Πόσες φορές έχεις εγκλωβιστεί σε έναν βυθό που δε σου επιτρέπει να βγεις στην επιφάνεια; Κι όσο βουλιάζεις τόσο δυσκολεύεσαι να δεις μια ακτίνα φωτός. Άλλες φορές καταφέρνεις να επιπλεύσεις για λίγο και μετά πάλι χάνεσαι.
Αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σου συμβαίνει. Θαρρείς κι ένα αόρατο νήμα σε κατευθύνει κι εσύ ανήμπορος να πάρεις τα ηνία σου απλά επιβιώνεις.
Advertisment
Η άσκηση είναι απλή: έχε στο μυαλό σου τον ήχο που κάνει η σταγόνα μόλις στάξει στην επιφάνεια μιας λίμνης. Άκου τον απαλό ήχο που βγάζει. Έτσι απαλά προσέγγισε καθετί. Η κίνησή σου ας είναι απαλή. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις καθετί ας είναι «απαλός».
Έπειτα μετάφερε αυτή την εικόνα στη ζωή σου. Σκέψου την ηρεμία που έχει ο απόηχος στην καθημερινότητά σου. Κι ύστερα απάλυνε το μέσα σου. Απάλυνε τους φόβους σου, απάλυνε τις ενοχές σου, απάλυνε τα σκοτάδια σου, απάλυνε τους δαίμονές σου.
Κι αντιστάθμισέ τα με το τραγούδι σου. Άσε να αναδυθεί ο δικός σου ήχος. Ο ήχος που περιμένει με μανία να τον θαυμάσεις. Επειδή έτσι όπως απαλά ηχείς θα αγγίζεις τις ζωές των άλλων. Και θα τις μεταμορφώνεις.
Advertisment
Κάνε το πρώτο βήμα και το τραγούδι σου θα εξελιχθεί σε κάλεσμα κι άλλων θησαυρών που έχουν χάσει τον δρόμο τους.
-Κι αν χαθώ πάλι;
-Δεν πειράζει. Θα το ξαναβρείς. Το δύσκολο είναι να το ανακαλύψεις. Μετά είναι μονόδρομος.
Γι’ αυτό έλα.. τραγούδησέ μου λίγο..
Βιβή Καρακωνσταντή
