Πάρα πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε πως πρέπει να βοηθάμε τους γύρω μας, να τους προσέχουμε, να τους προστατεύουμε, γιατί μας έχουν ανάγκη και πως χωρίς εμάς δεν μπορούν. Κι έτσι κάπως μεγαλώνουμε και έρχεται η ώρα να κάνουμε δεσμούς, φιλικούς, ερωτικούς, επαγγελματικούς και κάθε λογής. Και αναπόφευκτα δημιουργείται η ανάγκη μας αυτή να βοηθήσουμε, να λυτρώσουμε, να προστατεύουμε.
Και είναι αλήθεια πως νιώθεις όμορφα όταν το κάνεις. Νιώθεις την καρδιά σου να ζεσταίνεται κάθε φορά που κάποιος σου εκφράζει πόσο πολύ τον βοήθησες, πόσο απαραίτητος του είσαι. Αυτά τα λόγια, αυτά τα μπράβο, αυτά τα ευχαριστώ, δημιουργούν ευεξία, ζεστασιά, πλήρωση στην ψυχή μας. Μας κάνουν να νιώθουμε σπουδαίοι. Ο ρόλος του σωτήρα είναι ένας πολύ όμορφος ρόλος όταν λειτουργεί.
Advertisment
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος δεν δέχεται τη βοήθειά σου; Τι γίνεται όταν εσύ θυσιάζεσαι, φωνάζεις, πιέζεσαι, κάνεις τα αδύνατα δυνατά, αλλά ο άνθρωπος απέναντί σου όχι μόνο δεν νιώθει λύτρωση και ευγνωμοσύνη αλλά αντ΄ αυτού σε νιώθει βάρος και προσπαθεί να κρατηθεί μακριά ή ψάχνει τρόπους να σου δείξει πως όσα λες είναι λάθος και δεν τα έχει ανάγκη;
Οι καθηγητές μου, μου έμαθαν πολλά, και μέσα σε αυτά ήταν και ένα μότο που έπρεπε να το έχω μόνιμα στο μυαλό μου, όπως οι μοναχοί στο Αγ. Όρος την προσευχή: «Δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί». Όσο και αν τους θαύμαζα και τους εμπιστευόμουν, όταν μου το πρωτοείπαν, θεώρησα πως ήταν ένα πολύ ωραίο τέχνασμα να μας μειώσουν τη ματαιότητα στις πρώτες πιθανές μας όχι επιτυχημένες συνεδρίες ή να μας μειώσουν την αγωνία για την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του επαγγέλματος που επιλέξαμε (ή μας επέλεξε).
Μα λίγο παρακάτω στο δρόμο, κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσαν και πως η αρχική μου άποψη ήταν τόσο μα τόσο λάθος. Έμαθα πως υπάρχουν φορές που μιλάς με κάποιον άνθρωπο, και «βλέπεις» τη λύση ή «το πρόβλημα» εκεί μπροστά του, και η πρώτη σου σκέψη είναι πως να, αυτό «πρέπει» να κάνει, θα του το πω και θα τον «σώσω» από τον προβληματισμό του. Και το λες, έχοντας τις πιο αγνές προθέσεις και τότε σε χτυπά ο κεραυνός.
Advertisment
Ο άνθρωπος που μέχρι πριν λίγο έλεγε πως δεν μπορεί να βρει τι φταίει ή τι να κάνει, απορρίπτει την ιδέα σου, ενώ έχει και πάρα πολλά επιχειρήματα για να σου αποδείξει το πόσο λάθος είσαι. Και ανάλογα με το πόσο ευγενής είναι πως η οπτική σου δεν είναι σωστή και σε οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα όσον αφορά το πρόβλημά για το οποίο σου μιλούσε.
Αλλά επί της ουσίας, αν το σκεφτείς πιο ψύχραιμα, μπορεί και ποτέ να μη ζήτησε βοήθεια και απλά να συζητούσε και κάπου εκεί, να τελείωνε και η ανάγκη του. Στο να το συζητήσει δηλαδή και όχι να ζητήσει ή να δεχθεί βοήθεια. Ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου, δεν θέλει να βοηθηθεί.
Ήταν δική σου η ανάγκη να βρεις λύση, να βοηθήσεις, να σώσεις άλλον έναν άνθρωπο. Να νιώσεις εκείνη τη ζεστασιά στη ψυχή σου, ίσως και να νιώσεις πως είσαι χρήσιμος, πως κάποιος σε χρειάζεται.
Το αίσθημα του σωτήρα είναι υπέροχο και δύσκολα το αποχωρίζεται κανείς, όμως ακόμα κι αν δεν είσαι έτοιμος να το αποχωριστείς, να θυμάσαι, πως δεν θέλουν όλοι να σωθούν, δεν αποζητούν όλοι τη βοήθεια σου, και κυρίως πως αν κάνεις σκοπό σου να σώσεις τους άλλους, στο τέλος δεν θα έχεις δύναμη να σώσεις τον εαυτό σου και ίσως κανείς να μην το κάνει για σένα.
- Όταν ο άνθρωπος που θες να βοηθήσεις, δεν θέλει να βοηθηθεί - 14 Φεβρουαρίου 2020
- Συνεπιβάτες στο ταξίδι της ζωής… όλοι έρχονται για να μας διδάξουν κάτι - 3 Ιανουαρίου 2020
- Μήπως το πραγματικό θαύμα των Χριστουγέννων είναι η επαφή με τον εαυτό μας; - 12 Δεκεμβρίου 2019
