Το Πάρκο Τσέπης είναι ένας διεθνής όρος που αναφέρεται σε χώρους πρασίνου, οι οποίοι είναι πολύ μικροί και δημιουργούνται συνήθως σε ξεχασμένα και εγκαταλελειμμένα κομμάτια της πόλης.
Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης η «Πρωτοβουλία Γειτονιάς της Αλεξάνδρου Σβώλου» αποφάσισε ότι δεν θέλει να βλέπει το μουντό τοπίο του εγκαταλελειμμένου οικοπέδου στην περιοχή τους. Έτσι, τα μέλη της πρωτοβουλίας εκμεταλλεύτηκαν ένα οικόπεδο έκτασης 431 τετραγωνικών μέτρων που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Μιχαήλ Ιωάννου με Αγαπηνού, κάτω από την Καμάρα.
Advertisment
Ο χώρος ανήκει στο δήμο Θεσσαλονίκης και στην εταιρεία Κτιριακές Υποδομές ΑΕ. Όμως, κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται γι’ αυτό και έτσι είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο και σε ένα επικίνδυνο κομμάτι της γειτονιάς.
Ο Περικλής Χατζηνάκος, μέλος της «Πρωτοβουλίας Γειτονιάς της Αλεξάνδρου Σβώλου» περιέγραψε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την διαδικασία: «Για πρώτη φορά μπήκαμε στον χώρο τον Δεκέμβριο του 2017, τον καθαρίσαμε και μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες αρχίσαμε να καταστρώνουμε σχέδια αξιοποίησής του. Όλα έγιναν σε συνεννόηση με τον δήμο Θεσσαλονίκης ο οποίος στάθηκε αρωγός στην προσπάθειά μας, παρά το εξαιρετικά μπλεγμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς».
Advertisment
Πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου στη Θεσσαλονίκη και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Τώρα οι κάτοικοι της περιοχής δημιουργούν έναν λαχανόκηπο, φυτεύουν δέντρα, τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους και παίζουν και μάλιστα διοργανώνονται και πολιτισμικές εκδηλώσεις (τραπέζια για παιχνίδια, προβολές ταινιών, ακόμα και μουσικές παρέες).
Και αν και οι κάτοικοι το φροντίζουν, καθώς είναι «παιδί τους», ο χώρος παραμένει ακόμα περιφραγμένος και κλειστός, διότι δεν έχει αποφασιστεί οριστικά ο τρόπος λειτουργίας του και για λόγους ασφαλείας. Ωστόσο, ανοίγει κάθε φορά που τα μέλη της Πρωτοβουλίας διοργανώνουν ανοιχτές εκδηλώσεις.
Τα Πάρκα Τσέπης αποτελούν την καλύτερη ιδέα, ειδικά για τις πυκνοκατοικημένες πόλεις της χώρας μας, καθώς πολλοί χώροι μένουν ανεκμετάλλευτοι κυρίως λόγω της απαξίωσης και της αδιαφορίας των ιδιοκτητών και των δήμων. Αν οι πρωτοβουλίες πολλαπλασιαστούν, τα παιδιά μας θα έχουν πάντα ένα μέρος να παίζουν και όλοι μια πράσινη όαση.
