Πολλοί από εμάς λέμε ψέματα όταν νιώθουμε με απογοήτευση ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Αυτό συμβαίνει συχνά στα παιδιά και τους εφήβους, από τους οποίους αναμένουμε να ακολουθούν τους κανόνες που βάζουν οι μεγάλοι.
Πρόσφατα άκουσα έναν πανέξυπνο δεκάχρονο να διαπραγματεύεται με τους γονείς του για τον χρόνο που μπορούσε να περνά στον υπολογιστή. Είχε μόλις μάθει να σχεδιάζει έναν απλό κώδικα προγραμματισμού και ήθελε πολύ να τελειώσει μια εργασία, αλλά οι γονείς του επέμεναν ότι ήταν ώρα για ύπνο.
Advertisment
Μόλις του τελείωσαν τα λογικά επιχειρήματα του τύπου “Μα είμαι στα μισά του προγράμματος!”, τον άκουσα να ψελλίζει γελοίες δικαιολογίες, όπως “Η δασκάλα μου θέλει να διαβάσω όλη νύχτα!”. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποφεύγουν τα ψέματα αντιμετωπίζοντας τις επιθυμίες τους με ειλικρίνεια και σεβασμό.
Είναι επίσης σημαντικό οι ίδιοι οι γονείς να μην ενδίδουν στο ψέμα μόνο και μόνο επειδή είναι πιο εύκολο από την αλήθεια. Όταν οι γονείς δίνουν το κακό παράδειγμα λέγοντας ψέματα για ασήμαντα πράγματα, όπως “Το εμβόλιο δεν θα πονέσει”, τα παιδιά μαθαίνουν ότι είναι μια αποδεκτή συμπεριφορά.
Πολλοί άνθρωποι – παιδιά και ενήλικοι – καταφεύγουν στο ψέμα όταν νιώθουν ανίσχυροι, πιστεύοντας ότι το ψέμα θα τους κάνει πιο δυνατούς. Συνήθως, ωστόσο, το ψέμα μας κάνει αδύναμους. Συχνά, τα ψέματα μας βάζουν τρικλοποδιά. Ακόμα όμως κι αν κανείς δεν αντιληφθεί κάτι παράξενο, η νίκη είναι μόνο προσωρινή.
Advertisment
Λέγοντας ψέματα, υπονομεύετε τον εαυτό σας και διαβρώνετε την όποια δύναμη προσπαθείτε να αποκτήσετε. Κινδυνεύετε να αρχίσετε να πιστεύετε ότι μπορείτε να πετύχετε, μόνο αν παρουσιάζετε ένα ψευδές πρόσωπο στον κόσμο.
Πολλοί ενδίδουν κάποια στιγμή στο ψέμα, αλλά κάποτε το ξεπερνούν και αποκτούν αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να λένε την αλήθεια γι’ αυτό που πιστεύουν. Καταλαβαίνω το κίνητρο που κάνει τα παιδιά να λένε ψέματα, αλλά είναι θλιβερό όταν οι πολιτικοί παγιδεύονται στον ίδιο ιστό και ξεφουρνίζουν το ένα ψέμα πίσω από το άλλο.
Η ματαιοδοξία τους γίνεται πολύ πιο σημαντική από την ακεραιότητα της θέσης που θέλουν να κρατήσουν. Προσπαθούν να εκλεγούν, αλλά ποτέ δεν ηγούνται, γιατί νιώθουν αδύναμοι και ανασφαλείς μέσα τους. Γνωρίζοντας το απίστευτο άτομο που έγινε, εύκολα σκέφτομαι τον παππού μου ως τον τέλειο άνθρωπο που αντιστάθηκε σε κάθε πειρασμό και ποτέ δεν λοξοδρόμησε από την απόλυτη ειλικρίνεια.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Arun Gandhi ” Μαχάτμα Γκάντι Το Δώρο του Θυμού” από τις εκδόσεις Διόπτρα
