Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι οι τεχνικές χαλάρωσης αποτελούν αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης της συχνότητας των επιληπτικών κρίσεων. Στην πρώτη ελεγχόμενη μελέτη της PRT και των επιληπτικών κρίσεων, υποβλήθηκαν σε θεραπεία οκτώ ασθενείς με ανεπαρκώς ελεγχόμενη επιληψία. Τέσσερις διδάχτηκαν την PRT, ενώ οι άλλοι τέσσερις πρώτα υποβλήθηκαν σε μια προσποιητή θεραπεία και μετά σε PRT. Η προσποιητή θεραπεία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, αλλά η PRT είχε ως αποτέλεσμα μια μείωση κατά 30% της μέσης συχνότητας των επιληπτικών κρίσεων και στις δύο ομάδες.
Σε μια παρόμοια μελέτη 24 επιληπτικών ασθενών, η PRT μείωσε τη συχνότητα των κρίσεων κατά 29%. Σε μια ομάδα ελέγχου που εφάρμοζε τη μέθοδο κατά την οποία οι ασθενείς έμεναν ήσυχοι σε θέση καθιστή, η συχνότητα των κρίσεων μειώθηκε μόνο κατά 3%. Σε μια μη ελεγχόμενη μελέτη δώδεκα ασθενών, η PRT μείωσε τη συχνότητα των κρίσεων κατά 21% μετά από δύο μήνες και κατά 54% μετά από έξι μήνες. (Οι περισσότερες τεχνικές προοδευτικής χαλάρωσης διδάσκονται σε δέκα εκπαιδευτικές συνεδρίες και η μελέτη αυτή χρησιμοποίησε μόνο τρεις).
Advertisment
Σε μια άλλη μελέτη, δεκαοκτώ επιληπτικοί ενήλικες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Τα μέλη της μιας ομάδας έμαθαν να χαλαρώνουν τους μυς τους, να αναγνωρίζουν τις καταστάσεις υψηλού κινδύνου και να εφαρμόζουν τις τεχνικές χαλάρωσης που διδάχτηκαν στις καταστάσεις αυτές. Η δεύτερη ομάδα υποβλήθηκε σε υποστηρικτική θεραπεία και στην τρίτη ομάδα γινόταν απλώς καταγραφή της συχνότητας των κρίσεών τους. Αρχικά, μόνο η πρώτη ομάδα εμφάνισε σημαντική μείωση της συχνότητας των κρίσεων. Στο δεύτερο μέρος της μελέτης, ωστόσο, και οι δύο ομάδες ελέγχου διδάχτηκαν επίσης τις τεχνικές χαλάρωσης και τότε η συχνότητα των κρίσεών τους μειώθηκε σημαντικά.
Σε μια άλλη μελέτη που διεξήγαγε ο ίδιος ερευνητής, δεκαοκτώ παιδιά που έπασχαν από σοβαρής μορφής επιληψία κατανεμήθηκαν σε τρεις ομάδες: σε μια ομάδα συμπεριφορικής εκπαίδευσης και εκπαίδευσης σε τεχνικές χαλάρωσης, μια ομάδα που δεν υποβλήθηκε σε καμία θεραπεία και μια ομάδα στην οποία δόθηκε προσοχή μόνο. Κατά τις μελέτες παρακολούθησης δύο εβδομάδων και ενός έτους, διαπιστώθηκε ότι μόνο η ομάδα που είχε εκπαιδευτεί στη χαλάρωση εμφάνιζε μείωση του “δείκτη επιληπτικών κρίσεων” (που αξιολογεί τόσο τον αριθμό όσο και τη διάρκεια των κρίσεων).
Η ικανότητα του διαλογισμού να μειώνει το στρες και το άγχος, μπορεί να βοηθήσει και στις επιληπτικές κρίσεις επίσης. Σε μια μικρή μελέτη, ένδεκα επιληπτικοί ασθενείς, οι κρίσει των οποίων ελέγχονταν ανεπαρκώς από φάρμακα, εφάρμοσαν διαλογισμό για είκοσι λεπτά την ημέρα επί ένα χρόνο. Είχαν λιγότερες και μικρότερης διάρκειας κρίσεις και εμφάνισαν βελτίωση στα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματά τους (μετρήσεις εγκεφαλικών κυμάτων), ενώ οι μάρτυρες δεν εμφάνισαν αλλαγές.
Advertisment
“Εναλλακτική Ιατρική” Adriane Fugh – Berman εκδόσεις Αρχιπέλαγος
