Πολλοί από εμάς κοιτάμε έξω από εμάς, σε συνθήκες, ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις που μας επηρεάζουν, ή εξουσιάζουν. Ή έτσι νομίζουμε. Ή αυτή είναι η ιστορία που μας λέμε. Η οποία ασφαλώς και γίνεται αληθινή.
Πολλές φορές αρκετοί έχουμε σκεφτεί ότι η ζωή μας αδίκησε. Ότι ευνόησε άλλους με αστέρι, ότι κάποιος ήταν τυχερός, η πως κάποια τα βρήκε έτοιμα.
Κάποτε, ένας αγαπημένος φίλος και δάσκαλος που δεν είναι πια μαζί μας, είπε:
“Στο Μπριτζ (παιχνίδι τράπουλας), δεν κερδίζει εκείνος που του δόθηκε το καλύτερο χέρι, αλλά εκείνος που έπαιξε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το χέρι που του μοιράστηκε (η ζωή)”.
Το κλειδί εδώ είναι να φύγεις από τις προηγούμενες πεποιθήσεις που σε περιορίζουν, και να μετακινηθείς στην ωφέλιμη πεποίθηση. Την πεποίθηση δηλαδή που λέει ότι αυτό που έχει σημασία, είναι να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, με ό,τι έχεις διαθέσιμο, την όποια δεδομένη στιγμή.
Η δυστυχία επισκέπτεται σε έναν μεγάλο βαθμό όσους μετανιώνουν για πράγματα που μπορούσαν να κάνουν, αλλά για κάποιο λόγο δεν τα έκαναν. Η ευτυχία από την άλλη, έρχεται και μένει, σε εκείνους, όχι που κατακτούν εξωτερικές κι εξωτικές κορυφές για το «φαίνεσθαι», αλλά που κατοικούν σε ένα ειδικό τόπο μέσα τους, για το «είμαι». Έναν τόπο που λέει:
– Με αγαπώ και με αποδέχομαι όπως είμαι
– Βελτιώνω ότι πιστεύω πως αξίζει ή θέλω να βελτιωθεί
– Και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ με ό,τι έχω και όσα είμαι, για αυτό.
Κι αυτό, είναι πάντα αρκετό. Ίσως όχι πάντα για τους άλλους, αλλά σίγουρα για σένα. Κι αυτό είναι που έχει την αληθινή σημασία και ουσία.
Δες και το βίντεο που ακολουθεί…
