Είναι ο εγωισμός σου τόσο σκληρός, αλλά και εσύ το ξέρεις: δε θα μπορέσεις να με ξεχάσεις. Ακόμα και αν δε μου μιλάς και δε μου γράφεις, ακόμα και τα μάτια σου αρνούνται να με κοιτάξουν. Μέσα σου υπάρχει η μορφή μου, η φωνή μου που σου φώναζε πόσο σε αγαπάει την ώρα που χανόσουν στη βουή του δρόμου.
Δε θα με ξεχάσεις, όσο και να προσπαθήσεις. Τις νύχτες θα έρχομαι στον ύπνο σου και θα αγγίζω το κορμί σου. Γιατί θα θυμάσαι ότι εγώ σε σκέπαζα για να μη μου κρυώνεις τις ώρες που άλλοι θα ήθελαν μόνο να πάρουν από σένα αυτό που ήθελαν.
Advertisment
Μπορεί να μην το παραδέχεσαι, αλλά σου λείπουν. Σου λείπει η αγκαλιά που μέσα της σε έκλεινα , μία αγκαλιά γεμάτη αγάπη και στοργή. Θα σου λείψουν τα μηνύματά μου και η αγωνία μου για το πότε θα σε δω. Θα ψάχνεις τα όμορφα λόγια που σου έλεγα και σε έκαναν να νοιώθεις μία ύπαρξη μοναδική.
Δε θα μπορέσεις να με ξεχάσεις. Σε όσες αγκαλιές και αν στριμωχτείς, σε όσα καταφύγια προσπαθήσεις να βρεις. Θα ψάχνεις πάντα την αγάπη και τα τηλεφωνήματά μου, θα ψάχνεις να με βρεις σε σινεμά, καφετέριες, μπαρ.
Δε θα μπορέσεις να με ξεχάσεις… όσο και να προσπαθείς…
Advertisment
Μαρία Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφος
- Ένα μωσαϊκό η ζωή, με χαρές και λύπες - 26 Φεβρουαρίου 2024
- Οικογένεια… ένας θεσμός με πολλές δομές - 14 Φεβρουαρίου 2024
- Η ευτυχία δεν είναι προορισμός… αλλά ταξίδι - 22 Ιανουαρίου 2024
