. Γινόμαστε ένα με τις σκέψεις και τα συναισθήματα που σχετίζουμε με την επιθυμητή πραγματικότητά μας. Έχουμε πλέον μια νέα υπόσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή τη στιγμή, γράφουμε εκ νέου τα υποσυνείδητα προγράμματα επανατοποθετώντας το σώμα σε μια νέα νοητική υπόσταση.
“Σπάσε τη συνήθεια να είσαι ο εαυτός σου” Dr. Joe Dispenza εκδόσεις Link Media
