Στις παρυφές ενός μεγάλου δάσους ζούσε κάποτε μια πριγκίπισσα. Είχε ακούσει πολλά για το δάσος και τη μαγική λίμνη που έκρυβε στα σπλάχνα του. Οι θρύλοι και οι ιστορίες όσων το εξερεύνησαν τη μάγευαν αλλά και την τρόμαζαν συγχρόνως. Ήθελε και η ίδια να το εξερευνήσει και να βρει τη λίμνη που τόσα και τόσα είχε ακούσει από όσους είχαν καταφέρει να φτάσουν στις όχθες της και βρήκαν το νόημα της ζωής. Την τρόμαζαν όμως οι ιστορίες όλων όσων χάθηκαν και σα γύρισαν πίσω λέγανε πόσο τρομαχτικό μέρος είναι το δάσος και τα πλάσματά του.
Είχε φτάσει η ώρα να μάθει η ίδια την αλήθεια κι έτσι αποφάσισε να το εξερευνήσει. Ενθουσιασμένη ξεκίνησε να βαδίζει στο δάσος. Στα μάτια της όλα φάνταζαν καινούργια και πανέμορφα, τα δέντρα και οι θάμνοι, τα πουλιά και τα ζώα, όλα ήταν μαγικά για κείνη. Όσο όμως προχωρούσε πιο βαθιά στο δάσος και καθώς άρχιζε να δύει ο ήλιος άρχισε να φοβάται. Σταμάτησε και αναρωτήθηκε τι θα ήταν σωστό να πράξει. Ήταν ήδη πολύ αργά για να γυρίσει στο σπίτι πριν νυχτώσει. Την κατέλαβε πανικός.
Advertisment
Ξάφνου εμφανίσθηκε μπροστά της ένα λευκό πανέμορφο άλογο. Είχε ακούσει ότι το δάσος ήταν το βασίλειο των πιο περήφανων άγριων αλόγων του κόσμου.
Το άλογο την πλησίασε και τη χαιρέτησε: «Καλώς όρισες πριγκίπισσα»
«Με ξέρεις;» ρώτησε η πριγκίπισσα
«Είσαι η πριγκίπισσα που ζει έξω από το δάσος» απάντησε το άλογο
Advertisment
«Και εσύ πρέπει να είσαι η βασίλισσα του δάσους»
«Ναι, είμαι η βασίλισσα του δάσους, ξέρω που θέλεις να πας, τι θέλεις να βρεις και ήρθα για να σε οδηγήσω εκεί»
«Μα πως ξέρω αν λες αλήθεια; Έχω ακούσει πολλές τρομακτικές ιστορίες. Δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ»
«Αν θέλεις να φτάσεις στη μαγική λίμνη μπορώ να σε βοηθήσω. Αν όμως ο φόβος σου είναι μεγαλύτερος από τη θέλησή σου και προτιμάς να φύγεις μπορώ να σε γυρίσω στο σπίτι σου. Εσύ αποφασίζεις»
Η πριγκίπισσα δεν απάντησε, κοίταξε σαστισμένη το άλογο χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Η βασίλισσα δεν την ξαναρώτησε, ούτε την πίεσε, έμεινε υπομονετικά στο πλάι της περιμένοντας να διαλέξει. Κανείς δεν ξέρει πόσο διάστημα πέρασε έτσι, λίγα μερόνυχτα, κάποιες εβδομάδες, κανείς δεν έμαθε ποτέ. Οι μέρες ήταν πιο εύκολες και ήρεμες μα τα βράδια η πριγκίπισσα ήταν πολύ τρομαγμένη.
Ένα βράδυ η βασίλισσα της είπε: «Ξέρω ότι φοβάσαι τους ήχους του δάσους, ειδικά το βράδυ. Μη φοβάσαι, κάθε ήχος είναι η φωνή κάθε δημιουργήματος του Θεού που ζει σ’ αυτό το δάσος. Χαλάρωσε και άκου τους ήχους, κλείσε τα μάτια σου και άκου την πιο όμορφη μουσική που φτιάχνουν αυτοί οι ήχοι για να σε καλωσορίσουν στο δάσος»
Εκείνο το βράδυ η πριγκίπισσα κοιμήθηκε για πρώτη φορά ήρεμη και η βασίλισσα κατάλαβε ότι είχε φτάσει η ώρα να προχωρήσουν. Το επόμενο πρωί η πριγκίπισσα ρώτησε: «Μπορείς να με οδηγήσεις στη λίμνη;». Το άλογο δεν απάντησε, της έκανε απλά ένα νεύμα και εκείνη ανέβηκε στη ράχη του. Δεν ήταν τρομαγμένη πια, μπορούσε πλέον να απολαύσει με όλες της τις αισθήσεις τη διαδρομή θαυμάζοντας κάθε λεπτομέρεια του δάσους.
