Πολλοί έρχονταν να επισκεφθούν τον παππού μου στο άσραμ Σεβαγκράμ. Μια μέρα, ήρθε ένας νέος άντρας που μόλις είχε επιστρέψει από την Αγγλία με διδακτορικό πτυχίο από την Οικονομική Σχολή του Λονδίνου (LSE).
Ήταν έξυπνος και εύστροφος, και ανυπόμονος να αλλάξει την οικονομία της Ινδίας. Ο πατέρας του ήταν επιφανής βιομήχανος και οι γονείς του φίλοι του παππού μου και τον εκτιμούσαν βαθιά. Είπαν στον γιο τους, Σριμάν, ότι πριν αναλάβει οποιαδήποτε δράση, θα έπρεπε να πάρει την ευλογία του Γκάντι. Έτσι, ο Σριμάν πήγε στο Σεβαγκράμ. Για σχεδόν μισή ώρα καυχιόταν στον Μπάπου για τα κατορθώματά του και του έλεγε πώς θα άλλαζε την οικονομία της χώρας. Ο Μπάπου τον άκουγε υπομονετικά.
Advertisment
«Τώρα, σας παρακαλώ να μου δώσετε την ευλογία σας ώστε να πιάσω δουλειά», είπε ο Σριμάν. «Θα πρέπει να την κερδίσεις», αντιγύρισε ο Μπάπου. «Τι θέλετε να κάνω;» «Έλα να καθαρίσουμε παρέα τις τουαλέτες του άσραμ».
Ο Σριμάν έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Έχω πτυχίο από το LSE και μου ζητάτε να χάσω τον χρόνο μου καθαρίζοντας τουαλέτες;». «Ναι, αν θέλεις την ευλογία μου», απάντησε ήρεμα ο Μπάπου.
Ο Σριμάν βγήκε από το δωμάτιο. Πέρασε όλη τη νύχτα και το πρωινό στο άσραμ συμμετέχοντας απρόθυμα στον καθαρισμό των τουαλετών μαζί με εμάς τους υπόλοιπους. Ύστερα τρίφτηκε όσο καλύτερα μπορούσε, για να καθαριστεί, κι επέστρεψε στον Μπάπου. «Έκανα αυτό που ζητήσατε. Τώρα, δώστε μου την ευλογία σας».
Advertisment
«Μη βιάζεσαι», είπε ο παππούς μου χαμογελώντας. «Θα πάρεις την ευλογία μου όταν πειστώ ότι καθαρίζεις τις τουαλέτες με τον ίδιο ενθουσιασμό που θέλεις να πας να αλλάξεις την οικονομία της χώρας». Ο Μπάπου δεν έκανε τον δύσκολο· είδε τη μεγάλη ιδέα που είχε ο Σριμάν για τον εαυτό του και κατάλαβε ότι αυτό θα έμπαινε εμπόδιο στην επιθυμία του να κάνει μεγάλες αλλαγές.
Όταν έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, δύσκολα δείχνεις σεβασμό και συμπόνια στους άλλους και δέχεσαι πιο εύκολα τις ινδικές κάστες και τις ταξικές διακρίσεις. Όντας σίγουρος πως έχεις δίκιο, δεν μπορείς να δεις την άποψη των άλλων.
Ο παππούς μου ήθελε να βοηθά τους φτωχούς και πίστευε ότι για να κατανοεί πραγματικά τις ανάγκες τους, έπρεπε να ζει κι εκείνος μέσα στη φτώχεια. Έτσι, η ζωή στο άσραμ ήταν τόσο λιτή όσο και στην πιο φτωχή γειτονιά της χώρας.
Κατά παρόμοιο τρόπο, σε όλη την Ινδία, μέλη της κατώτατης κάστας, που ονομάζονταν «παρίες», έκαναν κάθε είδους ποταπή εργασία, όπως το να καθαρίζουν αφοδευτήρια και να πετούν τα σκουπίδια. Ο Μπάπου πίστευε ότι αν ο Σριμάν ήθελε να αλλάξει την οικονομία με τρόπο που να βοηθούσε τους πάντες, έπρεπε να κατανοήσει τον τρόπο ζωής τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Arun Gandhi «Μαχάτμα Γκάντι – Το Δώρο του Θυμού» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
