Ήταν κάποτε ένας χαζός που τον έστειλαν να αγοράσει αλεύρι και αλάτι. Και εκείνος πήρε μαζί του ένα δίσκο για να βάλει τα ψώνια. Ο άνθρωπος που τον έστειλε, του είπε:
“Πρόσεξε μην ανακατέψεις το αλεύρι και το αλάτι – τα θέλω χωριστά”.
Advertisment
Ο μπακάλης έβαλε το αλεύρι στο δίσκο. Μετά, ζύγισε το αλάτι. Ο χαζός του λέει: “Μη βάλεις το αλάτι μέσα στο αλεύρι. Θα σου δείξω εγώ πού να το βάλεις”. Και γύρισε ανάποδα το δίσκο για να δείξει στο μπακάλη πού να βάλει το αλάτι.
Φυσικά, το αλεύρι σκορπίστηκε στο πάτωμα. Ενώ το αλάτι έμεινε στο δίσκο.
Ο χαζός πήγε σ΄εκείνον που τον είχε στείλει για ψώνια και του είπε: “Να το αλάτι”.
“Εντάξει” είπε εκείνος, “αλλά πού είναι το αλεύρι;”
“Πρέπει να είναι εδώ”, είπε ο χαζός και αναποδογύρισε το δίσκο. Το αλάτι σκορπίστηκε στο πάτωμα και ο χαζός είδε ότι και το αλεύρι δεν υπήρχε.
Advertisment
Το ίδιο συμβαίνει στους ανθρώπους. Κάνοντας ένα πράγμα που νομίζουν ότι είναι σωστό, μπορεί να χαλάσουν κάποιο άλλο που είναι το ίδιο σωστό. Όταν αυτό γίνεται με τις σκέψεις αντί με πράξεις, ο άνθρωπος τα χάνει, όσο κι αν βρίσκει, όταν αναλύει την κατάσταση, ότι οι σκέψεις του ήταν λογικές.
Γελάσατε με το αστείο του χαζού. Τώρα, θέλετε να κάνετε κάτι πιο πολύ και να σκεφτείτε τις δικές σας σκέψεις σαν να ήταν το αλάτι και το αλεύρι;
“Στο δρόμο της σοφίας των σούφι” εκδόσεις Μπουκουμάνη