Τελικά όταν φτάσανε στη λίμνη, η πριγκίπισσα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη χαρά και τον ενθουσιασμό της. Δεν είχε βρεθεί ποτέ σε τόσο όμορφο μέρος. Γιγαντιαία δέντρα, τα πιο όμορφα πουλιά, εκατοντάδες περήφανα άλογα, χιλιάδες πεταλούδες και η λίμνη. Ένας παράδεισος! Ένα μαύρο άλογο πλησίασε κοιτώντας τη βασίλισσα. Στα μάτια του αντίκρισε στοργή και αγάπη. «Αυτός είναι ο βασιλιάς μου» της είπε το λευκό άλογο με φωνή γεμάτη θαυμασμό και αγάπη.
Η πριγκίπισσα άρχισε να περπατά ενθουσιασμένη προς τη λίμνη. Γαλαζοπράσινη και διάφανη, τόσο διάφανη που μπορούσε να δει τα πάντα μέσα της, να δει το βυθό της. Στην επιφάνεια ανάβλυζαν άπειρες φουσκάλες στολισμένες με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Κοντοστάθηκε και γύρισε προς τη βασίλισσα: «Τι είναι αυτές οι φουσκάλες;»
«Η λίμνη είναι μια μαγική πηγή, γι’ αυτό βλέπεις παντού να αναβλύζουν αυτές οι υπέροχες φουσκάλες»
«Τι εννοείς μαγική πηγή;»
«Σε αυτή την ερώτηση δεν μπορώ να σου απαντήσω. Την απάντηση θα τη βρεις μόνη σου. Η λίμνη της αυτογνωσίας δίνει απαντήσεις σε καθέναν που αναζητά και θέλει πραγματικά να μάθει. Σα κοιτάξεις μέσα της όμως, χρειάζεται να είσαι ειλικρινής για να σου δώσει τις απαντήσεις που ζητάς»
Η πριγκίπισσα δίστασε: «Δεν νομίζω ότι θέλω να το κάνω. Έφτασα μέχρι εδώ και είναι αρκετό για μένα»
«Έφτασες μέχρι εδώ αντιμετωπίζοντας γενναία τους φόβους σου. Λίγοι φτάσανε στη λίμνη και ακόμη λιγότεροι είχαν το θάρρος να κοιτάξουν μέσα της με καθαρή ψυχή. Αν το βάλεις στα πόδια τώρα δεν θα είσαι ποτέ αληθινά ελεύθερη και δυνατή. Αν όμως βρεις το θάρρος για το τελευταίο βήμα θα έχεις τις απαντήσεις που ζητάς και θα μάθεις την αλήθεια. Εσύ αποφασίζεις»
Η πριγκίπισσα, αφού σκέφτηκε για λίγο, έκανε εκείνο το τελευταίο βήμα που τη χώριζε από τη λίμνη. Στάθηκε και κοίταξε μέσα στα διάφανα νερά της το είδωλό της. Στάθηκε έτσι για ώρα ώσπου ξάφνου ένοιωσε σαν να λευτερώθηκε από ένα βάρος που κουβαλούσε χρόνια, ένοιωσε ανάλαφρη σαν να έχει φτερά. Γύρισε, κοίταξε το λευκό άλογο και με δάκρυα ευτυχίας στα μάτια της, είπε: «Τώρα ξέρω, τώρα είμαι ελεύθερη, τώρα είμαι δυνατή».
Photo: Author/Depositphotos
- Είμαστε τα “θέλω” μας - 25 Οκτωβρίου 2018
- Τώρα ξέρω, τώρα είμαι ελεύθερη, τώρα είμαι δυνατή - 24 Οκτωβρίου 2017
- Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να αλλάξεις τη ζωή σου - 16 Οκτωβρίου 2017
